در مقاله تحليلي "مرکز مطالعات ايران معاصر" شرايط تهران براي از سرگيري مذاکرات با گروه "1+5" تحليل و تفسير شده است.
کاترين اشتون کميسر عالي امور بين المللي و سياست امنيتي اتحاديه اروپا پيشنهاد کرده است که طي روزهاي ۱۵-۱۸ نوامبر مذاکرات مستقيم با تهران از سرگرفته شود، در مقابل محمود احمدي نژاد رئيس جمهور ايران نيز شرايط خود را براي آغاز مذاکرات بيان نمود.
وي با استقبال از ايده گفت و گو 4 شرط را مطرح کرد که به اعتقاد وي بدون آنها، نشستن پشت ميز مذاکره بي معناست. اول آنکه مذاکرات بايد دقيقا متناسب با محتوا و قوانين آژانس و قوانين بين المللي باشد که براي هر کشور در نظر گرفته شده است و نه فقط براي ايران. منظور رئيس جمهور ايران آن بود که نبايد بيش از اين از کشورش مطالباتي داشت که در چارچوب قوانين آژانس نيست.
ايران اين مسئله را لطمه به حاکميت ملي و تعرض به برنامه هاي مهم و حياتي کشور مي شمارد که يکي از آنها انرژي اتمي است. تهران هشدار مي دهد که اگر کشورهايي که از تحريم هاي شوراي امنيت سازمان ملل متحد حمايت کرده اند بار ديگر ايران را تهديد کنند، مذاکرات از هم اکنون محکوم به شکست است. دوم اين که، احمدي نژاد از اعضاي گروه "1+5" خواست که اهداف نهايي مذاکرات را تعيين کنند.
وي صريحا از سران کشورهاي غربي پرسيد که چه مي خواهند، جنگ و يا صلح؟ آنها خواستار تحريک هاي مختلف براي آغاز جنگي جديد در منطقه اند و يا خاموش کردن شعله تنش ها و يا دشمني با ايران با اتکا به روش هاي امروزي؟ وي اين طور فهماند که مهلت و اندازه انعطاف و ملايمت از سوي ايران نسبت به غرب حد و اندازه اي دارد. شرط سوم: غرب بايد گزينه هاي متناسب ديگري در صورت شکست مذاکرات داشته باشد.
طرفين بايد دقيقا درک کنند که در صورت شکست مذاکرات چه چيز در انتظار آنان خواهد بود. بر اساس ارزيابي مولفان اين مقاله، غرب مانند گذشته از ابتدا شرايط غير قابل قبولي براي دوستي با ايران ارائه مي دهد و شکست مذاکرات را حتمي مي کند تا بهانه اي براي صدور تحريم هاي جديد عليه تهران داشته باشد. و بالاخره شرط چهارم: غرب بايد نظر خود را نسبت به توان هسته اي اسرائيل به طور صريحي بيان کند.
به اعتقاد کارشناسان مرکز مطالعات ايران معاصر، بر اساس برخي از ارزيابي هاي موجود، اسرائيل طي 20 سال اخير بيش از ۲۰۰ کلاهک هسته اي ذخيره کرده و از ابزار انتقال آنها مانند جنگنده هاي "اف-16" و موشک هاي مختلف برخوردار است. دقيقا به خاطر همين پيش شرط آخر که ايران بر آن اصرار مي ورزد ممکن است اين مذاکرات تا قبل از شروع به بن بست برخورد کند. مولفان مقاله معتقدند که کشورهاي غربي از سياست استانداردهاي دوگانه دست بر نخواهند داشت.
در تهران اين تصور وجود دارد که در صورت شکست مذاکرات شوراي امنيت به زودي تحريم هاي شديدتري را عليه ايران آغاز خواهد کرد. در پايان مولفان مقاله چنين جمع بندي مي کنند که هدف مخالفان ايران روشن است: انزواي بيشتر ايران در عرصه جهاني و احتمالا تخريب جدي اقتصاد اين کشور.