سرمایه‌گذاری سیاسی

یادداشت دریافتی- کاوه بهلولی قشقایی؛ برای تحرک، موفقیت و رقابت و نهایت پیروزی در هر عرصه‌ای، باید سرمایه‌گذاری کرد. اگر می‌خواهید تیم ورزشی شما، در عرصه رقابت‌ها پیروز و موفق شود باید سرمایه‌گذاری کنید. سرمایه‌گذاری اساس پویایی هر سامانه‌ای می‌باشد.

اقتصاد، فرهنگ، ورزش، اجتماع، و حتی سیاست، حوزه‌هایی هستند که به‌شدت نیازمند سرمایه هستند. سرمایه به‌مثابه ویتامینی که وارد بدن انسان می‌شود، روند حرکتی سامانه را تسهیل و آسان می‌کند. سرمایه‌گذاری یعنی، پتانسیل‌های کارساز و کارگشای سامانه را افزایش دهیم. اگر در عرصه اقتصادی هستیم میزان دارایی‌های سامانه را، افزایش دهیم تا پشتوانه‌ای برای حرکت و رقابت و نهایت ریسک، وجود داشته باشد.

سرمایه‌های عرصه سیاسی را می‌توان به چند بخش عمده تقسیم کرد، سرمایه‌های انسانی، تشکیلاتی، انتخاباتی، قانونی، ارتباطی و اعتماد، از مؤلفه‌های متغیر در سرمایه سیاسی هستند.

هر چقدر این المان‌های کمی، در محور مثبت حرکت کنند ما به سمت سرمایه فربه نائل می‌شویم که خودبه‌خود در یک کمیت کلان، کیفیتی مناسب را می‌شود جستجو کرد. اگرچه سرمایه سیاسی، امری بالنسبه بین الاذهانی می‌باشد یعنی مأمن این سرمایه در بدنه اجتماع و مردم می‌باشد اما اجازه جریان و حرکت این سرمایه، به تمامه در دست حاکمیت است. از میتینگ‌های سیاسی گرفته تا اجازه تأسیس احزاب و انتشار روزنامه‌های سیاسی و برگزاری انتخابات متعدد و پشت سرهم، جز بااراده دولت و حاکمیت، امکان‌پذیر نخواهد بود.

بعضی از کشورها، برای انباشت و افزایش سرمایه در این بخش، حوزه عمل کنشگران سیاسی (سرمایه‌گذاران سیاسی) را باز گذاشته و فقط نقش نظارتی و ارشادی دارند به عبارتی، هر عملی که موجب افزایش سرمایه سیاسی، از جانب آن‌ها باشد به شرطی که مخل نظم عمومی نباشد، مباح است. به بیانی استصواب یا نظارت قبل از کنش ندارند.

انتخابات، یکی از مؤلفه‌های سرمایه سیاسی می‌باشد که نقش عامل را نیز ایفا می‌کند یعنی هم معلول سرمایه‌گذاری سیاسی و هم عامل آن است. از همین روی، هر چه در کشوری، تعداد مراجعه به آرا عمومی بیشتر باشد، سرمایه سیاسی آن کشور بالا می‌باشد به همین دلیل، تجمیع انتخابات در جهت کاهش سرمایه سیاسی عمل می‌کند. زیرا انتخابات را بهار سیاست می‌نامند و تصور کنید که در کشوری، هر سال بهار باشد و در کشوری دیگری، هر چهار سال، یک بهار!

میزان حضور مردم در انتخابات، به مثابه یکی از میزان الحراره های سیاسی یا بهتر است بگوییم یکی از شاخص‌ها برای اندازه‌گیری سرمایه‌ی سیاسی آن کشور می‌باشد. پس اگر می‌خواهیم سیاستمان پویا شود چاره‌ای جز سرمایه‌گذاری نداریم و راه‌های این سرمایه‌گذاری، اجازه تأسیس احزاب، برگزاری انتخابات متعدد و پشت سر هم و غیر تجمیعی، رقابتی‌تر کردن فضای انتخابات و قرار دادن سلایق متفاوت در برابر هم، از راه‌های افزایش این سرمایه است. تا به مرور خود سرمایه سیاسی، در ذهن مردم نهادینه شود.