فرارو- منصور برزگر مربی سابق تیم ملی کشتی ایران می گوید رفتار جهان پهلوان تختی به گونه ای بود که مردم با آغوش باز او را در میان خود پذیرفتند.
به گزارش سرویس ورزشی فرارو، غم از دست دادن جهان پهلوان تختی برای ایرانی ها 46 ساله شد؛ غلامرضایی که اولین مدال های تاریخ کشتی در بازی های بین المللی را به نام خود زد تبدیل به اسطوره ای برای ورزش ایران و مردی فراموش نشدنی در تاریخ شد.
در شرایطی که می توانست با توجه به افتخارات زیادی که دارد به راحتی پا به دربار بگذارد و جایگاهش نزد درباریان را بالا ببرد با این حال دست رد به سینه رژیم زد و در دل مردم ماند. تختی ماندگار شد و حتی 46 سال بعد از مرگش هم نه تنها افسانه اش فراموش نشده بلکه سینه به سینه و نسل به نسل نقل می شود.
برای صحبت کردن درباره فرد پرافتخاری مثل جهان پهلوان تختی باید سراغ مردی رفت که علاوه بر طعم افتخار گوش هایش روی تشک کشتی هم خورده و شکسته باشد. منصور برزگر سرمربی سابق تیم ملی کشتی یکی از آن افرادی است که علاوه بر زنده نگه داشتن یاد و خاطره تختی سعی کرده همواره پیرو مکتب او هم باشد. سرمربی سابق تیم ملی کشتی در پاسخ به این سوال که چرا تختی در تاریخ ماندگار شد بدون درنگ گفت: جهان پهلوان خودش را نه به رژیم فروخت نه به مقام.
برزگر با اشاره به منش پهلوانی تختی هم گفت: «راز ماندگاری تختی علاوه بر مواردی که گفتم منش پهلوانی اش هم بود؛ او علاوه بر اینکه قهرمان بزرگی بود پهلوان دنیا هم بود؛ هم قهرمان دنیا بود هم پهلوان دنیا. هیچ کس فراموش نمی کند که تختی مردانه مبارزه می کرد».
دارنده مدال برنز بازی های المپیک با اشاره به محبوبیت تختی در دل مردم هم گفت: «رفتار، کارهای خیر، منش پهلوانی و تواضعش باعث شد جایگاه خوبی در بین مردم به دست بیاورد و در واقع مردم تختی را بین خودشان پذیرفتند که این خود نشان از تواضع این پهلوان بود».
منصور برزگر ضمن اشاره به اینکه خودش یکی از پیروان مکتب تختی است می گوید همواره تلاش کرده تا مکتب او را تدریس کند: «آموزش مکتب تختی نه تنها سرلوحه کار من بلکه سرلوحه کار بسیاری از مربیان دیگر در کشتی هم هست. همه ما در کنار فوت و فن ها کشتی به شاگردانمان تلاش کرده ایم درس مردانگی، ایثار، محبت و گذشت را به آنها بدهیم تا در راه تختی شدن گام بردارند».
اما اینکه چرا بعد از 46 سال هنوز تختی دیگری به ایران و دنیا معرفی نشده سوال دیگری بود که برزگر این طور به آن پاسخ داد: «دقیقا به خاطر رفتار و منشی بود که این جهان پهلوان داشت؛ سخت است که در بین مردم جایگاه خوبی به دست بیاوری و با رفتارهایت برای آنها الگو باشی. از طرف دیگر مگر قرار است تاریخ چند پوریای ولی و تختی به خود ببیند؟ زمان ورق می خورد و تاریخ دیگری از سر نوشته می شود با این حال شاید یکی مثل تختی هر صد سال یکبار متولد شوند و تبدیل به اسطوره مردم شوند. با این حال می خواهم بگویم که خوشحالم و به عنوان یکی از قدیمی های کشتی به خودم افتخار می کنم که جامعه کشتی چنین قهرمانان و پهلوانانی پرورش داده است».
سرمربی سابق تیم ملی در انتها با تعریف کردن خاطره ای از زمان تختی از باتوم خوردن در آن زمان هم سخن گفت: «به یاد دارم در سال 1962 برای بازی جهان پهلوان می خواستم به سالن کشتی بروم و او را ببینم. جمعیت زیادی آمده بودند و خیلی شلوغ شده بود. مصمم بودم هر طور شده به سالن بروم ولی دست آخر به رغم اینکه چند باتوم هم خوردم نتوانستم به سالن بروم و هنوز هم آن خاطره از ذهنم پاک نمی شود».