پژمان جمشیدی: به تئاتر علاقه بیشتری دارم

اين بازيگر فعلي، پيش از اين بازيکن سابق فوتبال در باشگاه‌هاي سايپا، پرسپوليس و پاس تهران بود که تک‌گل ملي خود را مقابل بازي با گرجستان زد. سال 92 در سريال «پژمان» بازي کرد که طرح اوليه آن بر اساس ايده خودش شکل گرفته بود. سپس به تئاتر و حتي سينما راه پيدا کرد. پيش از اين در نمايش «بادي که ترا خشک کرد، مرا برد» بازي داشت و اکنون فيلم سينمايي «آتش‌بس 2» را در نوبت اکران دارد.او در اين نمايش، نقش «جاناتان» - پسر وسط يک خانواده جنون‌زده - را بازي مي‌کند.

شما در تئاتر، سينما و تلويزيون بازي داشته‌ايد.از بين آنها،حضور در کدام را ترجيح مي‌دهيد؟

انتخاب‌هاي من در يک سالي که وارد حرفه بازيگري شده‌ام، نشان داده به تئاتر علاقه بيشتري دارم. به نظرم اين هنر کم‌سروصداترين و کم‌شهرت‌ترين اما براي من جذاب‌ترين است. البته کار تئاتر خيلي سخت است. من حدود 14 روز کنار گروه نبودم و از تمرين‌ها عقب ماندم و مي‌بينيد که اين نمايش متن خيلي سخت و ديالوگ‌هاي طولاني و ميزانسن‌هاي متفاوتي دارد.

تجربه بازي در سينما چطور بود؟

تجربه‌ام در سينما تجربه خيلي کوتاهي است.در فيلم خانم ميلاني، چهار يا پنج سکانس بيشتر بازي نداشتم اما به خاطر همکاري با حرفه‌‌يي‌هايي مثل محمود کلاري،اسحاق خانزادي، معيريان و خود خانم ميلاني تجربه شيريني بود. انتخاب‌هاي من براي بازيگري هم بر همين مبناست. در واقع چون من در اين عرصه جايگاه و تجربه‌يي ندارم، تلاش مي‌کنم با آدم‌هايي کار کنم که بتوانند به من کمک کنند، يعني اگر من کلاس بازيگري نرفته‌ام، آنها براي من کلاس بازيگري باشند. کارگردان‌هايي که با آنها کار کرده‌ام، چون مي‌دانند در رشته بازيگري تجربه‌يي ندارم، بيشتر تلاش مي‌کنند تا بتوانم کار را درست انجام بدهم. البته شيوه کارگرداني علي نرگس‌نژاد و آقاي پارسايي کاملا با هم فرق دارد اما هر دو خيلي کمک کردند که من را بيشتر با اين فضا آشنا کنند.

اين سومين همکاري شما با بهاره رهنما است.اين تجربه‌هاي مشترک چطور پيش آمد؟

خب خانم رهنما که بازيگر خيلي خوبي است و بازي در کنار ايشان براي من افتخار است اما اين همبازي ‌شدن‌ها اتفاقي بوده، چون اوايل خيلي اصرار داشتند در اين نمايش نباشند تا بتوانند نمايش خودشان را کارگرداني کنند، ولي به خاطر علاقه‌يي که کارگردان «آرسنيک...» به حضور خانم رهنما در اين نمايش داشت، پذيرفتند، وگرنه احتمال داشت در اين کار نباشند.اين نمايش 10 بازيگر دارد و شايد من و خانم رهنما خيلي با هم بازي نداشته باشيم اما در نمايش قبلي که فقط دو پرسوناژ داشت، کاملا همبازي بوديم.

فکر مي‌کرديد از نمايش «آرسنيک...» تا اين حد استقبال بشود؟

خوشبختانه من اين روزها به هر سالن تئاتري مي‌روم، مي‌بينم که پر از تماشاگر است. فکر مي‌کنم مردم ما در اين سال‌ها خيلي خوب از تئاتر استقبال مي‌کنند. آنها به سطحي از بالندگي و تفکر رسيده‌اند که تئاتر را براي تفريح فرهنگي خود انتخاب مي‌کنند و به‌خصوص تئاتر خوب و بد را تشخيص مي‌دهند. تئاتر ما هم، نمايش قابل ‌ديدن و جذابي است و ما انتظار اين استقبال را داشتيم.