حجت الاسلام سید علی خمینی در اختتامیه پنجمین جشنواره ادبی یار و یادگار در سخنانی ضمن طرح سوالی از حاضرین در باره چگونگی ایجاد پیوند میان هنر و دین به قرائت قطعه شعری از سروده‌های خود در وصف امام خمینی(ره) پرداخت.
به گزارش مهر، حجت الاسلام والمسلمین سید علی خمینی فرزند یادگار امام خمینی (ره) عصر روز چهارشنبه 24 اسفند در اختتامیه پنجمین جشنواره ادبی یار و یادگار با اشاره به اینکه هنر در ذات خود ماهیتی جوششی دارد و نه سفارشی گفت: هویت هنرمند برخاسته از جوشش نفسانی اوست و با سفارش پدید نمی‌آید.
وی ادامه داد: فلاسفه بحث‌هایی در موضوع تفسیر پدیده حرکت جوهری دارند که می‌گوید پدیده روشن شدن یک شعله از زغال اینطور نیست که شعله به زغال داده شود و زغال شعله ور شود بلکه اگر زغال را گرم کنیم شعله از دل زغال پدید می‌آید و از دل ماده تجرد میگیرد و آیا غیر از این است که هنر هم از دل هنرمند شکل میگیرد؟
حجت الاسلام خمینی ادامه داد: شرایط و فضای محیطی باید به گونه‌ای مهیا شود که در یک لحظه هنر در درون هنرمند پدید آید و لذا بر این اساس هنرمند را باید به طور قطع آئینه تمام نمای شرایط محیطی پیرامون خود دانست.
فرزند یادگار حضرت امام(ره) افزود: در حوزه دین نیز برای بیان آن ناگزیر از سخن گفتن با زبان هنر هستیم و استفاده از زبان آن برای ابلاغ دینی ضروری است و این موضوع در ترویج اندیشه شخصیت‌های موثر در دین نیز ضروری است و این دو گزاره نیاز دوسویه میان هنرمندان و دین پژوهان به یکدیگر را پدید می‌آورد.
حجت الاسلام خمینی در ادامه با بیان اینکه ابزار توسعه دین را نباید تنها ابزار سنتی و خشک آن دانست گفت: شیوه‌های سنتی در این زمینه سطحی و ناموفق عمل می‌کنند. دست در دست هم گذاشتن نهاد هنر و دین انکار ناشدنی است و دینی که مایه تعالی است باید قابلیت جمع شدن با هنر را داشته باشد.
وی ادامه داد: این رابطه منجر به سوالی می‌شود که رابطه میان دین و نهادهای فرهنگی درون نظام با هنر را مورد توجه قرار می‌دهد و به موضوع بروز و ظهور این دو با هم برمی‌گردد و این سوال زمانی بغرنج تر می‌شود که رابطه دینمداران امروز با هنر را ببینیم.
حجت الاسلام خمینی افزود: هنرجوششی است. هنرمند زمانی که خود با هنر آشنا نباشد نمی‌توان به او گفت که چگونه می‌توان گوهر و نهاد دین را استخراج کند و از خواست که در آن دست به انتخاب بزند و لذا این سوال همواره در ذهن باقی می‌ماند که چطور و چگونه باید میان هنرمند و شخصی که فضای کاری او دین است رابطه برقرار کرد.
وی همچنین افزود: اگر بپذیریم که هنر سفارشی نیست و دین نیز باید با ساحت هنر ارائه شود آنگاه نوع ارتباط آنها با همدیگر مورد سوال ما قرار میگیرد. شاید یک راه برای پاسخ دادن به این سوال طرح موضوع معاشرت و رفاقت این دو موضوع با هم باشد اما همین راه حل نیز هنوز به طور مشخص مکانیزمی برای عملیاتی شدن خود مشخص نکرده است.
حجت الاسلام خمینی در پایان به قرائت شعری از سروده‌های خود برای حاضرین در این مراسم پرداخت که به شرح زیر است:
دیر آمدی و دیر نماندی شهاب وار/ آتش زدی به خرمن شب آفتاب وار
می‌دانم آخر آن نگه پر شراره ات/ آتش زند به دفتر عقلم شراب‌وار
در خاک دان نماند که از نسل قله بود/ مردی که پر کشید از اینجا عقاب وار
دریا ببین که آب حیات همیشه را / از التهاب خویش گرفتم سراب وار
در یادواره شهدا باز می‌وزد/ عطر حضور سبز خمینی گلاب وار