۴ خطای وحشتناک «تیم حفاظت» که به مرگ «آبه شینزو» منجر شد

"آبه شینزو" که در ایران به "شینزو آبه" هم شناخته می‌شود، نخست وزیر پیشین ژاپن بود. او ۱۷ تیر ۱۴۰۱، هنگام یک سخنرانی خیابانی در میان جمعیتی محدود، هدف تیراندازی تروریستی قرار گرفت و کشته شد.

به گزارش عصر ایران، تحقیق درباره ترور وی که پدیده‌ای نادر در ژاپن محسوب می‌شود، آغاز شده است، ولی در این میان، فیلم‌های منتشره، نشان می‌دهد تیم حفاظت نخست وزیر پیشین، آن‌گونه که باید و شاید درست عمل نکرده و مجموعه خطاهایش باعث مرگ آبه شینزو شده است. در این راستا با استناد به تصاویر منتشره، ضعف‌های عملکردی تیم محافظتی را بررسی کرده ایم:

۱ - فیلم‌های منتشره از آخرین سخنرانی "آبه شینزو" نشان می‌دهد محافظان او، عمده توجه خود را متوجه جمعیت مقابل وی کرده بودند و از پشت سر وی غافل بودند. شاید علت این باشد که آن‌ها به مأموریت در مراسم و سخنرانی‌های رسمی که عمدتاً در سالن‌های سرپوشیده برگزار می‌شود و پشت سخنران، دیوار است، عادت داشتند و از پشت سر سخنران، تا حد زیادی غفلت کرده‌اند و تنها پس از تیرانداری به عقب بر می‌گردند.

حال آن‌که بادیگارد یا مجموعه بادیگارد‌ها باید مراقبت ۳۶۰ درجه داشته باشند؛ به ویژه در این مراسم خیابانی که تقریباً همه مردم در مقابل یا کنار "آبه شینزو" هستند، باید دقت بیشتری دربارۀ چرایی استقرار فرد یا افراد اندک شمار در جایی غیرمتعارف برای شنیدن سخنرانی می‌داشتند چرا که قاعدتاً وقتی در مقابل سخنران، جا برای ایستادن هست، چرا باید کسی پشت سر او بایستد گوش کند؟ باز قاعدتاً حواس تیم محافظت باید به جوانی می‌بود که به عنوان شنوندۀ سخنرانی نخست وزیر پشت او ایستاده و کیفی با محتویات نامعلوم در دست دارد.

پس اولین خطای تیم بادیگاردها، عدم مراقبت ۳۶۰ درجه بوده است.

قاتل در تمام مدت، پشت سر آبه شینزو ایستاده بود، با کیفی که بعداً معلوم شد حاوی سلاح دست ساز است

۲ - واکنش بادیگارد‌ها بعد از شنیدن صدای تیر اول بسیار کُند است. در حوادث تروریستی، صدم و حتی هزار ثانیه‌ها مهم است، آن قدر مهم که بعضاً در منتها‌الیه پایین و جلوی کت ها، ورق نازک فلزی می‌گذارند تا کت با یک تکان کمر کنار برود و دست محافظ، مستقیم به تفنگ برسد؛ یا بادیگاردها، تمرینات متعددی انجام می‌دهند تا دستی که با آن شلیک می‌کنند، موقع راه رفتن صاف، کنار تفنگ کمری و عمود بر زمین باشد و تکان نخورد تا هنگام نیاز به شلیک، کمترین فاصله بین دست و تفنگ باشد و به اندازه صدم یا حتی هزارم ثانیه هم که شده بر سرعت عمل‌شان افزوده شود.

قاعدتاً یک بادیگارد در اولین واکنش سریع و اورژانسی، باید مقام مورد محافظت را از خطر دور کند. در چنین مواردی، انتظار می‌رود دست‌کم یکی از بادیگارد‌ها فوراً مسؤول در خطر را فوراً روی زمین بیندازد یا به سمتی دیگر هُل دهد تا او را از شکل یک هدف ثابت خارج کند.

به فیلم نگاه کنید: بعد از شلیک تیر اول که به خطا می‌رود، حدود ۲ و نیم ثانیه طول می‌کشد تا تیر دوم شلیک شود. ۲ و نیم ثانیه وقت زیادی برای یک بادیگارد آموزش دیده و ورزیده است. اما تا قبل از اصابت تیر به آبه شینزو، هیچ کدام از بادیگارد‌ها حتی به وی نگاه هم نمی‌کنند و تازه بعد از این که تیر به هدف اصابت کرد و نخست‌وزیر سابق چند قدم به جلو رفت و بر زمین افتاد، دو محافظه به سمت او می‌دوند. حال آن که یک هل دادن ساده و سریع باعث می‌شد شینزو آبه جان سالم به در ببرد و ترور نافرجام بماند.

شینزو آبه بعد از تیر خوردن، چند قدیمی به جلو رفته و زمین افتاده است (کادر قرمز) و دو عضو تیم حفاظت نزدیک (کادر آبی)، هنوز او را ندیده‌اند!

۳ - عدم استفاده به موقع و درست از ابزار محافظتی هم مزید بر علت بود تا ضارب به هدف خود برسد. در حالی که سال‌هاست که یک وسیله ساده و کارآمد در اختیار بادیگاردهاست: کیف بازشونده ضدگلوله. این کیف، در مواقع اضطراری، در ثانیه‌ای باز می‌شود و سدی بین مهاجم و هدف او ایجاد می‌کند.

در فیلم‌های منتشره، بادیگاردی که کیف را در دست دارد، به جای آن که کنار آبه شیزو باشد، با او فاصله دارد (اشتباه اول) و تازه بعد از شلیک اول، به سمت او می‌رود و بعد از این که خود را به نزدیک وی می‌رساند هم در باز کردن کیف ناکام می‌ماند (اشتباه دوم).‌ای بسا اگر او در یک قدمی نخست‌وزیر سابق بود و با شنیدن صدای اولین تیر، کیف ضد‌گلوله را باز می‌کرد، الان فقط کیف آسیب دیده بود.

۴ - یکی از اصول محافظت، آموزش خودمحافظتی به مقام مسؤول است. مثلاً کمی از دفاع شخصی، تیراندازی، خنثی‌سازی عملیاتی تعقیب و مراقبت و ... را به فرد یاد می‌دهند.

از جمله مهم‌ترین آموزش‌های تیم حفاظت به شخص مورد حفاظت، واکنش سریع هنگام شنیدن صدای شلیک و انفجار است. معلوم است که به شینزو آبۀ بی‌نوا هیچ یاد نداده بودند و همان طور که در فیلم‌ها مشاهده می‌شود، او بعد از شلیک اول، حتی یک سانتی‌متر از جایش تکان نمی‌خورد تا ضارب بتواند با اصلاحِ زاویه شلیک، با تیر دوم او را از پای درآورد!

حال آن‌که اگر به او این نکته ساده را یاد داده بودند که در چنین مواقعی، باید تغییر موضع بدهد و روی زمین بخوابد، هدف‌گیری مجدد او به سادگی میسر نبود. ولی او مات و مبهوت ایستاد و سیبل شد و به قتل رسید.

صدای شلیک اول آمده و در حالی که قاتل خطای خود در هدف‌گیری را تصحیح می‌کند آبه شینزو، بی هیچ واکنش و حرکتی، در جای خود ثابت مانده است!

البته عدم واکنش سریع و رفتار بسیار آرام و خونسردانه در مواجهه با پدیده‌ها، در ذات اکثر ژاپنی‌هاست. کما این که در فیلم می‌بینیم بعد از شلیک دو گلوله به سمت نخست‌وزیر سابق، اکثر مردم واکنشی در حد مشاهده یک تصادف معمولی بین دو خودرو دارند، نه فرار می‌کنند و نه به سمت قربانی هجوم می‌برند، تقریباً همان جای خودشان ایستاده‌اند و گویا در حال محاسبه ذهنی آنچه رخ داده هستند؛ آبۀ بی‌نوا هم احتمالاً در آن لحظات همین گونه بوده است!

بی‌گمان اگر متخصصان امر، فیلم‌های متعدد این حادثه را از زوایای گوناگون بررسی کنند، حتماً خطا‌های بیشتری را در تیم حفاظت آبه شینزو خواهد یافت؛ مثلاً در عدم مهارت تیم محافظت آبه شینزو، همین بس که وقتی بادیگارد‌ها ضارب را بلافاصله بعد از شلیک دوم شناسایی و به سمت او هجوم می‌برند، هنوز تفنگ‌هایشان در غلاف روی کمرشان است، در حالی که طرف مقابل، تفنگ دارد و همین چند لحظه پیش شلیک کرده بود!

می‌توان گفت بخت با محافظان یار بود که تفنگ دست‌ساز قاتل، تنها دو تیر داشت و تازه یکی هم هدر رفت وگرنه با این حد از دستپاچگی و ناشی‌گری احتمالاً خودشان هم کشته یا مجروح می‌دادند؛ آن هم از ضاربی نه چندان ورزیده و ماهر که در فاصلۀ ناچیز هم نتوانست تیر اول را به هدف بزند.

آبه شینزو، مرد خوش‌نامی بود؛ روحش در آرامش!