فرارو- هند فرصت طلایی برای دگرگونی دارد و نارندرا مودی در حال از دست دادن این فرصت است.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از اکونومیست، یک سال پیش نارندرا مودی با وعده آوردن روزهای خوب به هند، به قدرت رسید و منظورش از روزهای خوب، شغل و رفاه و شهرت بین المللی بود. پیشرفت او اما به شکل خسته کننده ای کند بوده است. نمی توان مشکل را نبود فرصت قلمداد کرد. رای دهندگان بالاترین میزان اختیار پارلمانی طی 30 سال را به حزب بهاراتیا جاناتا دادند. مودی بالاترین تمرکز قدرت را در میان نخست وزیران هندی در دست داشته است. مشکل اینجا است که هند نیازمند یک دگرگونی است و چنین وظیفه ای برای یگ گروه تک نفره بسیار زیاد است.
هیچ شکی در این عقیده مودی وجود ندارد که هند در آستانی دستیابی به بزرگی است و احتمالا حق با او است. هند با گذشت یک نسل، به پرجمعیت ترین کشور این سیاره تبدیل می شود و می تواند یکی از سه اقتصاد بزرگ جهان باشد و در مقایسه با تاریخی که پشت سر گذاشته، تاثیر بیشتری در روابط بین الملل داشته باشد. اما نخست وزیر هند قلبا معتقد است که تنها برای یک مرد مقدر شده که هند را در این مسیر هدایت کند: نارندرا دامورداس مودی.
بخش عمده این روند به خوبی پیش رفته است. مودی به کمک قیمت نفت توانسته بر اقتصادی رو به رشد ریاست کند. تورم افت کرده، نرخ بهره رو به کاهش است، روپیه ثبات یافته و کسری مالی و کسری حساب جاری تقلیل یافته است. آمارگران رسمی مدعی هستند که رشد هند در سطح 7.5 درصد از چین پیشی می گیرد، یعنی این کشور دارای اقتصادی بزرگ با سریع ترین نرخ رشد در جهان است. سرمایه گذاری مستقیم خارجی رو به افزایش است، سفرهای خارجی این نخست وزیر نیز همینطور.
اما زمانیکه بحث به اصلاحات می رسد، سابقه مودی ناامیدکننده است. سال گذشته مزایده هایی برای ذخایر زغال سنگ برگزار شد. طی چند روز گذشته نیز گام های بسیار کوچکی به سمت خصوصی سازی برداشته شد: احتمالا هشت هتل دولتی فروخته شوند. مودی معتقد است که احتمالا خارجی های بیشتری در بخش راه آهن، بیمه و دفاع سرمایه گذاری می کنند. او سعی دارد از میزان بوروکراسی دست و پاگیر بکاهد تا فضای تجاری دوستانه تری ایجاد کند. هندی های فقیرتر از رفاه نقدی روزافزونی برخوردار خواهند شد. یارانه های هنگفت سوخت دیزل کنار گذاشته شده اند و دولت با تشویق مردم به گشودن 150 میلیون حساب بانکی جدید، در حال ایجاد ساختاری برای فقرزدایی بهتر است.
با وجود اینکه چنین اقداماتی مورد استقبال قرار می گیرد، برای دوره کوتاه مدتی است. مودی در حال ارتکاب دو اشتباه است. نخست این که گمان می کند زمان به نفع او است و تصیمیمات بزرگ نه چندان مطلوب می توانند تا کسب کنترل هر دو مجلس صبر کنند. مسئله اینجا است که رهبران هندی گمان می کنند، نخست باید قدرت را به طور کامل تصاحب کنند و بعد اصلاحات را آغاز کنند.
باوجود آنکه رای دهندگان در انتخابات ایالتی در دهلی از حزب وی حمایت کردند، برخی از آنها توجه مودی به دیپلماسی خارجی را دوست ندارند. طی هفته گذشته مودی سفرهایی به چین، مغولستان و گره جنوبی داشت تا 52 روز از سال گذشته را خارج از هند و در 18 کشور مختلف گذرانده باشد. برخی دیگر از خودپرستی وی ناخشنود هستند و از اینکه در دیدار با باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا کت و شلواری به تن داشت که 22 حرف نامش روی نوارهای راه راه آن حک شده بود، ناراضی بودند.
اشتباه دیگر مودی این است که گمان می کند می تواند تغییر را به تنهایی ایجاد کند. اما تنها راهی که باعث می شود او بتواند اهدافش را به درستی درک کند، کمک گرفتن است و این کمک از سه مجرا قابل دریافت است، ایالات هند، دیگر سیاست مداران ملی و قدرت بازار.
اکونومیست در نهایت اینطور نتیجه می گیرد که مودی باید از بازارها به عنوان نمایندگان تغییر بهره بگیرد. او باید از یک کمپین ملی برای بهبود بدترین قوانین کار جهان استفاده کند. محدودیت های فاسد بر تجارت داخلی در حوزه محصول مزارع باید از بین برود. شرکت های خصوصی می توانند برای ایجاد راه آهن های بهینه رقابت کنند. زیرساخت ها باید سریعتر ساحته شوند که این مسئله نیز نیازمند قوانین بهتر در خصوص مالکیت زمین است. بانک های دولتی دیگر نباید موضوع مداخلات سیاسی قرار گیرند، بلکه باید برای تجدید سرمایه استفاده شوند و در دستانی مستقل و خصوصی قرار گیرند. سرمایه گذاران خارجی می توانند استانداردهای دانشگاه های هند را ارتقا بخشند. در یک سیستم آموزشی بسیار بد، تمرکز بر تدریس و استانداردها ضروری است.
مودی هنوز مانند سروزیر ایالت گجرات فکر می کند، نه مانند رهبر ملی که ماموریت ثروتمند و قوی کردن هند را بر عهده دارد. اگر این گروه تک نفره هندی می خواهد کشورش را دگرگون کند، باید روندی جدید اتخاذ کند.
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
