فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
شرح لغت: حقه‌ی مهر: به ضم اول و تشدید دوم آوند مهر و محبت، استعاره مکنیه /دل نگران: پریشان خاطر و هراسان /زلف هندو: گیسو سیاه دلربا
گوهر خزانه‌ی اسرار به همان گونه که بود هست و صندوقچه‌ی مهر با همان مُهری که بود باقی مانده. مقصود او از این شعر این است که، وارستگانی که صندوقچه‌ی قلبشان به مهر دوست ممهور گشته، هر چند در برابر معشوق جان فدا کنند، اما باز هم دل در تب و تاب دارند و سوز دل بر وجودشان حاکم است.
پیش از این با معشوق خود بیشتر مدارا می‌کردی، طوری که در این امر شهره داشتی. حال کمتر به او توجه می‌کنی، اما او هنوز منتظر لطف توست، زیرا به اخلاق خوب تو ایمان دارد. مطمئن باش که خداوند رزاق است. حال به فکر عذرخواهی و دلجویی او باش.