اصلا شما به دی‌وی‌دی اعتقاد دارید؟!

تقریبا همه به این نتیجه رسیده‌ایم که دیگر عادت رفتن به سینما از فهرست تفریح و سرگرمی خانواده‌های ایرانی خط خورده ‌است. چون از نظر مردم بلیت‌ها گران‌تر شده اما نه فیلم‌ها تماشایی‌اند و نه وضع خیلی از سینماها. البته تب فیلم‌دیدن در میان مردم همچنان وجود دارد و شاید بتوان گفت که از گذشته هم بیشتر شده است. شاهدش هم سرعت و دقت هرچه بیشتر پخش کننده‌های غیررسمی در ترجمه و توزیع فیلم‌ها و سریال‌های پربیننده است که این روزها با کیفیت و قیمت مناسب در دسترس مردم قرار می‌گیرد. شاید بدنه‌ سینمای ما تخصص و اعتقاد کافی برای سرگرم کردن مردم نداشته باشد، اما همچنان سرگرمی‌سازان حرفه‌ای در دنیا با قدرت به کار خود ادامه می‌دهند. طبیعتا مردم هم ترجیح می‌دهند که فیلم‌های خوب را در خانه‌ تماشا کنند.

با شروع روند ریزش مخاطب سینما و تلویزیون ما در چند سال گذشته، شکل گیری شبکه‌‌ نمایش خانگی فرصت تازه‌ای بود برای سرپا نگه داشتن بازار که ارتباط مردم را با محصولات سینمایی برقرار نگه می‌داشت. البته پدیده رسانه‌های خانگی فقط مربوط به کشور ما نیست. با عرضه‌ نوارهای وی‌اچ‌اس، ویدئو کلوب‌ها تعریف شدند و با پیشرفت فن‌آوری، رسانه‌ خانگی هم تکامل پیدا کرد.

امروز هم که در تمام دنیا سینما باید با ال‌ای‌دی های سه‌بعدی و دی‌وی‌دی و بلو‌ری رقابت کند. تازه اینترنت را هم نباید فراموش کرد. پخش‌کننده‌های بزرگ خیلی سریع متوجه شدند که پوشش رسانه‌های خانگی به اندازه‌ اکران فیلم‌ها اهمیت دارد. رسانه خانگی در کشور ما هم رشد قابل توجهی داشته‌‌است. سریال‌ها و برنامه‌های منتشر شده در شبکه نمایش خانگی حتی از فیلم‌ها هم بازار بهتری پیدا کرده‌اند. اما نگاه غیرحرفه‌ای موجود در پخش فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی که در چند ماه اخیر هم به اوجش رسیده، بعید نیست که به این بازار تازه آسیب برساند و مخاطب محصولات ایرانی را از همینی که هست هم کمتر کند.

در این سال‌ها همیشه و به درستی از لزوم رعایت کپی رایت و فرهنگ‌سازی برای مبارزه با قاچاق محصولات فرهنگی صحبت کرده‌ایم. ولی بد نیست که کمی هم به حقوق مصرف کننده توجه کنیم. در حالی که مردم با قیمتی کمتر به بهترین فیلم‌های روز دنیا دسترسی دارند، هنوز باید نسخه‌های بی‌سلیقه و بی‌کیفیت فیلم‌های را بخرند. چند روز پیش رفتم به یک فروشگاه تا آدامس بدون قند بخرم. فروشنده به‌جای یک مارک معروف، آدامس بدون قند را با همان قیمت و با بسته‌بندی مشابه پیشنهاد کرد. جالب بود که این آدامس به‌جای آن‌که اسانس سیب داشته باشد مزه‌ پوست سیب می‌داد!

حالا حکایت دی‌وی‌دی‌های داخلي هم مانند همین آدامس‌هاست. نمی‌شود مردم را وادار کرد که محصول بی‌کیفیت بخرند. در شرایطی که پخش غیررسمی دائما در حال پیشرفت است، رعایت نکردن استانداردها شبکه‌ نمایش خانگی را هم از پا خواهد انداخت، چون هیچ‌کس دنبال مزه‌ پوست سیب نیست!

مرجع: تهران امروز