عملکرد 100 روزه دولت در عرصه سیاست داخلی

فرارو- یک کارشناس مسائل سیاسی در نقد عملکرد دولت در 100 روز نخست و در بُعد سیاست داخلی گفت: «دولت احساس می کند شاید آرامش کشور در گروی این است که سیاست های خود را اعلام نکند؛ چون ممکن است برخی به مخالفت برخیزند و فضای آرام کشور برهم بخورد.»

ناصر ایمانی روزنامه نگار و عضو پیشین شورای سردبیری روزنامه رسالت در گفتگو با فرارو گفت: «تنها نقطه روشن و قابل ستایش عملکرد دولت در حوزه سیاست داخلی این است که دولت موفق شد یک آرامش نسبی در فضای سیاست داخلی کشور حاکم کند.»

وی ادامه داد: «به تعبیر دیگر این موضوع تنها دستاورد دولت در عرصه سیاست داخلی است که کشور را از آن فضای تنش آمیزی که به خصوص در اواخر دولت قبلی ایجاد شده بود خارج کرد که البته دستاورد بزرگی هم است.»

وی افزود: «منظور از فضای آرامش میان نهادهای قانونی نظام همچون روابط دولت با مجلس و قوه قضائیه و نیز میان افراد و جناح های سیاسی و بهانه ندادن به دست افراد رادیکال است.»

این کارشناس مسائل سیاسی اظهار کرد: «اما در زمینه های متعدد دیگر سیاست داخلی همچون موضع دولت در خصوص جریان های سیاسی، آزادی مطبوعات، احزاب، جمعیت های سیاسی، نوع رابطه با نهادهای تاثیرگذار در نظام مانند روحانیت، دانشگاهیان، نخبگان و روشنفکران متاسفانه هیچ سیاست مشخصی از سوی دولت اعلام نشده است.»

وی ادامه داد: «یعنی مواضع دولت درباره این موارد (صرف نظر از اینکه تا چه حد موفق شده در این 100 روز آنها اجرا کند) معلوم نیست که عمده این موارد باید توسط وزارت خانه های کشور، اطلاعات و ارشاد اعلام و ابلاغ شود.»

وی افزود: «لذا من تصور نمی کنم افکار عمومی بتوانند تصویری از سیاست های دولت در عرصه سیاست داخلی در ذهن خود ایجاد کنند.»

ایمانی در بیان علت ناکامی دولت در عرصه سیاست داخلی گفت: «یک بحث کلی تر وجود دارد مبنی بر اینکه دولت اصولا در بسیاری از عرصه ها مانند عرصه اقتصادی، فرهنگی، هنری (به جز سیاست خارجی) نتوانسته مواضع روشنی به افکار عمومی و به خصوص نخبگان جامعه منتقل کند.»

وی تصریح کرد: «لذا کُندکاری دولت صرفا در عرصه سیاست داخلی نیست و در بسیاری از عرصه ها نوعی کندی حرکت دیده می شود.»

این روزنامه نگار گفت: «دولت های گذشته (خاتمی و احمدی نژاد) در اولین ماههای استقرار سعی کردند بیشترین ارتباط را با افکار عمومی برقرار کنند؛ چون با یک موج حمایتی توانستند در انتخابات پیروز شوند و به طور طبیعی باید از این موج به خصوص در ماههای اول استفاده می کردند تا دولت جدید بتواند برنامه ها و افکار خود را به جامعه عرضه کند و این موج را برای برنامه های آتی شاداب و سرحال نگاه دارد.»

وی ادامه داد: «البته آقای روحانی هم با یک موج امید رئیس جمهور شد؛ اما استفاده از این موج درباره دولت ایشان کمتر اتفاق افتاد که دلایل متعدد دارد و این دلایل هرکدام از نواقص دولت محسوب می شود.»

ایمانی گفت: «دلیل اول این است که دولت احساس می کند شاید آرامش کشور در گروی این است که سیاست های خود را اعلام نکند؛ چون ممکن است برخی به مخالفت برخیزند و فضای آرام کشور برهم بخورد.»

وی ادامه داد: «به عبارت دیگر دولت از "اعتدال" نوعی مماشات و گذراندن زمان برداشت می کند و آرامش کشور آنقدر برای دولت مهم است که دیگر مقولات را فدای آرامش می کند.»

این کارشناس مسائل سیاسی اظهار کرد: «دلیل دوم شاید به روحیات شخص آقای رئیس جمهور برمی گردد که به هرحال با مقداری تانی تصمیم گیری می کنند.»

وی ادامه داد: «دلیل سوم شاید مقداری به سن و سال کابینه برمی گردد. به هر حال سن و سال و فعال بودن در این زمینه بی تاثیر نیست.»

وی افزود: «دلیل چهارم این است که به نظر می رسد دولت در حوزه های مختلف مانند اقتصادی، فرهنگی و سیاست داخلی چهره های شاخص برای تصمیم گیری های جدی و نهایی ندارد؛ یا دارد اما در درون آنها تشتت وجود دارد.»

این روزنامه نگار گفت: «دلیل آخر این است که دولت قصد دارد نه اصلاح طلبان و نه اصولگرایان را به مخالفت با خود تحریک نکند. به عبارت دیگر دولت قصد دارد طوری عمل کند که تقریبا هر دو جناح آن را مورد تایید قرار دهند و این احتیاط بیش از حد باعث می شود دولت در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری ها کند شود.»

وی تصریح کرد: «در واقع به نظر می رسد در 100 روز ابتدایی کار دولت، بین تصمیم سازی و تصمیم گیری و اجرا فاصله زیاد بوده است.»

ایمانی در پاسخ به این سوال که آیا یکی از دلایل عدم استفاده دولت از موج حمایتی از خود می تواند ناشی از عدم وجود پایگاه اجتماعی مشخص دولت باشد؟، گفت: «من تا حدودی با این حرف موافقم. دولت آقای خاتمی یک پایگاه در میان روشنفکران، نخبگان و دانشگاهیان داشت. دولت آقای احمدی نژاد نیز در اوایلی که روی کار آمد به دلیل نوع رفتار و سلوک ایشان یک پایگاه توده ای در نزد عموم مردم داشت.»

وی ادامه داد: «اما دولت یازدهم نه این را دارد و نه آن را؛ یا کم دارد. طبقه متوسط نیز پایگاه اجتماعی جدی برای این دولت محسوب نمی شود. البته دولت قطعا از پایگاهی برخوردار است که توانسته رای بیاورد و یک موج امید در کشور راه بیاندازد؛ اما نسبت به دولت های گذشته پایگاه اجتماعی این دولت در میان اقشار تاثیرگذار جامعه ضعیف تر است.»

ایمانی تصریح کرد: «البته دولت می توانست با اقداماتی که در ماههای اول انجام می داد برای خود پایگاه بسازد و هنوز هم این توانایی را دارد که البته تاکنون انجام نداده و این یک نقطه ضعف برای دولت محسوب می شود که با افکار عمومی و اقشار خاصی مانند نخبگان نتوانسته خیلی ارتباط روشنی برقرار کند.»