مطلب زیر را آقای امیرحسین جهانشاهی دانشآموخته اقتصاد از دانشگاه سوربن نگاشتهاند:
يارانه چيست؟ يارانه مواد مخدر كشورى كوچك و ضعيف و مرگ ملايم اما حتمىِ تمام آنهايى است كه به آن معتاد مى شوند.
يارانه، سدّى است در مقابل توليد، ساختن، شكوفايى و بنا بر اين كار و اميد.
يارانه، نابودى فرد، مسئوليت فردى و سرانجام اكتفا كردن به حداقل، به جاى خواستنِ حداكثر است.
يارانه به يك معنا خيانت است. خيانتِ كسانى كه در دولت هاى نهم و دهم اين اعتياد را ترويج كرده و به آن دامن زدند؛ خيانت كسانى كه بدانند ادامه پرداخت يارانه ها، مردم و كشور را به ورشكستگى مى كشاند اما باز هم بر پرداخت آن اصرار بورزند؛ كسانى كه از پيامدهاى خطير اين اعتياد آگاهند اما از ترس خشم معتادان، آن سرنگ را از بازوى ملت جدا نمى كنند.
و سرانجام خيانتِ معتادانى كه به دريافت آن رضايت داده و عادت كرده اند؛ كسانى كه در اين سيستم بيمار اقتصادى، در بيكارى و بى آيندگى، هم خود را نابود مى كنند و هم ثبات اقتصادى مملكت را متزلزل مى كنند.
كشور ما يكى از غنى ترين كشورهاى دنياست؛ ما چهارمين ذخيره ى نفت دنيا و دومين ذخيره گاز جهان را داريم و داراى يكى از بالاترين آمارهاى جامعه ى تحصيلكرده در تمام آسيا هستيم.
ما صاحب يكى از ريشه دارترين تاريخ هاى جهانيم.
ما يكى از موفق ترين جامعه هاى مهاجر در سطح دنيا را داريم.
كشور ما مى تواند و بايد در دهسال اينده به دهمين قدرت اقتصادى جهان تبديل شود؛ جايگاهى كه در شان تاريخ و ملت ماست.
پس چرا در كشورى با اين وضعيت و ظرفيت، يارانه جايگزينِ كار، بيمه هاى اجتماعى و بازنشستگى براى همه شده است؟
چرا در كشور غنىّ ما مردم به جاى حداكثر، به حداقلّ اكتفا مى كنند؟
آيا جز اين است كه اكتفا به يارانه، ناشى از نوعى اعتياد است؟ همان طور كه معتاد حاضر است براى اندكى مواد مخدر، زندگى خود و خانواده اش را به نابودى بكشاند، زيرا چنان در اين افيون، غوطه ور است كه چيز ديگرى را نمى بيند.
يارانه، توليد بيكارى، نااميدى و سرانجام نابودى براى همه است؛ حكومت و ملت هر دو با هم وظيفه ى نجات كشور از اين شرايط و ساختن و شكوفا كردن اقتصاد آن را دارند؛ نه مردم بايد بارى بر دوش دولت باشند و نه دولت بارى بر دوش مردم و اين دو، راهى جز «يارى» يكديگر ندارند.
وظيفه حكومت و هر دولتى توليد كار و اميد براى همه است، وظيفه ى هر فرد در يك جامعه، كار و زحمت براى بهبود زندگى خود و خانواده خويش است و اين تلاش دو سويه، از كشور ما ايرانى قدرتمند و شكوفا مى سازد؛ يارانه اما زلزله اى است كه مى تواند آن بناى قدرتمند را به هم بريزد.
در اين دوران حساس و سرنوشت ساز، دولت آقاى روحانى بايد با تكيه بر مسئوليت سياسى و جرات گفتن حقيقت، براى دفاع از منافع ملّى مان، "هدفمندى يارانه ها" را متوقف كند و بودجه ى آن را در راه توليد كار و مهار تورم به راه اندازد.
ملت ما بايد بداند كه يارانه، راه حل آينده و حل مسائل روزمره شان نيست و دير يا زود كشور ما را ورشكسته و ملت ما را نابود خواهد كرد؛ توقف هدفمندى يارانه ها مانند ترك مواد مخدر در ابتدا براى برخى از معتادان طاقت فرسا خواهد بود اما چنانكه حيات معتاد به ترك اين مواد بستگى دارد آينده ى بازسازى اقتصادى براى ايرانى بزرگ و قدرتمند نيز به قطع يارانه ها بستگى دارد.
اكنون، در شرايطى كه ثبات اقتصادى كشور ما نيز به توقف يارانه ها بستگى دارد؛ چاره اى نداريم جز آنكه به بلوغ و فهم سياسى ملت مان اعتماد كنيم؛ چون آنها هم درك مى كنند كه ترك يارانه، اولين قدم براى بازسازى اقتصادى مملكت و توليد كار و آينده اى شكوفا براى ملت مان است.
دوم اينكه افزايش فساد و رانت خواري و شفاف نبودن قوانين باعث ورشكسته شدن كشور شده
من فقط یک سوال دارم
کشوری که به گفته شما جز غنی ترین کشور های دنیاست چرا باید سرانه بهداشت رو درمان و اموزش از محل افزایش حامل های انرژی تامین شود؟
قیمت ها به حالت قبل برگردد یارانه هم قطع کردد مردم هیچ مشکلی ندارند ولی افزایش قیمت و قطع یارانه با عقل جور در نمیاد!
مگر کره جنوبی نفت داره؟ مگر ترکیه نفت داره؟ انها منبع درامدشان چیست؟