نامه‌ای به دکتر روحانی

مدیریت محترم سایت فرارو

باسلام

به پیوست نامه ای تحت عنوان نامه یک دانشجوی دکتری به دکتر روحانی جهت درج در سایت ارسال می گردد


بسمه تعالی
ریاست جمهور محترم منتخب جمهوری اسلامی ایران
جناب آقای دکتر روحانی

با سلام و عرض تبریک وآرزوی توفیق روز افزون   برای جنابعالی، این نامه یک دانشجوی دکتری تخصصی است با قریب به 30 سال سن ،متاهل و بیکار ، بیکارکه نه چون براساس ملاک های اشتغال دانشجو بیکار حساب نمی شود و به نوعی سر کار است! این نامه اگر چه اندکی شخصی است اما درد دل چند هزارفارغ التحصیل و دانشجوی تحصیلات تکمیلی به ویژه دکتری است. کسانی که درس خواندند و درس خواندند (تا 18 سالگی دیپلم+4  سال کارشناسی+2 سال ارشد+4سال دکتری)  به امید روزی که به کشور خود خدمت کنند که البته خدمت نیز می کنند .برای شما که با حوزه پژوهش بیگانه نیستید می دانید  سرعت رشد بی سابقه علمی کشور که گاه تا 20 برابر میانگین جهانی از آن یاد می شود حاصل زحمات همین جوانان و محققان بی مدعاست.

همه می دانیم که  معضل اشتغال در حال حاضر یک مساله ملی و یکی از اساسی ترین مشکلات پیش روی دولت شما است . اما افزایش پذیرش دانشجو در سالیان اخیر به ویژه درمقطع تحصیلات تکمیلی و به طور خاص دکتری،باعث بروز پدیده ای به نام بیکاری تحصیلکرده ترین قشر جامعه شده است که بسیار تاسف بار بوده و زیبنده جمهوری اسلامی نیست و از  طرفی از تاکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب حفظ رشد علمی کشور است که بی شک مستلزم حمایت از پژوهشگران است تا با خیال آسوده به امر پژوهش و امور علمی بپردازند زیرا  قطعا پیشرفت هر کشوری در گروه پژوهش و تولید دانش است.

نمی دانم از آمار دانش جویان ودانش آموختگان  تحصیلات  تکمیلی و وضعیت متقاضیان بورس وشرایط محدود جذب هیئت علمی  در مراکز آموزشی و پژوهشی در کشور مطلعید یا خیر. همین قدر بدانید که  دربسیاری از رشته تناسبی بین  متقاضیان و فرصت های جذب و اشتغال برای دانشجویان و فارغ التحصیلان دکتری وجود ندارد. این در حالی است که عمده این جوانان در آستانه 30 سال کمی کمتر یا بیشتر و اگر واقع بین باشیم اندکی هم از سن ازدواج آنها گذشته است به علت عدم شغل مناسب  وحداقل  درآمد لازم  امکان ازدواج ندارند ویا اگر ازدواج کرده اند یا متکی به خانواده هستند و یا از مشاغلی غیر از تحصیلات و تخصص علمی خود امرار معاش می کنند. پس لطفا اشتغال تحصیل کرده ترین قشر جامعه را در برنامه های خود مورد توجه قرار دهید.  به همین منظور چند پیشنهاد  به حضور شما تقدیم می گردد  امید است که مورد بهره برداری قرار گیرد.

1-  افزیش تعداد هیئت علمی  دانشگاهها دولتی به 2 تا 3 برابر موجود
در حال حاضر دانشگاه های دولتی براساس رویه سنتی خود  آموزش محور بوده و جنبه آموزشی بر بعد پژوهشی غلبه دارد وبر همین اساس به علت وابستگی بخشی از درآمد اعضای هیئت علمی به تدریس یا موظف نمودن اساتید به تدریس حداقل تعداد معینی واحد های درسی باعث شده است تا باتوجه به محدود بودن تعداد دروس و احد های درسی دانشگاهها پذیرش هیئت علمی را محدود کنند. این در حالی است که باید دانشگاهها پژوهش محور بوده و آموزش در کنار پژوهش مورد توجه قرار گیرد. در صورت این تغییر رویکرد و سیاست می توان دانشگاه ها را موظف نمود تا تعداد هیئت علمی  خود را  به 2 تا 3 برابر موجود افزیش دهند.

2-  تسهیل شرایط جذب  هیئت علمی  در دانشگاه پیام نور
با رشد  تعداد واحد های دانشگاه پیام نور در چند سال گذشته و افزایش چشمگیر پذیرش دانشجو در این دانشگاه  به گونه ای که حتی در برخی واحد های کوچک این دانشگاه  پذیرش تعداد دانشجو از دانشگاههای مطرح و بزرگ کشور بیشتر است. اما متاسفانه دربسیاری از موارد فاقد امکانات و زیر ساخت های لازم است و از آن تاسف بار تر اینکه براساس قوانین این دانشگاه هر واحد دانشگاهی پیام نور با ازاء هر رشته فقط می تواند یک نفر هیئت علمی جذب کند که با استاندارد پژوهشی که هیچ نمیدانم با کدام استاندارد آموزشی منطبق است. بنابراین علاوه بر اینکه  سیاست های کلی دانشگاههایی نظیر پیام نور و غیر انتفاعی نیاز به  بازنگری جدی دارد. در اولین گام می توان این دانشگاه را موظف به داشتن حداقل 5 عضو هیئت علمی به ازاء هر رشته محل نمود. تا اندکی حداقل این دانشگاه به استاندارد های آموزشی نزدیک شود.


3-  تاسیس و افزایش مراکز پژوهشی در زمینه های مختلف و حمایت از ایجاد مراکز پژوهشی خصوصی
در بسیاری از کشور های  توسعه یافته مراکز پژوهشی متعددی وجود دارد که از حمایت های مالی مستقیم دولتی ویا نهاد های  خاص برخوردار بوده و پژوهشگران و دانشجویان تحصیلات تکمیلی را زیر چتر حمایتی خود قرار می دهند و نقش مهمی در رشد علمی و سیاست گذاری های ملی و منطقه ای دارند. این در حالی است که در کشور ما  مراکز پژوهشی خصوصی حمایت نشده و مراکز پژوهشی دولتی نیز ازنظرکمی کیفی با محدودیت های مواجه هستند. توجه جدی به توسعه مراکز پژوهشی می تواند یکی از اولویت های آتی دولت شما باشد.

4-  تخصیص بخشی از درآمد حاصل از هدفمندی یارانه ها به حمایت از پژوهشگران و پژوهش
همچنانکه مورد تاکید جابعالی نیز بوده است توزیع عادلانه یارانه ها به معنی توزیع مساوی آن بین همه اقشار جامعه نیست. زیرا در حالی که چند دهک پردرآمد جامعه نیازی به پرداخت یارانه نقدی ندارند برای برخی اقشار جامعه شاید یارانه ها تنها منبع درآمد بوده یا بخش عمده ای از درآمد خانوار را تشکیل می دهد.و اصلاح در نحوه پرداخت یارانه ها یک ضرورت است . در همین راستا به منظور حمایت از پژوهشگران و دانشجویان و دانش آموختگان دکتری  تنها با حذف یارانه پردرآمد ترین دهک یارانه ای یعنی 7.5 ملیون نفری که نیازی به یارانه نقدی ندارند می توان  بیش از 300 هزار نفر از پژوهشگران و دانشجویان و دانش آموختگان دکتری فاقد شغل را با پرداخت ماهیانه یک میلیون تومان زیر چترحمایتی قرار داد تا باخیال آسوده تری به امر پژوهش و تولیدات علمی بپردازند. که می تواند سر منشا تحولی عظیم در عرصه پژوهش و رشد علمی کشور فراهم آورد. زیرا این عمل نه یک هزینه بلکه یک سرمایه گذاری سود آور برای تضمین آینده کشور است.
در پایان ضمن آرزوی موفقیت برای دولت تدبیر و امید، امیدوارم شاهد رفع  مشکلات اشتغال و ازدواج جوانان در دولت آینده باشیم

با سپاس فراوان
عبدا... محمدی