کمتر کسی توانسته به این سؤال پاسخ دهد که چگونه طالبان توانستند در هشت روز تمام افغانستان را در اختیار خود قرار دهند و چرا مقاومتی از سوی مردم و سربازان و والیان رخ نداد. نگرانی از وضعیت اجتماعی زنان روزبه‌روز بیشتر و بیشتر می‌شود.
به گزارش شرق، آن‌طور‌که روزنامه هشت‌صبح نوشته است، پس از تسلط طالبان بر کابل هنوز دختران دوره دبیرستان در سراسر کشور، از رفتن به مکتب محروم شده‌اند. در کنار این، شمار زیادی از زنان از انجام وظایف‌شان بازمانده‌اند. هرچند تظاهرات زنان در روز‌های اول برپا شد و اکنون نیز در گوشه‌و‌کنار کشور خبر از این تظاهرات‌ها داده می‌شود. عواید سرانه زندگی در ایالت غور بسیار پایین است و در صورت خانه‌نشین‌شدن زنان شاغل، خانواده‌ها با مشکلات گسترده اقتصادی مواجه می‌شوند.
رقیه نایل، نماینده پیشین مردم غور در مجلس نمایندگان از آینده نامعلوم زنان افغانستان، به‌ویژه در این ولایت ابراز نگرانی میکند و می‌گوید که اگر دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران گشوده نشود و زنان نتوانند به وظایف‌شان بر‌گردند، بساط فقر در این ولایت گسترده‌تر می‌شود.
نسرین فرزام، از فعالان حقوق زن در غور نیز می‌گوید که در ۲۰ سال گذشته فرصت برای حضور زنان در عرصه‌های مختلف زندگی فراهم شده بود. فرزام می‌افزاید که آنان در همه بخش‌های زندگی اجتماعی حضور فعال داشتند، اما پس از سقوط نظام جمهوری به یک‌باره خانه‌نشین شدند که تأثیرات ناگوار بر وضعیت روحی و اقتصادی آنان داشته است. این فعالان زن در غور در‌حالی خواستار حق کار و بازگشایی مکاتب دخترانه می‌شوند که به‌تازگی دختران دوره دبیرستان در هرات اجازه آموزش یافته‌اند.
زنان غوری در‌حالی از وضعیت زندگی رقت‌بارشان ابراز نگرانی میکنند که در حدود دو هفته پیش یک خانواده به دلیل شدت فقر دو کودک دخترش را به فروش گذاشته بود تا بتواند جان کودکان دیگرش را نجات بدهد. در کنار این به‌تازگی طالبان یک دختر دیگر را در غور به جرم فرار از منزل شلاق زدند.
فعالان مدنی در غور می‌گویند که شلاق‌زدن و فروش دختران علاوه‌بر فقر و بی‌کاری از مشکلات دیگر زنان در این ولایت است که هرازگاهی با این گزارش‌های تلخ به رسانه‌ها درز میکند و موارد بی‌شماری هم از چشم رسانه‌ها دور می‌ماند. به گفته این فعالان مدنی، با خانه‌نشین‌شدن کامل زنان بساط این فرهنگ گسترش خواهد یافت.
در‌همین‌حال مسئولان محلی طالبان در غور درباره بازگشایی مکاتب و اجازه کارکردن زنان در دفاتر دولتی می‌گویند برای دستور و تصمیم رهبری‌شان در مرکز منتظرند، اما رهبری طالبان تاکنون درباره بازگشایی دروازه‌های مکاتب، دانشگاه‌ها و دفاتر کاری به روی زنان اجازه‌ای صادر نکرده است.
یکی از معاونان اجتماعی و اقتصادی پیشین گفته است معاونان زن با توجه به حملات هدفمند اخیر، نگران هستند و احساس خطر میکنند. همین‌طور به گفته یکی از آنها، برخورد طالبان با آنچه در نخستین روز‌های گرفتن قدرت اعلام کرده بودند، بسیار متفاوت بوده است. طبق معلومات آنان، طالبان در برخی ولایت‌ها مردم را اذیت کرده و دستور عفو عمومی را عملی نکرده‌اند. او همچنان به قتل «فجیع» شماری از فعالان مدنی زن در شهر مزارشریف ولایت بلخ اشاره کرد و آن را تکان‌دهنده خواند.
به گفته او، مثال‌هایی از‌این‌دست در ولایت‌های دیگر نیز وجود دارد که شماری از افراد فعال جامعه به‌گونه هدفمند مورد حمله قرار گرفته و کشته شده‌اند. او افزود که خودش اکنون به عنوان یک زن از این ناحیه بسیار نگران است و نمی‌داند عاقبتش چه خواهد شد. این معاونان از طالبان خواستند که از قتل‌های هدفمند و آزار و اذیت مردم جلوگیری کنند.
پس از به‌قدرت‌رسیدن طالبان در افغانستان، زنان در هیچ‌یک از پست‌های کلیدی حضور ندارند. پیش از این سخنگویان طالبان گفته بودند که زنان می‌توانند در «چارچوب اسلام» به کارهای‌شان ادامه دهند، اما در پست‌های بلند حکومتی گماشته نخواهند شد.