در تاريخ فوتبال جهان اشكهاي زيادي ديده شده است. اين اتفاق فقط براي هواداران كه تيمهايشان پيروز شده يا شكست خوردهاند رخ نميدهد بلكه بسياري از فوتباليستها و مربيان نيز بودهاند كه در وسط زمين فوتبال كنترل خود را از دست داده و به گريه افتادهاند.
چه كسي ميتواند اشكهاي ناراحتي روبرتو باجو پس از بيرون زدن پنالتياش در فينال جام جهاني 1994 آمريكا را فراموش كند يا روماريو كه نتوانست لوئيز فيليپه اسكولاري را براي بردن اين مهاجم پا به سن گذاشته به جام جهاني 2002 كره و ژاپن متقاعد كند و اشكهايش جاري شد. حتي پپ گوارديولا پس از كسب شش عنوان قهرماني رقابتهاي مختلف طي يكسال از خوشحالي اشك ريخت و در خاطرهها باقي ماند. در ادامه نگاهي به لحظات خاطرهانگيز و دراماتيك پرطرفدارترين ورزش جهان خواهيم داشت كه اشكهاي ناراحتي يا شوق را به دنبال داشته است.
قلبهاي شكسته
نيمه نهايي جامجهاني 1990 ايتاليا؛ انگليس براي رسيدن به فينال آلمان را پيش رو دارد و دو تيم نبرد پاياپاي و نزديكي را انجام دادهاند. خطاي پل گاسكوئين با كارت زرد داور جريمه شده و اين هافبك پرحاشيه انگليسي در ميانههاي ميدان به گريه افتاد. اين دومين اخطار گازا در اين تورنمنت بود و در صورتي كه آنها موفق به شكست ژرمنها ميشدند او در فينال غايب بود.
گاسكوئين پس از آن مسابقه گفت: « از كودكي روياي حضور در جامجهاني داشتم و در ايتاليا به اين آرزويم رسيدم اما آن كارت زرد به رويايم پايان داد. آن شب نميتوانستم اشكهايم را متوقف كنم.» گازا تنها بازيكن انگليسي نبود كه در آن رقابتها گريه كرد. استيوارت پيرس نيز پس از هدر دادن ضربه چهارم پنالتي تيمش اشك ريخت. او كه به دليل تكلهاي جسورانهاش لقب رواني را داشت در كل فصل بهترين پنالتيزن تيمش بود اما در اين مصاف حساس باعث ناكامي كشورش شد و با صورتي خيس ورزشگاه را ترك كرد. در اواسط فصل جاري رايان شاوكراس، مدافع استوك سيتي پس از تكل شديدي كه روي پاي آرون رمزي، هافبك جوان آرسنال رفت و باعث شكستگي وحشتناك پاي او شد در همان زمين مسابقه به گريه افتاد. او تصور نميكرد ضربه او موجب نتيجهاي را به دنبال داشته باشد. همان روز كاپلو او را به تيم ملي دعوت كرد تا آن اتفاق را كمي فراموش كند.
آندرياس برمه در فينال جامجهاني 1990 تك گل پيروزي بخش تيمش را برابر آرژانتين به ثمر رساند. اين مدافع چپ پا در سال 1996 زماني كه تيممورد علاقهاش، كايزرسلاترن به بوندسليگاي 2 سقوط كرد خود را گناهكار ميدانست و در همان زمين مسابقه و در آغوش رودي فولر اشك ريخت. او يك هفته بعد در فينال جام حذفي از زمين اخراج شد اما تيمش عنوان قهرماني را به دست آورد.
كارستن يانكر و يارانش اصلا تصور نميكردند كه در فينال ليگ قهرمانان اروپاي سال 1999 اينچنين قافيه را به منچستر يونايتد واگذار كنند. دو گل يونايتدها در وقتهاي تلف شده قهرماني دراماتيك آنها را به دنبال داشت . بيشتر بازيكنان مونيخي ناباورانه روي زمين نشسته و اشك ميريختند.
از دست رفتن جام جهاني
ديويد بكام در تركيب تيم ملي فوتبال كشورش فراز و نشيبهاي زيادي را تجربه كرده است؛ به ثمر رساندن گلهاي حساس، مصدوميتهاي طولاني مدت و كارت قرمزهاي بد موقع. پس از تعويض شدن در ديدار مرحله يكچهارم نهايي برابر پرتغال كه با شكست انگليس همراه بود، اين هافبك حاشيه ساز اميدوار بود بتواند يك جامجهاني ديگر را نيز تجربه كند. در ماه فوريه اما روياهاي او بر باد رفت. آسيب ديدگي شديد او در يكي از ديدارهاي ميلان باعث شد تا شانس حضور در آفريقاي جنوبي را از دست بدهد. ايگناسيو آباته، همتيمي او ميگويد: او در رختكن تيم به شدت گريه ميكرد. او اصلا حرف نميزد و همه تيم براي او ناراحت بودند.
كريستيانو رونالدو، جانشين بكام در منچستر يونايتد ديگر بازيكني بود كه ناكامياش را باور نميكرد و به گريه افتاد. اين ستاره پرتغالي پس از شكست در فينال يورو 2004 برابر يونان، ناكامي برابر فرانسه در نيمهنهايي جام جهاني 2006 آلمان و باخت منچستر يونايتد مقابل آرسنال در فينال جام حذفي سال 2005 اشك ريخت. البته اين اتفاق با احساسي ديگر پس از قهرماني منچستر در ليگ قهرمانان اروپا سال 2008 رخ داد.
گرانترين بازيكن فوتبال جهان ميگويد:« برايم راحت نبود كه در يازده سالگي ليسبون را ترك كنم. قبل از اينكه اين تجربيات را كسب كنم هر روز گريه ميكردم. در اين مدت چيزهاي زيادي آموختم به خصوص اينكه چگونه فشارهاي جانبي را تحمل كنم. هنوز هم گاهي اوقات گريه ميكنم. گاهي از روي شادي و بعضي وقتها به دليل ناراحتي»
جان تري بزرگ نيز زماني كه انگليس توسط پرتغال از يورو 2004 حذف شد گريه كرد، درست همانند حركتي كه در سال 2008 انجام داد. او پنالتياش در فينال ليگ قهرمانان را از دست داد تا چلسي مغلوب منچستر يونايتد شود.
كاپيتان آبيهاي لندن ميگويد: من از اشك ريختن خجالت نميكشم. اين جامي بود كه سالها براي به دست آوردن آن انتظار كشيده بودم و نميتوانستم خودم را كنترل كنم. همه ميدانند كه چقدر احساساتي هستم.
«من گريه كردم. در طول دوران فوتبالم اشكهاي زيادي ريختهام و آن گريهها بهترين لحظات عمر ورزشيام بوده است.» اين صحبتهاي ديهگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتين است كه در سال 1986 يك تنه تيمش را قهرمان جهان كرد اما 4 سال پس از آن در فينال برابر آلمان شكست خوردند. مارادونا پس از هر دو مسابقه اشك ريخت.
پله ديگر فوتباليست بزرگ تاريخ اين ورزش در سال 1958 و در حالي كه تنها 17 سال داشت جام جهاني را بالاي سر برد. اشكهاي او پس از اين اتفاق بسيار خاطرهانگيز و به ياد ماندني بود.