فرارو- رییس مرکز مطالعات استراتژیک، درباره دلایل‌بان کی مون برای پس گرفتن دعوت جمهوری اسلامی ایران به ژنو۲، مبنی بر اینکه اظهارات عمومی ایران با گفت‌وگوهای دوجانبه با دبیرکل سازگار نبود گفت: آنچه از سوی دبیر کل مطرح شده یک نوع مغالطه سیاسی بود.
امیر موسوی، کار‌شناس مسائل دیپلماتیک با بیان این مطلب در گفتگو با فرارو گفت: هم دعوت و هم پس گرفتن دعوت ایران برای شرکت در کنفرانس ژنو۲ همراه با یک پیام ویژه همراه بود.
وی افزود: دعوت ایران نشانه این بود که غرب و بازیگران عمده و تاثیر گذار در این کنفرانس به این نتیجه رسیدند که به دلیل جایگاه و موقعیت جمهوری اسلامی ایران، برگزاری این کنفرانس در غیاب ایران نمی‌تواند همراه با نتیجه‌ای در خور باشد.
موسوی ادامه داد: پس گرفتن این دعوت هم نشانه اقتدار جمهوری اسلامی ایران بود چرا که دشمنان مردم سوریه که به ناحق خود را دوست ایران می‌نامند می‌دانند که حضور ایران چقدر می‌تواند اثر گذار باشد و مسیر کنفرانس را دچار تغییر و تحول کند.
وی درباره شروطی که برای حضور ایران در کنفرانس مطرح شده بود گفت: آقای‌بان کی مون هفته گذشته با آقای دکتر ظریف چند بار گفتگو کرده بود که این گفتگو‌ها وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران به صراحت اعلام کرده بود که ایران هیچ پیش شرطی برای حضور در ژنو۲ را نمی‌پذیرد.
رییس مرکز مطالعات استراتژیک با بیان اینکه در همین گفتگو‌ها آقای دکتر ظریف اعلام کرده بود که ایران مفاد دعوت نامه را می‌پذیرد و به آن احترام می‌گذارد، گفت: در پاراف اول این دعوت نامه آقای‌بان کی مون ذکر شده بود که کنفرانس ژنو۲ در راستای کنفرانس ژنو۱ برگزار می‌شود.
وی افزود: وقتی ایران اعلام کرده بود که متن دعوتنامه را می‌پذیرد و به آن احترام می‌گذارد به معنای آن بود که در ظاهر با توافقات ژنو۱ موافقت کرده است هر چند این موافقت رسمی محسوب نمی‌شده است.
موسوی درباره تفاوت پذیرش رسمی با ظاهری گفت: منظور این است که قرار بود با این موافقت ظاهری ایران در کنفرانس حضور پیدا کند و پای میز مذاکره درباره محتوای آن با سایر طرف‌ها به گفتگو بنشیند. ممکن بود با بخش‌هایی از توافق ژنو۱ در نهایت موافقت کند و ممکن بود باز هم به کل آن را رد کند.
این کار‌شناس مسائل دیپلماتیک تصریح کرد: موضوع اصلی درباره موضع جمهوری اسلامی ایران این است که ایران تاکید دارد که چون در ژنو۱ حضور نداشته است و نقشی در مصوبات و توافقات ایفا نکرده است ضرورتی ندارد که آن توافقات را بپذیرد.
وی ادامه داد: با این حال قرار بود در کنفرانس ژنو۲ ایران درباره محتوای توافقات ژنو۱هم با طرف‌های مقابل به بحث و گفتگو بنشیند به خصوص درباره تشکیل دولت انتقالی، موضوعی که خود آمریکا و روسیه هم درباره آن اختلاف نظر دارند.
رییس مرکز مطالعات استراتژیک ادامه داد: در پایان کنفرانس ژنو۱ شاهد بودیم که با وجود حصول توافق، وزرای خارجه آمریکا و روسیه درباره این توافق دو موضوع متفاوت اتخاذ کردند، از یک سو، هیلاری کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا اعلام کرد که توافق شده است تا دولت انتقالی در غیاب بشار اسد تشکیل شود و از سوی دیگر، سرگئی لاوروف وزیر خارجه روسیه اعلام کرد دولت انتقالی در غیاب اسد نخواهد بود.
موسوی گفت: بنابراین با وجود چنین اختلافی آن هم در شرایطی که در حصول این توافق جمهوری اسلامی ایران هیچ نقشی نداشته است درخواست برای اعلام پایبندی به آن امری غیر قابل پذیرش و خارج از عرف دیپلماتیک بوده است.
وی افزود: با این حال با وجود آنکه ایران اعلام کرده بود که مفاد دعوتنامه دبیرکل سازمان ملل متحد را می‌پذیرد آمریکایی‌ها خواستار آن شده بودند که ایران به صورت مکتوب موافقت خود با ژنو۱ را اعلام کند اما جمهوری اسلامی ایران با ایستادگی قابل ستایش از موضع خود کوتاه نیامد.
این کار‌شناس مسائل دیپلماتیک ادامه داد: در هر حال جمهوری اسلامی ایران تشنه حضور در کنفرانس ژنو۲ نبوده و نیست اتفاق خوبی هم افتاد که ایران به این کنفرانس نمی‌رود چرا که حضور در آن برای شرکت کنندگان تعهد می‌آورد.
موسوی تاکید کرد: از ابتدا هم بهتر بود که جمهوری اسلامی ایران این دعوت را نمی‌پذیرفت و به محض دریافت دعوت نامه، از آقای‌بان کی مون تشکر می‌کرد و با اعلام اینکه چون دعوت از ایران دیر هنگام و به دور ازشان جمهوری اسلامی ایران بوده است حاضر به شرکت در این کنفرانس نیست.
وی در خاتمه گفت: این کنفرانس در غیاب ایران هیچ نتیجه‌ای نخواهد داشت و بهتر است آمریکایی‌ها و متحدانشان بنشینند و ببینند به چه نتیجه‌ای می‌رسند که اگر توانستند به نتیجه‌ای برسند باید ببینند آیا آن نتیجه می‌تواند ضمانت اجرایی داشته باشد یا خیر. در صورتی که حضور ایران می‌توانست تضمینی برای اجرای هر توافقی باشد.