فرارو- زن هندی با سبیل در اینترنت هم با تحسین و هم با تقبیح مردم رو‌به‌رو شده است. او می‌گوید به واکنش‌های دیگران دربارهٔ مو‌های صورتش هیچ اهمیتی نمی‌دهد.
به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی، شیجا، زن ۳۵ سالهٔ هندی در واتس‌اپ زیر تصویری از خودش با سبیل، نوشته است: «من عاشق سبیلم هستم». بیشتر افرادی که او را ملاقات می‌کنند یا عکس او را در فیس‌بوک می‌بینند از او می‌پرسند چرا سبیل گذاشته است. جواب او این است: «فقط می‌توانم بگویم خیلی سبیلم را دوست دارم».
شیجا که به نام کوچکش مشهور است در ناحیهٔ کنور در ایالت جنوبی کرالای هند زندگی می‌کند. مانند بیشتر زنان او هم سال‌های سال مو‌های نازکی پشت لبش داشت.
هر چند به طور مرتب ابرو‌هایش را برمی‌داشت، اما هرگز احساس نکرد که لازم است مو‌های پشت لبش را بردارد. حدود پنج سال پیش، این مو‌های نازک ضخیم‌تر شدند و تبدیل به سبیل شدند و شیجا تصمیم گرفت که آن‌ها را حفظ کند.
او می‌گوید: «حالا دیگر حتی تصورش را هم نمی‌توانم بکنم که سبیل نداشته باشم. با شروع همه‌گیری کرونا هیچ دلم نمی‌خواست ماسک بزنم، چون سبیلم را می‌پوشاند».
بسیاری از افرادی که او را می‌بینند به او توصیه می‌کنند که سبیلش را بزند، اما شیجا دلش نمی‌خواهد این کار را بکند. «هیچ‌وقت احساس نکردم که به دلیل مو‌های پشت لبم زیبا نیستم و هیچ‌وقت فکر نکردم که این مو‌ها زائد است و نباید داشته باشم».
بیشتر زنان فکر می‌کنند مو‌های صورت زائد و ناخواسته است و باید مرتب برای برداشتن آن‌ها به آرایشگاه بروند. صنعت زدودن مو‌های زائد در جهان با انواع کرم‌ها، نوار‌های موم، تیغ و اپیلاتور‌های گوناگون چرخش چندین میلیاردی دارد که زنان در سراسر جهان به این منظور می‌پردازند.
برای شیجا، سبیل هیچ نشانهٔ مخالفت و مبارزه نیست، سبیل فقط بخشی از وجود اوست چنان که هست. او می‌گوید: «فقط کاری که دوست دارم انجام می‌دهم. آدم دو بار زندگی نمی‌کند که به حرف دیگران اهمیت بدهد و مطابق میل آن‌ها زندگی کند.»
بخشی از نگرش او بر اثر سال‌های طولانی مبارزه با بیماری‌های گوناگون است. در ده سال گذشته شیجا شش عمل جراحی داشته است. یکی از این جراحی‌ها برداشتن غده‌ای از پستان و دیگری جراحی کیست‌های تخمدان بوده است. آخرین عمل جراحی او پنج سال پیش هیسترکتومی یا برداشتن کامل رحم بوده است.
او تعریف می‌کند: «هر بار که یک عمل جراحی به خیر می‌گذرد آرزو می‌کنم هرگز دوباره ناچار به هیچ عمل جراحی نشوم». غلبه بر بیماری‌های گوناگون باور شیجا را تقویت کرده است که باید برای دل خودش زندگی کند طوری که شادمان و نیکبخت باشد. شیجا می‌گوید در کودکی دختری خجالتی بوده است. در روستای آن‌ها بعد از ساعت ۶ عصر به‌ندرت زنی بیرون از خانه دیده می‌شد.
هر‌چند کرالا یکی از ایالت‌های پیشرفتهٔ هند است و شاخص‌های توسعهٔ بالایی دارد، اما هنوز در بیشتر مناطق رفتار‌های مرد‌سالارانه رواج دارد و زنان از سفر به تنهایی و زندگی مستقل نهی می‌شوند.
شیجا می‌گوید وقتی ازدواج کرد و به ایالت تامیل‌نادو رفت از فضای آزاد آنجا لذت می‌برد. او می‌گوید: «همسرم سرکار می‌رفت و دیروقت بر‌می‌گشت. غروب‌ها بیرون خانه می‌نشستم و گاهی شب‌ها تنهایی به خرید می‌رفتم. هیچ‌کس کاری به من نداشت. هرچه بیشتر کارهایم را خودم انجام می‌دادم اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کردم».
او تلاش می‌کند این اعتماد به نفس و نگرش را به دختر نوجوانش هم منتقل کند.
خانواده و دوستان شیجا با سبیل او موافقند و دخترش می‌گوید سبیل به او خیلی می‌آید. اما شیجا می‌گوید اظهار‌نظر‌های مختلفی از مردم کوچه‌و‌بازار می‌شنود. او می‌گوید: «مردم مرا مسخره می‌کنند و می‌گویند سبیل مال مرد‌هاست، مگر می‌شود زن سبیل داشته باشد؟» در طول سال‌ها چندین گزارش محلی از او تهیه شده است.