وقتی همه راه‌ها به "چین" ختم می‌شود!

مرگ بر روسيه

یک اصل رانباید فراموش کرد وآن شیوه های عملکرد به ارث مانده ازگذشته هاست، وچین بدلیل شیوه های دیکتاتوری واستعماری از هزاران سال قبل تاکنون نمی تواندخودرابراحتی ازاین شیوه هارهاکند، مثلاعملکردش درآفریقا نشان داده که نه می تواند ونه می خواهد ازاین شیوه هارهاشود ،باین ترتیب که درآفریقا با تبلیغات زیاد ضداستعماری از سال ها قبل وارد شده واوایل موفق بود ،ولی از یک دهه قبل به این سودستش درزمینه غارتگری معادن وامکانات کشورهای آفریقایی روشده، وامروزه دیده می شود که تقریبا تمامی تلاش های چین درآفریقا با عدم استقبال مردم روبرو شده وکمترین تعهدش که آموزش مردم درطرح های مربوطه بوده را با طفره رفتن وبهانه های مختلف انجام نداده وسیاست های چین درآفریقا حتی درزمینه راه آهن وراه سازی ورشکسته واز کارافتاده بوده ،ودرموردایران هم درزمینه کارهای نفتی از جمله حفاری چاه های نفت وگاز بشدت ناتوان وخطرآفرین بوده اندوهیچ تکنیک بدربخوری نداشته اند که هیچ بلکه درحوزه های گازی همچون پارسیان وهما وشانول ،از کارکنان ملی حفاری ما کاریادگرفته اندودرحفاری های دریایی یکی دومورد فاجعه بارآورده اند،ولی درخاورمیانه بدلیل وجودرقابت های غلط که بیشترپیرامون مسایل نظامی وبازرگانی می باشد فعلا بازاردارند ولی به صرف وصلاح ماست که دست ازچین وروسیه بکشیم وبه غرب روی آوریم ومادراین راه برگ برنده عمده ای داریم که مورددلخواه غرب است وآن امنیت نسبی بالا نسبت به دیگرکشورهای منطقه وروحیه مردم واینکه مردم ماعمدتا ضدتروریسم هستند وبیشتر مورد اعتمادغرب هستند تامردم دیگرکشورهای منطقه وازطرفی ما هماکنون دارای پتانسیل بالای 600 میلیارد دلارسرمایه گذاری درزمینه های مختلف هستیم واین یعنی دویست ابرپروژه ،که برای شرکت های غربی بسیار وسوسه انگیز است وغرب روی موجودی هیدروکربوری ما وبخصوص گاز ما حساب مخصوص بازکرده ومانباید این شانس هاراازدست بدهیم.