پس از عبور دولت از گزینه های اول و دوم و سوم مورد قبول دانشگاهیان و انصراف نابهنگام علی خاکی صدیق از پذیرش مسئولیت در وزارت علوم، کار وزارت علوم، به انتصاب سرپرست کشید و سید ضیا هاشمی که در چهار سال گذشته نقش یک معاونت فرهنگی معتدل و میانه رو را در وزارت علوم ایفا کرده بود، به سرپرستی وزارت علوم منصوب شد.
با این وجود کار وزارت علوم به اینجا ختم نشد. این روزها اخبار متعددی در باب گزینه های وزارت علوم به گوش می رسد. از الهام امین زاده گرفته تا دهقانی، فیروز آبادی، ستایشی، سلیمی و برخورداری و حتی منادی اسامیی هستند که این روزها به عنوان گزینه های وزارت علوم شنیده می شوند. گزینه هایی که نه تنها در برابر گزینه های اول تا چهارم وزارت علوم(فرجی دانا، توفیقی، میلی منفرد و ... ) عقب نشینی بزرگی تلقی می شوند بلکه نسبت به دکتر هاشمی نیز عقب گردی جدی خواهند بود.
واقعیت آن است که این گزینه ها، به خصوص پس از شائبه ایجاد فاصله میان دولت و نیروهای دانشگاهی و امیدوار شدن نیروهای اصولگرا به نزدیکی بیشتر به دولت روحانی، عمدتا از کانالهای منتسب به اصولگرایان در حال مطرح شده اند و لابی گسترده ای برای هر یک از آنان شکل گرفته است که از جمله آنها می توان به نامه نگاری برخی نمایندگان مجلس برای چهره های اصولگرا تحت عناوین قومیتی و همچنین پیگیری بخشهای اصولگرای دولت برای برخی اصولگرایان حاضر در دولت گذشته اشاره کرد.
به هر حال آنچه از زاویه مطالبات دانشجویی، حفظ استقلال دانشگاه و نگاه دانشگاهیان به موقعیت فعلی می توان گفت آنکه عبور از گزینه هایی مانند فرجی دانا، توفیقی و میلی منفرد و رسیدن به دکتر هاشمی، سقف عقب نشینی دولت در ماجرای وزارت علوم بوده است و گزینه هایی که امروزها مطرح می شوند، حکایت از یک عقب نشینی بزرگ دیگر در ماجرای وزارت علوم دارند.
سید ضیا هاشمی اگرچه در مجموع گزینه ایده‌آل دانشگاهیان نبوده است اما توانسته با سلایق مختلف حاضر در دانشگاه تعامل و گفت و گو کند و حداقل، کف مطالبات آنها را در بسیاری از حوزه ها برآورده کند، اما گزینه هایی که این روزها مطرح می شوند بی تردید حتی اراده ای برای تلاش در جهت مطالبات حداقلی دانشگاهیان را نخواهند داشت و عملکرد آنها نشان می دهد که در سالهای گذشته نیز تنها سودای راضی نگه داشتن صاحبان قدرت را داشته اند.
عقب نشینی دولت به سمت این گزینه ها سرخوردگی دانشگاهیان و افزایش موج انتقاد نسبت به دولت را در فضاهای دانشگاهی به دنبال خواهد داشت و به دلیل تعارض عملی با وعده های ریاست جمهوری در ایام انتخابات تصویری نامطلوب از ایشان ارائه خواهد نمود.
به نظر می رسد نویسنده این نظر از طرفداران تبدیل کردن دانشگاه به کانون تنش های سیاسی است که این مشی مشی دولت روحانی نیست و اگر فرجی دانا و توفیقی هم بودند چنین کاری نمی کردند.
خیلی زیرپوستی و ظریف کار کردید . خخخخخ