دانشمندان می‌گویند این گونه‌های حفاظت‌شده که در برابر آلودگی و شکار غیرمجاز آسیب‌پذیرند، قبلاً فقط در رودخانه‌ها دیده می‌شدند. محققان با استفاده از پهپاد‌های زیرآبیِ کنترل از راه دور و تجهیزات غواصی در دریاچه‌های ساترلند و تراسکس این اکتشافات را انجام دادند.
به گزارش فرادید، لِین سایم از نِیچِراسکات (آژانس طبیعت اسکاتلند) می‌گوید قرار است دریاچه‌های دیگر را هم برای یافتن گونه‌های دیگر جستجو کنند: «گونه‌های دیگر صدف از جمله صدف قو و صدف اردک که بسیار فراوان‌ترند در دریاچه‌های اسکاتلند زندگی و و تولیدمثل می‌کنند، اما تا به امروز هیچ مدرکی نداشتیم که نشان دهد صدف مروارید هم به طور منظم این کار را می‌کند».
سایم می‌گوید: «این پروژه گام نخست جالبی در کشف دریاچه‌های اسکاتلند بود و ما برای درک بهتر این گونه‌های بشدت در خطر، مشتاق بررسی‌های بیشتر هستیم. ما هنوز نمی‌دانیم آیا صدف مروارید می‌تواند در دریاچه تولیدمثل کند یا نه؛ به علاوه می‌خواهیم درباره‌ی رابطه‌ی صدف مروارد دریاچه با ماهی میزبانش، اطلاعات بیشتری به دست آوریم.»
صدف‌های مروارید آب شیرین از نظر ظاهری شبیه صدف‌های دریایی معمولی هستند، اما می‌توانند بزرگتر شوند و تا ۱۳۰ سال در رودخانه‌های پرسرعت زندگی کنند. ارتفاعات و جزایر جزو آخرین پایگاه‌های بریتانیا برای این گونه‌های کمیاب هستند. به گزارش نِیچراسکات، این موجودات به واسطه‌ی بهره‌برداری بیش از حد و از دست دادن سکونتگاه، افول تاریخی گسترده‌ای را متحمل شدند. شکار غیرمجاز همچنان مشکل بزرگی است و در سال‌های اخیر در رودخانه‌های کرنگورمز و ساترلند اتفاق افتاده است. در تاریخ، علاقۀ ژولیوس سزار به صدف‌های مروارید از سوی زندگینامه‌نویس او به عنوان انگیزه‌ای برای نخستین حمله‌ی روم به بریتانیا در سال ۵۵ پیش از میلاد، ذکر شده است.