bato-adv
bato-adv
کد خبر: ۲۹۱۸۸۰

چند نکته درباره مقالات ISI و علمی_‌پژوهشی

سالهاست که سیستم ارتقاء اعضای هیات علمی مراکز آموزش عالی منوط به چاپ مقالات ISI یا علمی_پژوهشی است که این مقالات باید در مجلات معتبری که مورد تایید وزارت علوم باشند، منتشر ‌شوند.
تاریخ انتشار: ۲۰:۱۹ - ۲۲ مهر ۱۳۹۵
فرارو- دکتر محمدعلی آتش سودا*؛ سالهاست که سیستم ارتقاء اعضای هیات علمی مراکز آموزش عالی منوط به چاپ مقالات ISI یا علمی_پژوهشی است که این مقالات باید در مجلات معتبری که مورد تایید وزارت علوم باشند، منتشر ‌شوند.

این شیوهٔ ارتقاء اگرچه زمانی می‌توانست روشی علمی و عادلانه برای ارزیابی علمی اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها محسوب شود، اما به مرور زمان، وضع قوانین دست و پاگیر و سلیقه‌ای برای انتشار مقالات در این مجلات و متاسفانه پیدایی نوعی روحیهٔ معامله‌گری در نشر مقالات از سوی برخی نویسندگان مسئول و نیز انتشار مقالات کم‌ ارزش دارندگان مشاغل اجرایی با لابی‌گری، ارزش علمی برخی مجلات یاد شده را پایین آورده است.

از سوی دیگر وجود ناداوری‌ها و در مواردی نیز عدم رعایت انصاف و عدالت در روند داوری مقالات، باعث بی‌انگیزگی و عدم رغبت اعضای هیات علمی برای انتشار مقاله در این مجلات شده است. به این ترتیب و به مرور زمان اصل قضیه که تشویق اعضای هیات علمی به تداوم کار پژوهشی است، فراموش شده و بسیاری از آنان از خیر ارتقاء علمی گذشته و عطای چاپ مقاله را به لقایش ‌بخشیده‌اند.

آن چه گفتیم البته شامل تمام مجلات علمی‌_پژوهشی نمی‌شود و نگارنده،خود، سردبیران و تحریریهٔ مجلاتی را می‌ شناسد که با رعایت تعهد بر انجام داوری درست نظارت و از چاپ مقالات بی‌ارزش پرهیز می‌کنند، اما‌ گاه همین افراد متعهد نیز به خاطر ضعف قوانینی که بر روند داوری و نشر مجلات علمی_پژوهشی حاکم است، دستشان بسته می‌ماند.

در این نوشتار سعی می‌شود در حوصلهٔ یک یادداشت اینترنتی، برخی نواقص و مشکلات موجود در روند نشر مقالات علمی_پژوهشی آسیب‌شناسی شود و در پایان راه‌کاری برای برطرف شدن این نواقص و مشکلات ارائه گردد.

۱-آسیب‌شناسی:

۱-۱-داوری مقالات‌گاه با رعایت موازین علمی و بی‌طرفانه انجام نمی‌گیرد. چه بسا مقالات ارزشمندی که به دلیل تفاوت سلیقهٔ داوران مجلات با دیدگاه نویسندهٔ مقاله، در حین داوری رد می‌شوند. برخی داوران نیز هستند که با وجود آن که وقت یاحوصلهٔ خواندن تمام مقاله را ندارند، با صفاتی کلی آن را رد یا تایید می‌کنند. آسیب داوری بیشتر ناشی از پنهان بودن هویت داور و جایگاه خداگونه‌ای است که هم مجله و هم خود وی در هنگام داوری مقاله برای او قائل می‌شود. از اینجایگاه داور می‌تواند هر اشکالی به مقاله بگیرد، بدون آنکه مجبور باشد چشم در چشم نویسنده به او پاسخ دهد.

۱-۲-حاکم شدن روحیهٔ معامله‌گری و لابی‌گری در روند چاپ مقالات، برخی مجلات علمی_پژوهشی را از خاصیت انداخته است. در برخی مجلات چاپ مقالات دیگران در ازای چاپ مقالهٔ متولیان مجله انجام می‌گیرد. در واقع نوعی بده‌ بستان غیررسمی بین متولیان این مجلات وجود دارد. از این رهگذر آسیب دیگری نیز متوجه روند چاپ مقالات می‌شود و آن انتشار مقالاتی است که از نظر علمی فاقد ارزشند، اما به دلیل روابط یا به خاطر شهرت نام نویسنده و با هدف کسب اعتبار برای مجله منتشر می‌شوند. در مقابل اما مقالات نویسندگان تازه‌کاری که ارزش علمی بالایی هم دارند، فرصت انتشار پیدا نمی‌کنند.

۱-۳-نیاز اعضای هیات علمی به انتشار مقاله‌ی ISI علمی_پژوهشی برای ارتقاء، باعث شده که آنان دست به دامن دانشجویان خود شوند. در بسیاری موارد استاد اصلا در جریان انتشار مقاله نیست و فقط نام و عنوان دانشگاهی وی به عنوان اعتبار مقاله «زیورآرای» آن می‌شود. دانشجویان نیز به نوبهٔ خود به موسسات چاپ و انتشار مقاله‌ متوسل می‌شوند؛ موسساتی که با اخذ هزینه‌هایی در حدود یک تا دو میلیون تومان، مقالات دانشجویان را در مجلات به ظاهر معتبر چاپ می‌کنند. نیز باید گفت که انتشار مقالاتی با سه یا چهار یا پنج نویسنده که به جز یک یا دو نفر بقیه در نگارش آن نقشی نداشته‌اند، حکایت از بده‌بستان‌های ناپسند و مضحک در پشت پردهٔ چاپ مقالاتISI و علمی_ پژوهشی دارد.

۱-۴-روند انتشار مقالات در مجلات معتبر مورد تایید وزارت علوم زمان‌بر است و از سه ماه تا دو سال طول می‌کشد. مواردینیز دیده شده که متولیان مجله پس از گذشت دو سال باز هم از پاسخ‌گویی به نویسندهٔ آن طفره می‌روند.

موارد فوق تنها بخشی از آسیب‌های چاپ مقالات علمی به شیوهٔ حاضر است. حقیقت آن است که عوارض سوء روند کنونی انتشار مقاله در مجلات معتبر علمی، بیش از آن است که شرح آن در این مختصر بگنجد. از این رو نگارنده سراغ مطلب اصلی خود می‌رود که پیشنهادی است برای ایجاددگرگونی در روندانتشار مقالات و امتیازدهی به نویسندگان آن‌ها، با این تذکر که این پیشنهاد در حد یک ایدهٔ اولیه است و نیاز به پرورش و اصلاح دارد.

۲-راهکار:

پیشنهاد مشخص نگارنده که الهام گرفته شده از چگونگی انتشار مقالات در سایت‌های اینترنتی است، آن است که مجلات علمی به جای شیوهٔ کنونی داوری مقالات که در آن نام داور پنهان می‌ماند و تعداد آن‌ها نیز محدود به دو یا سه نفر می‌شود، روشی دیگر را به کار گیرند که در آن، مقاله پس از احراز چند شرط ابتدایی، در معرض دید و داوری تعداد زیادی مخاطب متخصص قرار می‌گیرد و با امتیازدهی آشکار داورانی که هویت آنان مشخص و اشکالاتشان بر مقاله نیز در معرض دید همهٔ خوانندگان است و از سوی دیگر امکان پاسخ‌گویی نویسندهٔ مقاله یا داوران دیگر به این اشکالات نیز فراهم است، مقاله ارزش‌گذاری و رتبه‌بندی می‌شود. داوران این مجلات از میان فارغ‌التحصیلان متخصص در رشتهٔ تخصصی مجله انتخاب می‌شوند. با توجه به اعتبار علمی یا مدرک تحصیلی آن داور نیز میزان امتیازی که وی می‌تواند به آن مقاله بدهد تفاوت خواهد کرد. هر مقاله بعد از رسیدن به حدی مشخص از امتیازاتی که داوران به آن داده‌اند، در رتبهٔ ترویجی یا علمی_پژوهشی قرار خواهد گرفت. به این ترتیب هر مقاله مراحل ذیل را برای کسب رتبه‌ خواهد گذراند:

۱-مقاله به دفتر مجله وصول می‌شود.

۲-مقاله از سوی سردبیر یا تحریریه‌ داوری ابتدایی می‌شود. این داوری ناظر بر فرمت و حداقلی از محتوای علمی خواهد بود.

۳-مقاله پس از کسب حداقل‌های لازم، در بخشی از سایت اینترنتی مجله که مخصوص مقالات «در حال داوری» است، منتشر می‌شود. در این مرحله هم داوران متخصص و هم عموم خوانندگان می‌توانند مقاله را رویت کنند.

۴- داوران مجله که دارای گذرواژهٔ مخصوص خود هستند و تخصصی مرتبط با مقاله دارند، در بارهٔ مقاله نظر می‌دهند و محاسن و معایبش را باز می‌گویند و نهایتا بدان امتیازات مثبت یا منفی می‌دهند. تمام عملکرد داوری در این مرحله باید آشکار و برای عموم قابل دسترسی باشد. نیز نویسندهٔ مقاله باید فرصت پاسخ‌گویی به اشکالات داوران را داشته باشد و سایر داوران مجاز نیز بتوانند در تایید یا رد نظرات هم استدلال کنند و به مقاله امتیاز دهند.

۵-مقاله پس از گذشت یک بازهٔ زمانی مشخص و در صورت رسیدن به حداقلی از امتیاز علمی به بخش مقالات پذیرفته شده سایت مجله منتقل و در زمرهٔ مقالات منتشر شدهٔ آن مجله محسوب ‌می‌شود. هر مقاله با توجه امتیازی که کسب می‌کند، در رتبهٔ ترویجی یا علمی_پژوهشی دسته‌بندی می‌شود.

۶- پس از گذشت یک بازهٔ زمانی مشخص و در صورت عدم کسب حداقل امتیاز لازم از سوی داوران، مقاله از فهرست مقالات مجله حذف ‌می‌شود.

فایدهٔ این شیوهٔ داوری آن است که:

۱-هیچ مقاله‌ای ولو با اندک ارزش علمی از معرض دید مخاطب پنهان نمی‌ماند. نهایتا نیز مقاله یا رد می‌شود و یا در قالب ترویجی یا پژوهشی منتشر خواهد شد.

۲-هویت آشکار داوران مانع از قضاوت‌های سلیقه‌ای و فاقد مبنا خواهد شد.

۳-تعدد داوران متخصص، ضریب خطای داوری را کاهش می‌دهد.

۴-فرصت بحث و تبادل نظر در بارهٔ مقاله به پر بار شدن مباحث علمی خواهد انجامید.

۵-با توجه به در معرض دید بودن مقاله و فرصت اظهار نظر تعداد زیادی داور برای مقاله، امکان سرقت علمی به حداقل خواهد رسید.

۶-نویسندهٔ مقاله می‌تواند با آسودگی از مطالب خود دفاع و داوران موافق و مخالف را در ارزیابی علمی مقاله‌اش یاری کند.

۷-داوری مقالات از حالت اقتدارگرایانه‌ و تک‌گویی کنونی خارج می‌شود و شکلی گفتگومدار و چند صدایی می‌یابد.

همان طور که قبلا گفته شد این پیشنهاد در حد یک ایدهٔ اولیه است و یقینا نقایصی دارد که بر طرف شدن آن‌ها نیازمند هم‌فکری مخاطبان متعهد و آگاه آن و نیز توجه ویژهٔ مسئولان پژوهشی مراکز آموزش عالی و متولیان مجلات علمی_پژوهشی است.
bato-adv
هیات علمی دانشگاه آزاد
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
خوشبختانه می توان گفت مجلات معتبری که جایگاه علمی خود را حفظ نموده و به برخی مسائل گفته شده آلوده نشده اند، در کشور ما وجود دارند؛ ولی واقعا تعدادشان کم است. بعضی از این مجلات هم آیین نامه تنظیم مقاله و روند داوری شان بسیار پیچیده و سختگیرانه است. ضمن آنکه مقالات تولیدشده معمولا کمکی به پیشرفت علمی کشور نمی کند. البته وزارت علوم و به تبع آن همچنان اسب خود را می تازد و تعداد مقالات را ملاک اصلی ارتقا معرفی می کند؛ تازه هر چه زمان می گذرد، مقاله محوری در آیین نامه ها پررنگ تر هم می شود.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۲۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
خواهشا یکی از بزرگان در خصوص فروش پایان نامه های ارشد و دکترا در خیابان انقلاب نیز یک مطلبی بنویسه تا شاید به گوش وزارت محترم علوم برسه و برای این معضل که فعلا آفت جون جامعه علمی شده فکری بکنند.ای کاش کپی برداری از پایان نامه ها و مقالات از مصادیق جرم بودو شخص انجام دهنده مجازات میشد.
(کارشناس ارشد دانشگاه تهران)
ایران دوست
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۰۰ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
1-«مقاله پس از کسب حداقل‌های لازم، در بخشی از سایت اینترنتی مجله که مخصوص مقالات «در حال داوری» است، منتشر می‌شود. در این مرحله هم داوران متخصص و هم عموم خوانندگان می‌توانند مقاله را رویت کنند.» . . .
این مورد که کلا منتفیه، چون اگه قرار باشه عموم خوانندگان نظر بدن؛ نویسنده و دوستاش و همکاران و همکلاسی ها میان نظرات مثبت میدن و امتیاز مقاله میره بالا و از اونجایی که اکثر داوری ها سلیقه ای و براساس جوزدگی است، خیلی راحت چنین مقالاتی پذیرفته میشه.
2- من باز هم متوجه نقش استاد نشدم. الان اساتید ما هیچ کاری برای مقاله انجام نمیدن، هیچ. اگه خیلی استاد خوب و وظیفه شناسی باشه، یه بار قبل از ارسال، مقاله رو میخونه تازه اگه راست بگه و بخونه. ضمناً هزینه ای که دانشگاه برای مقالات میده رو به دانشجو نمیدن، یکی خود من،با اینکه استاد من یکی از با انصاف ها بود اما خیلی راحت این موضوع رو فراموش کرد ...
3- هر کاری هم که بکنید باز هم دوستان داور کار خودشون رو میکنن، مقالات سفارش شده رو میپذیرن تا مقالات سفارش شده شون پذیرفته بشه.
والسلام
محمدعلی آتش سودا (نویسنده)
Iran, Islamic Republic of
۱۲:۰۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
دقت بفرمایید. طبق پیشنهاد نویسنده مقاله قابل رویت برای عموم هست اما فقط داوران متخصص می توانند به ان امتیاز بدهند.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۸:۴۵ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
با 250 هزارتومن به راحتی مقالات را چاپ میشه کرد
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۸:۱۴ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
نود وپنج درصد چاپ مقالات بر اساس رابطه وبده بستانهای متداول بین اعضا ست .یک مقاله را هزار بار با جابحا کردن صدرو ذیل آن با عناوین مختلف چاپ ونمره کسب میکنند. بعضی از سردبیران ومدیرا مسول با پاس کاری مقالات به یکدیگر امتیاز ارتقا کسب میکنند این هم یک اختلاس علمی است .
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۴۵
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۲۰:۲۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
نیاز اعضای هیات علمی به انتشار مقاله‌ی ISI علمی_پژوهشی برای ارتقاء، باعث شده که آنان دست به دامن دانشجویان خود شوند.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۴:۴۶ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
نه عزیزم دست به دامن دانشجو نشدن. چاقو رو گذاشتن زیر گلو دانشجو می گن مقاله بده .
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۴:۵۵ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
مطمئنی دست به دامن دانشجو شدند؟به نظر من دانشجو برده کردن
ناشناس
China
۱۷:۴۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
چیزی معمول در همه ی جهان
ناشناس
Germany
۱۲:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
آخه دانشجئ اگه به تنهایی می تونست مقاله چا÷ کنه که میرفت و میکرد. طبیعی است که نتیجه کار پژوهشی که نتیجه کار تیمی و هدایت استاد هست باید توسط دانشجو تهیه و نگارش اولیه بشه و توسط استاد نهایی.
اختر
United States
۲۰:۵۳ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
من مدتی مدیر داخلی یکی از مجلات ظاهراً تخصصی حوزه ی علوم اجتماعی بوده ام. باور کنید بخش اعظم داوری ها به شکل فاسد و از پیش هماهنگ شده ای انجام می شدند. در مواردی حتی نویسندگان مقالات با تماس با مدیر مسئول خواهش می کردند که یک داور کم دردسر! کارشان را بخواند. چه کسی قرار است به سراغ آن هایی برود که رزومه شان از این جور مقالات بی ارزش پر شده و هر سال هم ارتقا می گیرند و بودجه ی کلانی صرف جبران خدمات علمی بی ارزششان می شود؟
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۸:۴۱ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
بنده هم دو سال مسئول دفتر یکی از این مجلات بودم، هیچ چیز عادلانه نیست...
محمد
Iran, Islamic Republic of
۲۱:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
بسیارعالیست
متاسفانه بااین روندانداره گذاری کنونی ازهرموضوع ضعیف ازحیث پشتوانه علمی می توان باپرداخت پول مقاله چاپ کردبخصوص دراین کنفرانس هاکه محل درامدشده تاتبادل وافزایش علم پژوهشگران
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۲۱:۴۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
فکرش را هم نکن. انتشار مقاله همان و به سرقت رفتن آن همان.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۲۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
تاریخ به روز شدن مقاله در مجله می تواند مبنای انتشار مقاله و مانع از سرقت علمی آن باشد.
هیئت علمی دانشگاه تهران
Iran, Islamic Republic of
۲۱:۴۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
مقاله پذیرفته نشده را نمی توان در معرض دید عموم گذاشت محتوای ان از کنترل خارج و می تواند توسط دیگران منتشر شود در واقع داوران مقاله به تعداد مشخص و با رعایت امانتداری خواهند بود و انتشار مقاله نویسنده به هر نحوی و درز آن قبل از چاب در مجله تحت داوری بر عهده سردبیر مجله خواهد بود
نکته دیگر اینکه در مجلات خوب و معتبر نظر داوران پس از وصول مجددا توسط سردبیر تخصصی داوری خواهد شد و نظرات بایاس حذف خواهند شد
نگرانی مولف این نوشتار بی مورد است
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۷:۴۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
موافقم، ولی برخی از مجلات خصوصا مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز فقط مقالات وابسته به افراد مجله و افراد سرشناس را داوری می کند و بقیه را اصلا به داوری نمی فرستد....
هیات علمی دانشگاه
Iran, Islamic Republic of
۱۸:۵۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
با سلام، با نکات خواننده محترم کاملا موافقم. در برخی از مجلات اروپای شرقی، هند و چین با نگه داشتن مقاله نویسنده و سرقت ایده بکر آن مقاله جدید و زودتر از نویسنده اصلی گاها چاپ می شود. و مقاله فرستاده شده نیز رد می گردد. حالا چه انتظاری از مجلات غیر شفاف داخلی دارید. به نظر من اگر روند ارزیابی مقالات پایبندی روال معتبر و پذیرفته شده جهانی باشه و مجموعه دست اندرکاران مجله به اون احترام بگذرانند ما هم شاهد مجلات معتبر فارسی و بعد ها نسخه بین المللی آنها خواهیم بود.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۲۲:۰۸ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
با سلام
با تشکر از این همکار عزیز و پیشنهادات در مورد روند داوری. غیر از بند 1-1 در قسمت آسیب شناسی، بقیه بند ها هیچ ربطی به داوری و روند آن در دنیای علم ندارد. بلکه مربوط به عوامل فرهنگی بسیاری هستند که جای بحث آن در اینجا نیست.
اگر قرار بود در تمام بنگاه های انتشاراتی معتبر و ژورنالهای علمی در دنیا این مشکلات وجود داشته باشند، سنگ روی سنگ بند نبود و این روند طولانی بود.
ولی چرا در کشورهایی مانند کشور ما این مشکل وجود دارد!؟؟
مسلما تنها روند داوری نیست. بلکه عوامل فرهنگی اجتماعی بسیاری در این امر دخیل هستند که با هیچ قانونی درست نخواهند شد مگر اینکه خود ما بخواهیم، مگر اینکه صنعت «متوقع از پژوهشگران داخلی» داشته باشیم نه کارخانه مونتاژ کالاهای بنجل که نیازی به دانش ندارد، رقابت داشته باشیم نه حسادت و و و که متاسفانه با هزاران مقاله، علمی در ایران تولید نشده است، بلکه کارهای سطح سوم و چهارم کشورهایی مانند چین در ایران کپی برداری شده است و فقط رنگ آمیزی شده است!!!
خانه از پای بست ویران است!
استاد دانشگاه
Iran, Islamic Republic of
۲۲:۲۱ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
چند مجله علمی پژوهشی در رشته ما وجود دارند که فقط کارهای چند استاد خاص را چاپ می کنند. فقط بده بستان.
از مسئولان تقاضا داریم که این بساط را در ارتقاء اساتید جمع کنند
اعظم
Iran, Islamic Republic of
۲۳:۱۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۲
با سلام. این روندی که در اینجا ذکر شده، هم اکنون نیز در یک مجله بین المللی در حال استفاده است.
ناشناس
United Kingdom
۰۲:۳۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
خوبه میشه روش بیشتر کار کرد. در کل پیشنهاد خیلی خوبیه
ناشناس
Canada
۰۶:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
اگر استاد واقعا اهل علم و پژوهش باشد قطعا کارش در مقالات ISI بین المللی چاپ خواهد شد و نیازی به چاپ در مجلات علمی پژوهشی داخلی نخواهد داشت.
باید قبول کنیم پویایی و زایا بودن علم در گرو تعامل با جهان خارج است. داشتن چند صد مجله علمی و پژوهشی به زبان فارسی کمکی به افزایش کیفیت پژوهش در ایران نمی کند.
البته مجلات ایرانی با زبان علمی جهانی (غالبا انگلیسی) قابل احترام هستند ولی متاسفانه به دلایل متعددی پربازدید و پرارجاع نمی باشند.
علی
Iran, Islamic Republic of
۰۷:۲۸ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
بله من هم با نویسنده موافقم و این معضل وجود دارد وقتی ملاک فقط چاپ مقاله به هر قیمتی است نتیجه همین می شود
محمد
Iran, Islamic Republic of
۰۸:۴۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
بسیار عالی
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۱۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
جدای از اجرایی بودن یا نبودن پیشنهادات این نوشته خیلی خوبه که این بحث سرانجام وارد ادبیات رسمی آکادمیک بشه، مسئله ای که مدتهاست همه در سیستم آکادمیک درموردش به نجوا سخن می گن اما متاسفانه عزم جدی ای برای حلش وجود نداشته و در این بین تنها کسانی لطمه خوردند که شرافت و دقت علمی شون رو با عناوین و مدارج رزومه پرکن معامله نکردند و البته برخلاف برخی اساتید استثمارگر بهای سنگینی هم برای این تصمیم پرداختند.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۴۱ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
تولید مقاله بی تاثیر در جامعه چه ارزشی دارد؟ اگر مقاله باعث ارتقا نشود چه مقدار تولید علم خواهیم داشت؟ آیا تولید مقاله برای افزایش حقوق نیست؟
ابوالفضل
Iran, Islamic Republic of
۱۰:۵۷ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
وقتی بطور تمام و کمال با هزینه شخصی و بطور شخصی تمام کارهای مقاله را بدون ذره ای کمک استاد انجام دادیم، باید در اول مقاله اسم استاد را بزنیم، بعد اگر مقاله در جای خوبی چاپ شد، می شود افتخار استاد!!!! اما اگر مشکلاتی از قبیل تقلب علمی و ...به مقاله چسبید، همان استادی که بدون هیچ تلاشی اسمش را در ابتدای مقاله قرار داده و شده نویسنده مسئول!!! می گوید اشکال از دانشجو بوده!!!! الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۲:۳۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
جانا سخن از زبان ما میگویی
ناشناس
Malaysia
۱۳:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
پیشنهادی کاملا غیر عملی و ساده اندیشان است. نظام انتشار علم جهان را نمی توان تغییر داد. اما می توان در راس دانشگاه ها افرادی دانشمند و عادل را داشت تا وضعیت استادان را بسنجند و مجبور نشویم فقط مقاله شماری کنیم.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۵۵ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
این نظر که با انتصاب افراد عادل و دانشمند در راس دانشگاهها می توان از فساد علمی جلوگیری کرد ساده انگارانه تر است قربان. ساختار باید درست شود نه فرد.
ناشناس
China
۱۷:۴۴ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
فاسدتر از جامعه ی علمی مالزی خودشونن.
عالی
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۰۰ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
این روندی که در اینجا ذکر شده، هم اکنون نیز در یکی از مجله های بین المللی در حال اجرا است بنابراین این پیشنهاد سطحی که بدون در نظر گرفتن مسائل فرهنگی ایران پیشنهاد شده نیز مثل مقاله هایمان کپی برداری بوده و اصیل و زاییده فکر نویسنده محترم نیست.
محمدعلی آتش سودا
Iran, Islamic Republic of
۱۱:۵۶ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۴
دوست گرامی! بنده (محمدعلی آتش سودا) نویسنده ی این یادداشت هستم. خواهش می کنم بدون قضاوت در باره ی کپی بودن یا نبودن ایده به نکات زیر توجه بفرمایید:
1- به واسطه ی رشته ی دانشگاهی بنده که ادبیات فارسی است، نگارنده هیچ دسترسی به آن مجلات بین المللی نداشته و تاکنون حتی یک مقاله نیز برای مجلات خارجی یا کنفرانسهای خارج از ایران ارسال نکرده است.
2-با این وجود در یادداشت مذکور ادعا نکرده ام که این ایده برای اولین بار از سوی بنده ارائه شده است.
3- شما به خود پیشنهاد فکر کنید. چکار دارید که در جای دیگر اجرا می شود یا خیر؟ مشکل اینجاست که برخی می گویند: در همه ی دنیا شیوه ی داوری مقالات همین طور است پس ما هم همین طور عمل کنیم. برخی هم مثل جناب عالی مدعی این شده اند که ایده را دزدیده ام.
در نهایت پیشنهادم به شما و همکاران منفی باف دیگر این است که به جای موضع گیری ستیزه گرانه و بدبینانه نسبت به این ایده کمی در باره ی معایب و محاسنش بیندیشید و ببینید که در ایارن قابل اجرا هست یا خیر. فارغ از این که مال کیست و کجا اجرا شده یا نشده.
علی بصیرت پور
Iran, Islamic Republic of
۱۵:۱۸ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
به کوری چشم آمریکا دانشمندان اسلامی رشد چشمگیری در تولید مقالات ISI داشته اند و برای همین غربی ها سوخته اند و به دنبال تخریب چهره اسلامی دانشمندان ما هستند
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
همین اقدامات صوری سبب شده کشور به خاک سیاه بشینه
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز
Iran, Islamic Republic of
۱۷:۰۳ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
با سلام
اولاً باید عرض شود که راه نجات از مسابقۀ مقاله نویسی که شبیه به بیماری طاعون به جان نحیف اعضای هیات علمی ایران افتاده است، تغییر شیوۀ تبدیل وضعیت و ارتقاء اساتید است.
ما در تمامی دانشگاهها با شیوۀ افزایش کمی مقالات مواجه هستیم به نظر بنده باید به کیفیت بها داده شود. وقتی در یک دانشگاهی دوره های تحصیلات تکمیلی برقرار هست اساتید به ترتیب قدرت، موقعیت و روابط چنین و چنانی که دارند چندین نفر از دانشجویان را در همان لحظۀ ورود به دانشگاه صرفاً به خاطر حق التدریس و کسب امتیاز طور می کنند و برای پایان نامه آنها یک موضوع سبک و بعضاً با شباهت محتوایی بسیار بالایی و صرفاً در یک تفاوت خیلی کوچک در نظر می گیرند و دانشجوی بیچاره هم که برای فارغ التحصیلی یا اینکه به خاطر عطش برای مقاله دار شدن، باید فعالیت خودش را به چاپ برساند و این واقعیتی است که در تمامی دانشگاههای ما حکمفرماست. عزیزان، منطقی فکر کنیم، یک استاد با تمام مشکلاتی که گریبانش را گرفته مگر به چند نفر می تواند مشاوره بدهد؟ و مخصوصاً که همه ساله هم این سناریو تکرار می شود. آیا این استاد کم کم بی حوصله و بی تفاوت به مسایل نمی شود. همه ما کم و بیش سراغ داریم که در دانشگاههای خارج یک موضوع مهم مطرح میشه و ابعاد مختلف آنرا چند دانشجو و استاد به صورت تیمی کار می کنند و خروجی اش هم میشود بهترین مقالات با ضریب تاثیرهای نجومی. چرا نباید چنین روندی در دانشگاههای ما اجرا نشود؟ تا کجا باید یکّه تازی کرد؟
من فکر می کنم تحقیقات ما باید کرسی وار انجام شود. اساتید مطرح و با درجۀ پروفسوری دست از تدریس بردارند و فقط خلق ایده نمایند و بقیه اساتید که استادیار و دانشیارند به همراه چند دانشجوی تحصیلات تکمیلی بر روی موضوعات مهم و به روز و در راستای رفع نیازها تحقیق با نتایج واقعی انجام دهند. نتایج واقعی را از این نظر عرض نمودم که ما هر عنوان پایان نامه که برای دانشجو در نظر می گیریم بالاخره باید با نتایج مثبت همراه باشد چون اگر نداشته باشد کلاهمون پس معرکه است. البته با پوزش از اساتید دلسوزی که همیشه در دنیای علم و پژوهش امانتدار هستند و ذره ای در بین آنچه واقعی دارد و آنچه غیر واقعی است، خطا نمی کنند.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۸:۲۵ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
اتفاقا خوب است که داوری ها در معرض دید عموم قراربگیرد.چراکه موردی را سراغ دارم که برای یکی از مجلات معتبر مقاله ای را بامضمون مسایل اجتماعی در رمان های معاصرفرستاد بودندکه در یک جا مجبور به آوردن شاهد مثال از یکی از رمان ها شده بودند.یکی ازداوران برایشان نوشته بودند"به به نثر ولنگارانه در مجله معتبر ادبی!!!"
این کار هر عیبی داشته باشد این حسن را دارد که هر فردی با هر کوره سوادی ادعای داوری آن هم در مجلات معتبر را نمی تواند بکند آن هم برای یک دانشجوی دکتری که زندگیش به پذیرش, در چنین مجلاتی بند است.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۸:۲۸ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
اگر مقالات مستخرج از تز دانشجویان را و همچنین مقالاتی که عضو هیات علمی با استادان سایر دانشگاه ها را که حالت بده بستان دارد، کنار بگذاریم، وضعمان خیلی خراب می شود. باید حقوق مکفی در نظر بگیریم و از همکاران انتظار مقالات کیفی داشته باشیم. افرادی در 365 روز سال بیش از 365 مقاله چاپ کرده اند. خنده دار است اما به عنوان دانشمند برتر به آن ها جایزه می دهند. تولید علمی در مجموع اگر تولید ثروت نکند به آن شک کنید
ناشناس
Germany
۱۹:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
متاسفانه با سیستم فعلی اساتید برخی دانشکده ها مانند شیمی و کشاورزی که هرساله انبوهی از مقالات بی ارزش را چاپ می کنند به سادگی هرچه تمام تر ارتقا می گیرند و اساتید رشته های اصلی مانند برق مکانیک عمران و ... که استاندارد در چاپ مقالات آنها رعایت می شود دچار مشکل هستند
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۲۰:۲۴ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
همه اين فساد از سياست اشتباه آموزش عالي است!! در كشورهاي پيشرفته كإرهاي اصلي محرمانه است و چاپ نميشوند
اونموقع ما در كشور اصل ارتقا را به چاپ مقاله موكول كرده ايم
دانشجو
Iran, Islamic Republic of
۲۰:۳۲ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
د راین که این مشکل وجود دارد شکی نیست و در کشور ما نیز بیداد می کند. اساتید هستند که حتی یک صفحه از مقاله را نخوانده اند ولی اسمشان اول مقالات هست و از طرفی دیگر دانشجویانی که در این میان شده اند وسیله استثمار استاد و دانشجویان پولدار. بنده به شخصه دانشجویی را میشناسم که بیش از 20 مقاله علمی-پژوهشی مورد اعتبار وزارت علوم دارد ولی در هیچ یک از آنها نقشی نداشته و با پول اسم خود را اضافه کرده است. توجه نویسنده به این موضوع قابل تقدیر است ولی پیشنهاد ایشان کاربردی نیست چرا که در چشم به هم زدنی مقاله و محتویاتش زودتر از نویسنده اصلی در جایی چاپ میشود. ایکاش یک تحقیق میشد در مورد جایگشت سردبیر، مدیر مسئول . اعضای هیات تحریه نشریات. نتایج به طرز شگفت آوری جالب خواهد بود
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۲۲:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
واقعا باعث تاسف هستش که خیلی از به اصطلاح اساتید دانشگاهی با نردبان دانشجوها ملقب به رتبه استادی شدند حیف که نمی شه اسم برد..
استاد دانشگاه
United States
۲۳:۳۹ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
در کشورهای پیشرفته از جمله آمریکا و کانادا، نظام ارتقای اعضای هیأت علمی بر پایه تعداد مقالات چاپ شده نمی باشد! عوامل متعددی از جمله تعداد ارجاعات به مقالات فرد (مشخص کننده میزان تأثیر گذاری کارهای پژوهشی صورت گرفته)، میزان بودجه یا گرنت پژوهشی که استاد توانسته از صنعت یا بنیادهای علمی پژوهشی برای دانشگاه جذب کند (مشخص کننده میزان اهمیت پژوهش صورت گرفته در صنعت، فناوری و توسعه کشور)، تعداد دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی که تحت نظارت آن استاد موفق به تکمیل پروژه خود شده اند و ... در این زمینه تأثیرگذار هستند.
متولیان این قضیه در وزارت علوم باید هرچه سریعتر در مورد نظام ارتقای اعضای هیأت علمی دانشگاهها و موسسات علمی پژوهشی بازنگری صورت دهند. وگرنه همانطور که مشاهده میکنید بازار دلالی و بی عدالتی سراسر حوزه علم و پژوهش در ایران را در برمیگیرد!
مجله فرارو