ایجاد زخم روی صورت روزگاری در سراسر نیجریه رواج داشت. شیار انداختن بر رخسار و پیشانی کودکان توسط خانواده و اطرافیان به عنوان نشانی از هویت شناخته می‌شد. این زخم‌ها همچنین نشانی از رنج، تناسخ و زیبایی بود.
به گزارش فرارو، این رسم از سال ۲۰۰۳ که حکومت فدرال نیجریه انواع شیوه‌های قطع عضو در کودکان را ممنوع کرد، درحال کم‌رنگ شدن است؛ بنابراین کسانی که امروز در نیجریه با شیار‌هایی بر گونه‌هایشان دیده می‌شوند، شاید آخرین نسل از چنین افرادی هستند.
نوع شیار‌های روی صورت نیز در گروه‌های قومی مختلف در نیجریه متفاوت است. داشتن شش شیار بر یک گونه و هفت شیار بر گونه دیگر به این معنی است که پدر و مادر آن فرد از خانواده سلطنتی هستند. داشتن شش خط بر هر دوگونه هم به این معنی است که فقط مادر آن شخص از خانواده سلطنتی است.
فرزند قصاب‌ها نه شیار بر یک گونه و ۱۱ شیار بر گونه دیگر دارند. آن‌ها که پنج شیار بر یک گونه و شش شیار بر گونه دیگر دارند، اصل و نسبشان به شکارچیان می‌رسد. ماهیگیران نیز علایم مشخص تا کنار گوشهایشان کشیده شده است. همچنین در میان مردمان جنوب شرق نیجریه بعضی علامت‌ها به مرگ و زندگی ارتباط دارد.
در میان شماری از افراد جامعه این عقیده نیز وجود داشته است که وقتی زنی چندین بار فرزندش را در سنین پایین از دست می‌دهد، این فرزندان در واقع همه یک نفر هستند که برای عذاب دادن مادرش چندین بار به دنیا می‌آید.
معمولا در بیشتر جوامع محلی در نیجریه، آرایشگران وظیفه ایجاد این زخم‌ها را دارند؛ زخم‌هایی که به نظر می‌رسد هر معنایی داشته‌اند، اکنون دیگر دوره آن‌ها به سر آمده است.