bato-adv
bato-adv
کد خبر: ۳۳۷۸۰۱

روحانی از حق خود می‌گذرد؟

تاریخ انتشار: ۰۹:۴۶ - ۰۴ آذر ۱۳۹۶
حمد غلامی در روزنامه شرق نوشت:

انگار مخالفان دولت روحانی دست از سرش برداشته‌اند، حملات آنان کاهش یافته و آرامشی موقت و نسبی دولت روحانی را فرا گرفته است. انتقادات و فشارهای  مخالفان از طرق مختلف نتیجه داد و موجب شد روحانی از حق خود که همانا قدرت مردم است بگذرد و به دولت خود پناه ببرد. با این ایده که حق هرکسی به‌اندازه قدرت او است. روحانی با ٢٤ ‌میلیون رأی حق داشت بانی تحولات اساسی در کشور شود، اما این‌گونه نشد و دولت روحانی نیز همچون دولت‌های پیشین این حق را وانهاد و به قدرت دولت روی آورد.
 
شاید روحانی از تجربه دولت اصلاحات هراسان بود، دولتی که تلاش کرد حتی تا پایان دوره دوم خود از توان مردم برای حل‌وفصل مشکلات استفاده کند. از همین‌رو اگرچه دولت اصلاحات از دموکراتیک‌ترین دولت‌های بعد از انقلاب بوده است، از پرتنش‌ترین آنان نیز بود. دولت اصلاحات به این دوگانه تن نداد: با مردم روی‌کارآمدن و بی‌مردم کشور را اداره‌کردن. از این منظر دولت احمدی‌نژاد استثناست. احمدی‌نژاد تا پایان دولتش پای مردم را به معرکه‌هایی می‌کشید که فقط خودش از آن منتفع می‌شد. او امضای مردم را جعل می‌کرد و پای کارهایش می‌زد. هر دولتی بر شانه اشتباهات دولت سابق ایستاده و قدرت گرفته است. با این ایده، «هر روزه چیزی به یک دولت همچون بدن انسان، افزوده می‌شود که باید زمانی در جای صحیح خود قرار گیرد». آیا این امر در مورد دولت‌های بعد از انقلاب نیز صادق است؟

آیا هر دولتی روی کار آمده به تصحیح دولت قبل پرداخته و هر چیز را سر جای خودش قرار داده است؟
 
دولت سازندگی با ایده خصوصی‌سازی، دولتیان را دولت‌مند کرد تا با این روش اشتغال ایجاد کند و فقر را کاهش دهد. نه‌تنها چنین اتفاقی نیفتد، بلکه دولتمردان، غنی‌تر شدند و فقیران فقیرتر، و رقبای سیاسی هراسان از این دولت‌سالاری، درصدد برآمدند تا پیش از آنکه بلعیده شوند، دولت هاشمی را از پای درآورند. آنان موفق شدند، اما ماحصل این موفقیت دولت مطلوب آنان نبود و دولتی روی کار آمد که بنا داشت کار ناتمام دولت سازندگی را این‌بار نه در اقتصاد، که در فرهنگ تمام کند.
 
دولت اصلاحات به یمن کردار و پندار نیک رئیس آن توانست در حوزه اقتصاد از خشونت اقتصاد نئولیبرالیستی بکاهد و لیبرالیسمی آرام با بن‌مایه‌های اخلاقی را جایگزین کند. دولت اصلاحات بیش از آنکه در اقتصاد بی‌پروا باشد در فرهنگ صراحت داشت. مخالفان هاشمی از چاله به چاه افتادند زیرا مرد نه‌چندان محبوب آن زمان را با مردی محبوب طاق زده بودند که با فرهنگ‌مداری آتش به ریشه‌شان می‌زد. مخالفانِ هاشمی مخالفان خاتمی شدند، و به این فکر افتادند که برای تغییر در توازن قدرت، از تضادهای تاریخی به‌نفع خود استفاده کنند. آنان به تضاد و دوگانه‌ تاریخی فقیر و غنی دامن زدند و از دل آن دولت احمدی‌نژاد را بر کشیدند. این دوگانه‌سازی از قضای روزگار دامن خودشان را گرفت.
 
اینک، اصولگرایان که به تصویر خود در آینه تاریخ نگاه می‌کنند، از تدبیر خود حظ وافر می‌برند، اما شکستی که احمدی‌نژاد رقم زد، این تصویر را سراسر مخدوش می‌کند و آنان را بیش از پیش خشمگین می‌سازد. تجربه این شکست، آنان را وامی‌دارد تا با خشونت بیشتری سراغ دولت روحانی بروند. دولتی که تفکر خصوصی‌سازی با دولت هاشمی و احمدی‌نژاد همداستان است. گرچه در هیچ دولتی به‌اندازه دوره احمدی‌نژاد، «دولت» به تاراج نرفته است. طبق آمار اتاق بازرگانی، بیشترین خصوصی-خصولتی‌‌سازی‌ها در سال ٨٨ اتفاق افتاده است، در گرماگرم حوادث آن. اینجا، تنها جایی در تاریخ ایران است که مردم حضوری غایب دارند.
 
دولت احمدی‌نژاد نیز نتوانست مردم را در کنار خود نگاه دارد. البته با این تفاوت که او مردم را رها نکرد، مردم خودشان را از دست او نجات دادند. اما این روزها روحانی آشکارا از مردم کناره‌ می‌گیرد. زلزله کرمانشاه تجلی این کناره‌گیری و انزوا است. چرا دولتی که با آرای مردم روی کار آمده، نتوانست یکصدا آنان را بسیج کند و اشتیاق مردم را برای کمک به آسیب‌دیدگان به کنشی سیاسی تبدیل کند. گرچه اسحاق جهانگیری تلاش کرد با علنی‌کردن تلفاتِ مسکن مهر، ناکارآمدی دولتِ قبل را عیان کند. این مواجهه، نشان داد که «هیچ چیز طبیعی در بلایای طبیعی وجود ندارد» و چنان‌که دیوید هاروی معتقد است، حوادث طبیعی رویدادهایی اجتماعی و طبقاتی هستند و این حقیقت زمانی آشکار خواهد شد که اثرات یک زلزله بر طبقات پایین پدیدار می‌شود.
 
آیا مردم اعتمادشان را به دولت روحانی از دست داده‌اند و به انتظارش نمی‌مانند، یا اینکه دولت روحانی دنبال دردسر نیست و بر این باور است که مردم هرجا باشند دردسر زودتر به آنجا می‌رود؟ شاید دولت روحانی در تلاش است به قدرت مطمئن‌تری پناه ببرد. هرچه هست دولت روحانی بیش از گذشته از مردم کناره می‌گیرد. شاید روحانی در این انزوا به‌دنبال سیاستی کلان‌تر باشد. سیاستی مغایر با این ایده که حق هرکس به‌اندازه توان او است، توانی که نشئت‌گرفته از قدرت مردم است. آیا روحانی سال‌های پایانی را بدون استفاده از حق خود سپری خواهد کرد... .

برچسب ها: ایران حسن روحانی
bato-adv
ناشناس
France
۱۴:۱۱ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
پیشنهاد می کنم که روحانی اسم دولت فعلی خود را به دولت "تبر به امید" تغییر دهد.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۳:۲۷ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
چقدر خوبه که همیشه تقصیر مخالفان روحانیه.
محمد
Iran (Islamic Republic of)
۱۲:۰۲ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
روحانی از حق رای دهندگانش هم گذشت!!
ناشناس
France
۱۱:۴۰ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
تحلیل خوبی بود. ممنون. روحانی یک فریبکار به تمام معناست.
ناشناس
Iran (Islamic Republic of)
۱۰:۳۹ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
اگر کسی واقعا مردم طرفدارش هستند و از آرای عمومی گسترده مردم به عنوان رئیس جمهور یا منصب دیگری انتخاب شده و به رأی دهندگان و مردم قول داده تا برای آنها کاری انجام بدهد،پس نباید از چیزی بترسد.باید به وعده های انتخاباتی خود عمل کند.مردم هم وظیفه دارند مطالبه گر باشند و از حقوق خود نگذرند.آیا دولت روحانی چنین شرایطی دارد یا در حال حاضر مردم کشور ما چنین مردمی هستند؟دولت روحانی برای استیفای حقوق مردم قدمی برنداشته و متأسفانه اکثریت مردم ما هم حرفی نمی زنند و پس از این سالها بی تفاوت و خنثی شده اند.
ناشناس
France
۱۴:۰۴ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
دقیقاً. روحانی به فکر برادرش است. و مردم هم بعد از رأی دادن فقط نظاره گر هستند.
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۸
ناشناس
Germany
۱۰:۰۴ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
سیاسیون ما کی به خواسته های مردمی که بهشون رای دادن بها دادن که اینبار بخوان بدن روحانی هم مثل قبلیهاست
آسمانی
Iran (Islamic Republic of)
۱۰:۰۵ - ۱۳۹۶/۰۹/۰۴
ههههههههههههههههههههه واقعا که شما از ماکیاول هم ماکیاولیست تر هستید
اکنون که دیده اید این دولت اصلاح طلب هم توانایی قول های(بخوانید دروغ های)که به مردم داده است را ندارد و از طرفی هم دیگه روحانی نمیتوانید در انتخابات شرکت کند تصمیم دارید از او فاصله گرفته تا بدنامی ان دامن شما طرفدارانش را نگیرد
اکنون دولت خاتمی شد سمبل خوبی؟؟؟همین شما قبیله نون به نرخ روز خور غرب گدا نبودید که سال های پایانی دولت خاتمی درست مثل امروز روحانی طرح گذار از خاتمی را دادید و او را هووووو کردید و شاه سلطان حسین صفوی خواندید؟؟؟چون اون روز هم منافع شخصیتان این را ایجاب میکرد.واقعا که فقط انسان های ساده دل و احساسی به درد شما میخورند
فراموش نکرده ایم روزنامه شرق همانی است که تیترهای دروغی مثل صبح بدون تحریم و امضا کری تضمین است و... را زد
(فرارو میدونم حقیرتر از اونی هستی که این کامنت رو عادلانه منتشر کنی و مثل همیشه یا سانسور میکنی یا با تاخیر منتشر میکنی یا قسمت هایش رو منتشر میکنی اما خودتون بخونید ببینید عمله چه جریانی شدید)
مجله فرارو