bato-adv
کد خبر: ۲۶۵۰۰۳

گزینه مطلوب ریاست مجلس دهم

تاریخ انتشار: ۱۱:۵۶ - ۱۶ اسفند ۱۳۹۴
یادداشت دریافتی- عابدین اسفندیاری*؛ با توجه به فتح الفتوح مردم در 7 اسفند بخصوص در تهران و حمایت بی دریغ شان از اصلاح طلبان و البته با نیم نگاهی که به دور دوم انتخابات داشته باشیم مباحث حول محور ریاست مجلس دهم آرام آرام شروع می شود و در این دوره بر خلاف مجالس هفتم ، هشتم و نهم جناح اصلاح طلب تعیین کننده اصلی ریاست مجلس دهم است.

در میان منتخبین این دوره از مجلس نام دو نفر نسبت به دیگران برای ریاست مجلس مطرح است علی لاریجانی و محمد رضا عارف؛ لاریجانی در این دوره با عنوان مستقل و عارف هم با برند اصلاح طلبی پای در کارزار انتخابات مجلس گذاشتند.

هر دوی ایشان دارای جایگاه ویژه ای در نظام هستند از جمله اینکه لاریجانی در کارنامه مدیریتی اش سابقه وزارت، ریاست سازمان صدا و سیما و سابقه دو دوره ریاست مجلس دارد و از طرفی در کارنامه محمدرضا عارف ریاست دانشگاه تهران، وزارت پست و تلگراف و معاون اولی دولت اصلاحات در رزومه کاری اش قابل مشاهده است.

با توجه به شرایط خاص و پیام مهم این دوره از انتخابات مجلس دهم در حوزه مجلس شورا و هم خبرگان رهبری که همانا حمایت قاطع و بی چون چرای مردم از لیست اصلاح طلبان در حوزه تهران بود؛ بنظر می رسد که عارف گزینه مطلوب تری برای ریاست مجلس باشد.

لاریجانی یک اصول گراست ؛ وی در مواجه با تندروهای جبهه پایداری مستقل به حساب می آید در واقع بعد از حوادث 88 پایداریها بنوعی از لاریجانی فاصله گرفتند.ولی در این هیچ شکی نیست که لاریجانی در مواجهه با اصلاح طلبان محافظه کاری تمام عیار است.

نگارنده در مطلبی قبل از برگزاری انتخابات عنوان کردم که لاریجانی با توجه عدم اقبال عمومی به اصولگرایان و البته با توجه به حمایتهای که از دولت داشته با برند مستقل پا به عرصه گذاشته تا اصلاح طلبان تحت شرایطی خاص حداقل دلیل منطقی جهت حمایت از ایشان داشته باشند.

از طرفی برخلاف نظر بعضی از اشخاص لاریجانی میانه رور برای دولت و اصلاح طلبان مثمر ثمر تر از عارف اصلاح طلب نخواهد بود. در حال حاضر با توجه به شکافی که بین اصول گرایان افتاده از قدرت لاریجانی کاسته شده ولی در عوض عارف رای اول تهران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است و از نگاه کلی اصولگرایان داری وجهه میانه رو و معقولی می باشد. و از مقبولیت و قدرت چانه بیشتری برخوردار است.

-درست است که لاریجانی در بحث برجام و یا رای اعتماد به کابینه و یا مقابله با هجمه های پایداریهای از دولت حمایت کرد اما از طرف دیگر مهم ترین وزارتخانه دولت یعنی وزارت کشور را تصاحب کرد به نوعی یک بده بستان سیاسی شکل گرفت و البته این حرکت باعث شد عملا بدنه وزارت کشور و زیرمجموعه هاش در دست اصولگرایان بماند و باعث گله مندی خیلی از اصلاح طلبان شد.

اما باید گفت از خود گذشتگی واقعی به سال 92 برمی گردد که عارف با انصراف خود باعث ایجاد آن موج عظیم شد که روحانی با اختلاف 250 هزار رای در مرحله اول پیروز شد. چرا که در صورت عدم کناره گیری عارف با اختلاف آرای اندک روحانی نتیجه چیز دیگری می شد.و بنظر می رسد که از خود گذشتگی عارف قابل قیاس با چیز دیگر نباشد. و این بار نوبت کمک اعتدالگرایان به اصلاح طلبان است.


*کارشناس ارشد علوم سیاسی

مجله خواندنی ها
مجله فرارو