فرارو- پس از گذشت بیش از ۹ ماه بالاخره دولت دارای سخنگو شد و علی ربیعی وزیر پیشین کار و رفاه وظیفه سخنگویی دولت را بر عهده گرفت. پس از استعفای محمد باقر نوبخت در مرداد ماه سال گذشته تا امروز این پست کلیدی در دولت خالی مانده بود.
به گزارش فرارو، روز چهارشنبه محمود واعظی رییس دفتر رییس جمهور که در چند ماه اخیر به نوعی سخنگوی دولت نیز بوده است، اعلام کرد که دو گزینه برای سخنگویی دولت در نظر گرفته شده است که به زودی یکی از آن‌ها برای این پست انتخاب می‌شود.
پس از اعلام واعظی در رسانه‌ها پیچید که این دو گزینه علی ربیعی و فیاض زاهد هستند. بالاخره دو روز پس از اعلام رییس دفتر روحانی گزینه نهایی معرفی و علی ربیعی به عنوان سخنگوی تازه دولت منصوب شد. گفته می‌شود گزینه‌های دیگری همچون اردکانیان وزیر نیرو و نهاوندیان معاون اقتصادی دولت نیز مطرح بودند که نهایتا دولت تصمیم گرفته است سخنگویی تمام وقت معرفی کند.
محمود واعظی در این باره توئیت کرد: «همانگونه که چهارشنبه در جمع خبرنگاران دولت گفتم، مراحل مقدماتی تعیین سخنگوی دولت انجام شد و روز پنجشنبه آقای دکتر ربیعی با رئیس جمهوری دیدار و برنامه خود را تقدیم ایشان کردند. انشاءالله مراحل نهایی کار و صدور حکم ایشان هم در هفته آتی انجام خواهد شد.»
در شش سال گذشته ناظران و کارشناسان یکی از نقاط ضعف اساسی دولت حسن روحانی را در حوزه اطلاع رسانی و به ویژه از ناحیه سخنگویی دولت دانسته اند. ناظران معتقد بودند که دولت نیازمند یک سخنگوی تمام وقت و متخصص و کاربلد است. اما ظاهرا حسن روحانی و مشاورانش اعتقاد چندانی به این مسئله نداشتند و محمد باقر نوبخت تا سال گذشته هم ریاست سازمان مدیریت را بر عهده داشت و هم به عنوان سخنگو فعالیت می‌کرد.
در ماه‌های اخیر با استعفا نوبخت خلاء سخنگو برای دولت بیشتر نمایان شد. این موضوع در ابتدای سال زمانی که کشور دچار بحران بزرگ و فراگیر سیل شده بود اوج گرفت. شاید همین بحران باعث شده است که روحانی ضرورت داشتن سخنگوی تمام وقت را بیشتر حس کرد.
حالا دولت روحانی که شش سال را بدون داشتن یک سخنگوی تمام وقت پشت سر گذاشته است بلاخره تن به درخواست‌های ناظران و کارشناسان داد.
علی ربیعی کیست و سوابق رسانه‌ای او چیست؟
چرا علی ربیعی برای این سمت انتخاب شده است. علی ربیعی را عموما به عنوان یک چهره امنیتی و حتی یک فعال اقتصادی- اجتماعی در حوزه کارگری می‌شناسند، اما باید تاکید کرد که او با اطلاع رسانی و فوت و فن هایش نه تنها بیگانه نیست بلکه در این حوزه فعالیت گسترده و حتی تدریس کرده است.
علی ربیعی متولد ۱۳۳۴ در جنوب تهران، سیاستمداری اصلاح طلب است البته با خط قرمز‌هایی مشخص. او پیش از انقلاب تکنسین کارخانه‌هایی، چون ارج بود و پس از انقلاب اسلامی تا ۱۳۶۰ مسئول شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی شد. ربیعی پس از انقلاب عضو سپاه پاسداران شد.
از آغاز انقلاب او عضو مؤسس و عضو شورای مرکزی خانه کارگر بوده‌است. او از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دورهٔ وزارت محمد ری شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات و از ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئول اجرایی و مسئول کمیته تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی بوده‌است. نام امنیتی ربیعی "برادر عماد" است.
از ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور محمد خاتمی بود. از مسئولیت های مهم او می توان به عضویت کمیته پیگری قتل‌های زنجیره‌ای اشاره کرد. ربیعی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران ۱۳۸۸از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی از نامزد‌های معترض به نتایج انتخابات بود؛ که پس از اعلام نهایی انتخابات موضع خاصی علیه برنده انتخابات نگرفت، اما به نتیجه تمکین نمود.
او استاد دانشگاه‌های تهران و پژوهشگر حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی است. او عضو هیئت علمی و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق و نویسنده در حوزه جامعه‌شناسی سیاسی و مدیریت است.
ربیعی در دولت روحانی وزیر کار و رفاه شد که به مدت پنج سال این سمت را بر عهده داشت. نهایتا در ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ در مجلس شورای اسلامی استیضاح و برکنار شد.
جدا از این کارنامه پرو پیمان سیاسی و مدیریتی او کارنامه رسانه‌ای قابل اعتنایی هم دارد. صاحب امتیاز و مدیرمسئول روزنامه «کار و کارگر» از ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۹، او را با ارگان رسانه‌ای خانه کارگر، پیوند داد. بعد از آن نیز او پای ثابت سرمقاله‌ها و گفتگو‌های نشریات متعدد بوده است. قلم بلورین برای بهترین سرمقاله سال ۷۷ از جمله افتخارات وی در این حوزه است.
او در دانشگاه ارتباطات نیز تدریس می کند. ربیعی در دوران وزارت خود شرایط را برای تشکیل انجمن صنفی روزنامه نگاران ایجاد کرد. البته در این راه انتقاداتی به او وارد شد.
تیتر روزنامه ایران درباره انتصاب ربیعی
واکنش‌ها به انتصاب ربیعی
اما انتصاب ربیعی با نگاه‌های مختلفی مواجه شده است. برخی از این انتصاب به شدت انتقاد کرده اند و می‌گویند این گزینه مناسبی برای سخنگویی نیست. این عده این سوال مطرح می‌کنند که چرا باید ربیعی که استیضاح شده بود دوباره به دولت باز گردد؟
منتقدان این پرسش را مطرح می‌کنند در دولت روحانی بازنشستگی برای اعضای دولت وجود دارد یا اینکه مدیران فقط از پستی به پست دیگر منتقل می‌شوند؟
برخی صداقت ربیعی را زیر سوال بردند که در جلسه استیضاحش گفته بود که در صورت استیضاح دیگر به دولت باز نمی‌گردد و به سیستان و بلوچستان می‌رود و ان جی او راه اندازی می کند. عده ای از کاربران او را چهره ای پوپولیست دانسته اند.
سن و سال ربیعی نیز مورد توجه منتقدان است. این که چرا رییس جمهور در سخنرانی‌های خود از جوانگرایی می‌گوید، اما در انتصاباتش آن را فراموش می‌کند.
با وجود این انتقادات برخی ناظران نیز معتقدند حداقل با این انتصاب دولت یک سخنگو رسمی دارد و از این وضعیت غیرقابل قبول اطلاع رسانی خارج می‌شود.
در این بین در میان کسانی که نظر مثبتی درباره انتخاب ربیعی دارند نگرانی‌هایی نیز وجود دارد. محمد مهاجری فعال رسانه‌ای نوشته است "از یک نکته برای او می‌ترسم."
به نوشته مهاجری "نگرانم که وقتی کت سخنگویی میپوشد، رفتارش عوض شود. ماله دست بگیرد برای مالهکشی رفتار این وزارتخانه و آن سازمان و بدتر اینکه عصا قورت بدهد و شق و رق راه برود و جوابهای سربالا بدهد. نه اینکه دلش بخواهد چنین باشد بلکه روزگار، مجبورش کند."
انتصاب علی ربیعی به عنوان سخنگوی دولت نمی تواند طیفی از حامیان روحانی به ویژه اصلاح‌طلبان منتقد عملکرد او را راضی کند چرا که این طیف معتقدند ربیعی مدت هاست به حلقه اصلی نزدیکان روحانی پیوسته است. حلقه ای که واعظی و نوبخت مهره های کلیدی آن هستند.
اما این انتصاب برای اصولگرایان نسبتا خوشایند است، چرا که می توانند هم فشار انتقادات را بر دولت حفظ کنند چرا که تجربه نشان داده او چهره ای پر حاشیه است. هم اینکه ربیعی گزینه ای نیست که این گروه با او مشکلای داشته باشند.