پرسپولیس امروز در هفته هفدهم رقابت‌های لیگ برتر باید به مصاف نساجی برود تا نیم‌فصل جدیدی برای جنگیدن در راه دفاع از عنوان قهرمانی را تجربه کند.
به گزارش شرق، سرخ‌پوشان تهرانی که در پنج فصل اخیر، فرصت هنرنمایی به هیچ تیمی را نداده‌اند این‌بار در شرایطی باید کار را از سر بگیرند که صدرنشین نیستند و رقیب دیرینه یعنی استقلال، با اختلاف سه امتیاز بالاتر از آنها جولان می‌دهد. پرسپولیسی‌ها و در رأس آن، یحیی گل‌محمدی، سرمربی این تیم، امیدوار بود بازی با نساجی را به شکل و سیاق دیگری برگزار کند؛ حداقل دوست داشت در این دیدار از خریدهای زمستانی‌اش رونمایی کند تا نشان دهد هنوز بخت اصلی کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر است.
با این وجود، شرایط برای پرسپولیس از یک‌سو و سرمربی این تیم از سوی دیگر، خوب پیش نرفته و آنها باید با همان داشته‌های نیم‌فصل نخست، کار را شروع کنند. در واقع مهلت جذب بازیکن در پنجره زمستانی در شرایطی شب گذشته به پایان رسید که تا زمان نگارش این مطلب، پرسپولیس به غیر از احمد گوهریِ دروازه‌بان، بازیکن دیگری نخریده بود. چه‌بسا اگر در بازه زمانی باقی‌مانده تا پایان مهلت قانونی هم بازیکنی می‌خرید، باز بعید بود در بازی امروز فرصت بازی‌کردن در اختیار مهره جدید می‌گذاشت.
قبل از بررسی ادامه مسیر پرسپولیس اما باید گریزی به چند هفته قبل و به‌طور مشخص به بعد از بازی با فولاد زد؛ بعد از آن دیدار که با برتری پرسپولیسی‌ها در هفته شانزدهم رقابت‌های لیگ برتر همراه بود، یحیی گل‌محمدی از سمتش در باشگاه استعفا و تلفن همراهش را هم از دسترس خارج کرده بود. او از اینکه نیازهای بازیکنان و اعضای کادر فنی در این باشگاه برآورده نمی‌شود، شاکی بود.
یحیی نامه استعفایش را برای افشین پیروانی به‌عنوان مدیر و رضا درویش به‌عنوان مدیرعامل نوشت و رفت. با‌این‌حال، بعد از پیگیری‌های فراوان و البته مطابق با انتظار، یحیی گل‌محمدی پذیرفت به پرسپولیس برگردد ولی این‌بار برای بازگشت سه شرط گذاشت. شروط سه‌گانه یحیی عبارت بودند از: پرداخت مالی به بازیکنان دست‌کم تا 50 درصد میزان قرارداد، خریدن بازیکنان مورد نظر کادر فنی و تهیه زمین تمرینی مناسب. از سه شرط یحیی، فقط آخری را برآورده کرده و به این مربی قول دادند دو شرط دیگر هم در بازه زمانی بسیار کوتاهی برآورده خواهد شد. با‌این‌حال و در روز پایانی نقل و انتقالات، یحیی پی برد که چیزی به غیر از وعده نصیبش نشده است. او که فهرست 12نفره‌ای به مدیریت باشگاه پرسپولیس برای تقویت تیم داده بود، نهایتا لب به اعتراض گشود و از این گفت که حتی 10 درصد بازیکنانی که طلب کرده را هم برایش به خدمت نگرفته‌اند. خبر بدتر برای سرمربی پرسپولیس اینکه از فهرست ثانویه او هم بازیکنی خریداری نشد تا مشخص شود، شرایط در اردوگاه سرخ، حساس‌تر از چیزی است که بشود با نامه تهدیدآمیز استعفا حل‌وفصلش کرد.
در این میان عنوان شد که پرسپولیسی‌ها تا یک روز مانده به پایان مهلت با دو بازیکن از فهرست یحیی گل‌محمدی به توافق رسیدند ولی هر دو، در آخرین ثانیه‌ها از حضور در پرسپولیس منصرف شدند. نکته مهم‌تر درباره حضور احتمالی بازیکنی برزیلی در این تیم بود؛ گل‌محمدی از مدت‌ها قبل به مهاجم خارجی علاقه نشان داده بود و از همین رو مقدمات جذب یک مهاجم برزیلی را هم فراهم کردند. مدیرعامل پرسپولیس از این گفت که مذاکرات با این بازیکن مثبت بوده ولی رقم 500هزاردلاری که باشگاه بازیکن موردنظر برای صدور رضایت‌نامه طلب کرده، باعث شده تا مذاکرات به هم بخورد.
به این بخش از صحبت‌های رضا درویش نباید توجهی نشان داد چون شاید تأمین 500 هزار دلار منهای پولی که قرار است به خود بازیکن تعلق بگیرد امری دشوار باشد ولی او در لابه‌لای همین صحبت‌ها با تلویزیون، می‌گوید بعد از توافق با بازیکن برزیلی، برای او و دو نفر از همراهانش، بلیت تهیه کردیم ولی چون پولی نداشتیم به لطف کمک دوستان 100 میلیون تومان هزینه بلیت این سه نفر را فراهم کردیم!
اینجا همان موضوعی است که شروط یحیی را بی‌شباهت به مرثیه‌ای غمگین نمی‌کند؛ چطور باشگاهی که 100 میلیون تومان ندارد، در پی جذب بازیکنی چندصدهزار دلاری است و چطور قرار است این باشگاه برای یحیی گل‌محمدی از فهرست 12نفره‌اش دست‌کم، پنج یا شش بازیکن بخرد؟ اینها مواردی است که شاید سرمربی پرسپولیس بیش از هر شخصی بیرون از باشگاه از آن اطلاع دارد. پرسپولیس در حالی از پس خرید بازیکن از فهرست اصلی که نه، از فهرست ثانویه یحیی گل‌محمدی هم برنیامد (مجددا تا زمان نگارش این مطلب) که رقبا کار راحتی داشتند.
سپاهان رشید مظاهری و میلاد جهانی را به‌راحتی جذب کرد و استقلال هم بدون سروصدای زیاد و در آرامش صالح حردانی را از فولاد و عزیزبک آمانوف را از لوکوموتیو ازبکستان به تهران کشاند تا ترکیب تیمش را از چیزی که در نیم‌فصل نخست بود، قوی‌تر هم کند. حالا با توجه به اتفاقات رخ‌داده، یحیی گل‌محمدی دو راهکار بیشتر ندارد؛ یا به دلیل برآورده‌نشدن شروطش، عطای کار را به لقایش ببخشد و برود و یا اینکه بماند و بجنگد.
گزینه نخست که در این مقطع چندان عملی به نظر نمی‌رسد؛ پس باید به سراغ گزینه دوم رفت. یحیی با وجود خریدهایی که در تابستان داشت، از آنها هم استفاده چندانی در ترکیب نکرد تا به لطف آنهایی که از ترکیب فصل پیش در پرسپولیس باقی مانده‌اند، کار را جلو ببرد. او با همین نفرات، تیم را در نیم‌فصل به رتبه دوم جدول و در چند قدمی استقلال نگه داشت و هنوز هم بخت زیادی برای رسیدن به عنوان قهرمانی و دفاع‌کردن از این عنوان دارد.
یحیی شاید به این نکته پی برده که این روزها بالاتر از مهره، نیاز به دانش مربیگری برای قهرمانی است. موردی که او پیش‌تر در چند نوبت نشان داده و از تکرارش نباید واهمه‌ای داشته باشد. ضمن اینکه برخلاف ادوار گذشته که او نیاز مبرم به نیمکتی پویا داشت، از آنجا که پرسپولیس از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا کنار گذاشته شده، شاید بتوان با داشته‌های کنونی هم در هر دو جبهه لیگ و جام حذفی جنگید.
یقینا کار او در مقابل رقبای سختی همچون استقلال، سپاهان، گل‌گهر و فولاد که خریدهای خوبی داشته‌اند، بسیار دشوار است ولی تجربه بازیکنان پرسپولیس در کسب قهرمانی، برگ برنده‌ای است که در صورت درست استفاده‌کردن از آن، می‌تواند به مهره‌های زیاد بچربد.