یادداشت دریافتی- مهدی رحیمی راد*؛ از اوایل آبان ماه بحث رئیس جمهور بعدی آمریکا همه جا نقل محافل شده بود. هر کس نظر خودش را بیان می کرد.
بعضی ها با شاهد آوردن چرخشی شدن انتخابات مابین دموکرات ها و جمهوری خواهان در طول این چند دهه اخیر می گفتند خب نوبت ترامپ جمهوری خواه است دیگر!!
برخی دیگر بدون توجه به بافت اجتماعی و تاریخی دولت و علی الخصوص جامعه آمریکا بیرون از گود نشسته و دستور لِنگش کن می دادند و همچنان تحلیل هایی می کردند که تن بزرگان علوم اجتماعی و سیاسی در گور می لرزید!!
دسته ای دیگر با توجه به اتفاقات داخل کشورمان، انتخابات آمریکا را پیش بینی می کردند تو گویی به درجات عالی شهود رسیده بود! می گفتند چون در حال حاضر دولت ایران تندرو نیست پس دولت آینده آمریکا هم تندرو نخواهد بود و پس خانم هیلاری کلینتون حتما رای خواهد آورد.چون او دموکرات است و در قاموس دموکرات های آمریکا جنگ، فساد و بی اخلاقی نیست!!
گروهی دیگر پا از این فراتر نهاده نتیجه را به سود دموکرات ها پایان یافته تلقی کرده نتایج آن را تحلیل می کردند و گلستان و بوستانی در روابط آینده ایران و آمریکا می دیدند!!
اما در حالی که این تحلیل ها انجام می شد و تا شب قبل از آن همه از پیروزی هیلاری کلینتون نامزد جهموری خواهان خبر می دادند چه شد که ترامپ نامزد جمهوری خواهان پیروز شد؟
به اعتقاد نگارنده این ترامپ نبود که نتیجه انتخابات را به نفع خودش رقم زد، درحالی که ترامپ سابقه فعالیت جدی و مهم در امور سیاسی نداشته و بررسی شخصیت آن یک گاو چران یا هوچی گر را بیشتر به ذهن متبادر می سازد تا یک سیاستمدار و رئیس جمهور یک کشور.
آنچه که موجب پیروزی ترامپ شد دغدغه خاک و زمین و القای حس بازگشت به دوران شکوه بود که سیل رأی دهندگان را به سوی ترامپ کشاند. این حسی است که در بین رأی دهندگان آمریکایی بود که امروزه از دوران طلایی عزت و افتخار گذر کرده اند و به ضعف و انحطاط کشیده شده اند و حتی سیستم سیاسی آنها در آستانه فروپاشی است.
در حالی که هیلاری کلینتون ارتباط قوی تری با بخش روشنفکر و چهره های شاخص آمریکایی داشت و سعی می کرد از قِبَل آن ها برای خود سرمایه اجتماعی ایجاد کند و بتواند طرفداران آن ها را با خود همسو کند، ترامپ بهترین راه پیروزی را ارتباط مستقیم با بدنه اجتماعی از طریق شعارهای پوپولیستی می دانست.
دولت آمریکا که به واسطه چند دهه جنگ و کشمکش در سطح بین المللی که همیشه یک سوی آن آن بوده است و در مسائل خارجی بیشترین فعالیت را داشته است نتوانسته بود با مردم و لایه های اجتماعی مختلف ارتباط تنگاتنگی برقرار سازد. شعار بازگشت به آمریکا قدرتمند وآمریکا برای مردم آمریکا یعنی این که آمریکا در طول این چندسال و دهه ضعیف گشته و این ضعف جایگاه آن را متزلزل ساخته است.
نگارنده هم می تواند بگوید بازگشت به کشوری قدرتمند، رفع بیکاری، حقوق مکفی، مسکن و... .با کمی تفکر و آشنایی با دانش توسعه می توان گفت همه این هاکذب محض است. مگر بنده منجی هستم و یا توسعه در چهار سال رخ می دهد آن هم بدون برنامه و صرفا با گفتن و شعار دادن... این یعنی پوپولیسم. شعار great again make America پوپولیسم است و شعاری سطحی اما ایده الیستی در راستای دلخوشی های عامه مردم که هیچ جای نقادی و تردید باز نمی گذارد.
نه تنها در دولت آمریکا بلکه در هر دولتی اگر نامزدی ادعای توسعه و یا بهبود وضع معیشتی مردم را در طول چهار، شش یا هشت سال نماید، خواه ناخواه در دام پوپولیسم افتاده است. پوپولیسم برنامه محور نیست بلکه پیام محور است. شعار محور است و در نازل ترین سطح از درک سیاسی قرار دارد.
بعد از انگلستان و حالا آمریکا باید منتظر پیروزی پوپولیسم در سایر کشورها مانند فرانسه، ایتالیا و... بود.
پوپولیسم قلب ها را تسخیر و عقل ها را زایل می کند. راحت ترین راه رسیدن به قدرت از دروازه پوپولیسم است. پوپولیسم همچنان کار می کند.
* کارشناس ارشد جامعه شناسی
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
این سالاد سبز را با حبوبات و سبزیجات درست کنید و لذت ببرید
