هفته ششم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی امروز برگزار می‌شود که برخلاف تصور، خبری از حضور تماشاگران در ورزشگاه‌های مختلف نخواهد بود. هفته گذشته و در جریان بازی تیم‌های استقلال و نساجی مازندران بود که بعد از قریب به ۲۱ ماه، در‌های ورزشگاه به روی تماشاگران باز شد و نزدیک به پنج هزار نفر بالاخره توانستند بازی تیم مورد علاقه‌شان را از نزدیک ببینند. از آنجا که حضور تماشاگران با چراغ سبز ستاد مقابله با ویروس کرونا بود، این‌طور برداشت شد که قرار است از این به بعد تمامی بازی‌های لیگ برتر حداقل با حضور ناچیز پنج‌درصد از کل ظرفیت ورزشگاه برگزار شود.
با گذشت کمتر از یک هفته از آن اتفاق، اما حالا مشخص شده که حضور در ورزشگاه‌ها فقط برای تیم‌های تهرانی است و شهرستانی‌ها هنوز نمی‌توانند پذیرای تماشاگران خودی باشند. چنین «تبعیضی» در «روز روشن» خودش به اندازه کافی محل بحث است و گویی که هر اتفاق خوبی قرار است در این زمینه رخ دهد، تیم‌ها و علاقه‌مندان تهرانی به فوتبال باید سودش را ببرند؛ اما مسئولان ذی‌ربط برای توجیه چنین تبعیض بزرگی اسم «مرحله آزمایشی» را به میان آورده‌اند به این امید که با اعتراض تیم‌های شهرستانی روبه‌رو نشوند.
مسئولان سازمان لیگ که کلا پایشان را از این ماجرا بیرون کشیده‌اند و می‌گویند این تصمیم بر عهده ستاد مقابل با کرونا‌ست و ما کارهای نیستیم. حال اگر چنین باشد، باز‌هم ابهامات یکی، دو تا نیست. اول که در همین بازی استقلال با نساجی بسیاری از تماشاگران از شهر‌های دور و نزدیک خودشان را به تهران رساندند و توانستند بازی را تماشا کنند؛ پس این بدان معنی است که کارهای واکسیناسیون در شهرستان‌ها بدون وقفه و شاید بهتر از تهران صورت گرفته و نگرانی از این بابت وجود ندارد. چه‌بسا اگر چنین بود، بلیتی برای این‌همه تماشاگر شهرستانی که برای بازی استقلال به تهران آمده یا احتمالا برای بازی امروز پرسپولیس به تهران خواهند آمد، صادر نمی‌شد.
توجیهی که در این زمینه شده این است که فعلا سامانه ۸، ۹ باشگاه برای بلیت‌فروشی آماده است، اما باید به سامانه بهداشت هم متصل شوند که به قرار سامانه بلیت‌فروشی تیم‌های شهرستانی هنوز چنین نشده‌اند. این موضوع در‌حالی مطرح می‌شود که بشر در عصر دیجیتال زندگی می‌کند و بعید است وصل‌کردن دو سامانه به یکدیگر به هفته‌ها، ماه‌ها و احتمالا سال‌های زیادی نیاز داشته باشد. از این گذشته خنده‌دار است که تیم‌های بزرگی که در شهر‌های بزرگ از جمله اصفهان، اهواز و مثلا کرمان زندگی می‌کنند، مشکلی برای وصل‌کردن سامانه‌شان به سامانه بهداشت داشته باشند و حتی در صورت لزوم حاضرند هزینه‌ای بپردازند تا این مورد سریع‌تر رخ دهد. اصلا مگر گنجایش ورزشگاه‌های فوتبال در شهرستان چقدر است که پنج درصد از آن نیاز به دردسر‌های پیچیده و امروز و فردا‌کردن داشته باشد؟
اگر موارد ذکر شده توجیهاتی بعضا بحث‌برانگیز برای عدم ورود تماشاگران به ورزشگاه‌ها نیست، بهتر است مسئولان امر توضیح دهند که آیا ورود به سالن‌های سینما و رفتن به نماز‌جمعه در شهرستان‌های مختلف هم نیاز به اتصال به سامانه بهداشت دارد؟ به‌طور میانگین تماشای یک فیلم در سالن سربسته با آن محیط تاریک، یک‌ساعت‌و‌نیم زمان می‌برد؛ آیا آنجا نیازی به سامانه حس نمی‌شود، ولی برای ورود تماشاگران به محیط غیرسرپوشیده ورزشگاه‌ها نیاز به سامانه است؟
چطور می‌شود که به‌طور میانگین ۲۰۰ نفر با هواپیما یک مسافت یک‌ساعت و ۲۰ دقیقه‌ای را در فضای بسته سپری می‌کنند و محدودیتی ایجاد نمی‌شود، ولی پای ورود به ورزشگاه که به میان می‌آید، همه‌چیز «آزمایشی» می‌شود؟ مگر می‌شود سامانه فرودگاهی در شهرستان‌ها به سامانه وزارت بهداشت متصل شود و سامانه بلیت‌فروشی همان شهر نه؟ ظاهرا که چنین است و فقط بعضی از شهر‌های خاص مثل تهران، سامانه‌های بدون مشکل دارند و بقیه تیم‌های شهرستانی همچنان باید در تنگنا دست‌و‌پا بزنند.
البته که واضح است پشت‌پرده نگرانی دیگری وجود دارد؛ شاید اسم و پوشش آن قشنگ باشد که برای رعایت سلامتی تماشاگران چنین تصمیماتی اتخاذ می‌شود، ولی این موضوع با تناقض زیادی روبه‌رو است. مثلا عنوان شده که تماشاگران، فاصله اجتماعی در ورزشگاه را در دیدار استقلال و نساجی رعایت نکرده و اگر چنین موردی در دیدار پرسپولیس با صنعت نفت هم رخ دهد، آن‌وقت بحث ورود به ورزشگاه‌ها برای تماشاگران دوباره لغو می‌شود! در پاسخ فقط باید پرسشی طرح کرد که آیا مسافرانی که به‌طور میانگین ۱۲ ساعت در اتوبوس مسیر طولانی را طی می‌کنند تا به مقصد برسند، فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنند؟ آیا فاصله اجتماعی در هواپیما با لغو محدودیت‌های قبلی، رعایت می‌شود؟ چطور آنجا گیری وجود ندارد، ولی تا موضوع حضور تماشاگران در ورزشگاه مطرح می‌شود، سلامتی در صدر قرار می‌گیرد؟
مسئولان ذی‌ربط، به‌جای فرافکنی بهتر است روراست باشند و با شفافیت درباره موضوع ورود تماشاگران به ورزشگاه نظر دهند. آیا آن‌ها نگران مسئله ورود زنان به ورزشگاه هستند؟
واضح است موضوع ورود زنان به ورزشگاه در دولت ابراهیم رئیسی تبدیل به چالشی جدی شده است و فیفا هم به‌طور دقیق‌تری در حال رصد‌کردن این موضوع است. در توافق با فیفا، در شرایطی که قرار شده تیم ملی در ورزشگاه آزادی پذیرای حضور تماشاگران زن هم باشد، تا‌به‌حال این مورد در دولت رئیسی با استقبال روبه‌رو نشده و بعید است به این سادگی‌ها هم قابل‌حل‌شدن باشد. پیش از این قرار شده بود که بازی ایران با کره جنوبی با حضور تماشاگران برگزار شود، ولی چون فدراسیون فوتبال ایران نتوانست جواز حضور زنان در ورزشگاه را به دست بیاورد، کلا این بازی را بدون تماشاگر اعلام کرد.
حال که مسئولان، این همه برای ورود تماشاگران به ورزشگاه بند و تبصره گذاشته و فعلا هم آن را فقط به تهرانی‌ها اختصاص داده‌اند، آیا نگران چیز دیگری هستند؟ تهدید‌ها در زمینه برگزاری بدون تماشاگر بازی‌های استقلال و پرسپولیس و برچسب «ورود آزمایشی تماشاگران» به ورزشگاه آزادی هم به نظر می‌رسد فقط با همین موضوع قابل‌توجیه باشد وگرنه نمی‌شود کسی که هر دو دوز واکسن را زده برای حضور در نماز‌جمعه، سالن‌های سینما، هواپیما و اتوبوس و هر مکان سرپوشیده دیگری مشکلی نداشته باشد، ولی برای حضور در ورزشگاه با آن محیط روباز و بزرگ مشکل‌دار شود!