انتشار مجموعه آثار ادیب خوانساری

آلبوم 1 و 2 از مجموعه آثار موسيقيايي «اسماعيل اديب خوانساري» 25 سال پس از درگذشت او منتشر شد. 

به گزارش ايسنا دو سي‌دي از مجموعه آثار اسماعيل اديب خوانساري - استاد صاحب سبك آواز ايران - توسط موسسه آواي «هنر و انديشه» منتشر شد. 

در سي‌دي نخست اين آلبوم ، آوازهاي اديب خوانساري در بيات ترك، اصفهان، ماهور شكسته و ماهور دلكش، شور و صدا همراه با تار «موسي معروفي»، «كرد بيات»، «چهارگاه»، «مخالف چهارگاه» و «نوا» همراه با ويولن «حسين ياحقي» ، افشاري و نوا، همراه با ني «مهدي نوايي» و بيات اصفهان و با همراهي تا«عبدالحسين برازنده» اجرا شده است.

تاريخ ضبط اين آثار برروي صفحات سنگي مربوط به سال‌هاي 1306 تا 1311 است.  

همچنين در سي‌دي دوم اين مجموعه نيز آوازهايي در دشتي و همايون با پيانوي «مرتضي محجوبي»، شور با ويولن «رضا محجوبي» ، سه‌گاه و شور همراه با اركستر طاطايي ، دشتي و رهاوندي با تار «عبدالحسين شهنازي» ، ابوعطا با سنتور «قباد ظفر» و شليل با اركستر انجمن موسيقي ملي همراهي شده است. 

ضبط اين آثار نيز تا تاريخ 1330 صورت گرفته است.
اسماعيل اديب خوانساري در سال 1280 هجري شمسي در خوانسار ديده به جهان گشود. تا چهارده سالگي به تحصيل پرداخت و چون صوت خوشي داشت به توصيه‌ي پدرش، ‌اكثرا موذني مسجد شهر را به عهده داشت. از همين سالها بود كه شوق شعر و عشق به موسيقي در جان او ريشه دواند و شروع به مطالعه در اشعار مولوي، حافظ و سعدي كرد. گاهگاهي هم به دور از چشم پدر، (كه اهل علم و تقوي و از روحانيون خوانسار بود) اين اشعار را با آواز خوش خود مي‌خواند، ولي به دليل نبود استاد آواز در شهر خوانسار تا مدتها نتوانست به صورت جدي اين كار را دنبال كند، تا زماني كه فردي به نام عندليب گلپايگاني‌ (تولايي) به خوانسار آمد و به صورت مخفيانه به او تعليم آواز داد.

خوانساري، بعدها در سن 18 سالگي و با وجود مخالفت‌هاي پدر به اصفهان رفت و بعد از آن خواست از كلاس حبيب شاطر حاجي استفاده كند كه موفق نشد و سپس به بختياري سفر كرد و در زمينه‌ي موسيقي لري - بختياري تحقيقاتي انجام داد.

او در سال 1303 به تهران آمد و در آن زمان تنها استاد مسلم آواز مرحوم آسيد حسين طاهرزاده بود كه به دليل كهولت سن كار نمي‌كرد. در آن زمان خوانندگاني چون جواد بديع زاده، سليمان خان و حسينقلي تفرشي فعاليت داشتند. 

اديب،‌از طريق ابوالحسن صبا و رضا محجوبي در كلاس درس مرحوم حسين خان اسماعيل زاده حاضر شد و با افرادي چون حبيب سماعي، حاج علي اكبر شهنازي، درويش خان، مرتضي ني داوود و ... نيز آشنا شد. او با ساز سه تار، آشنا شد و پس از دوستي با مرتضي محجوبي نواختن پيانو را نيز فرا گرفت.

با تاسيس راديو، به عنوان خواننده ثابت هر هفته در راديو حاضر مي‌شد و برنامه اجرا مي‌كرد و علاوه بر آن كنسرت‌هايي هم داشت. از طرفي فكر داشتن سالني براي كنسرت و همچنين مكاني براي اجراي نمايشنامه، عاملي شد براي نزديكي اسماعيل مهرتاش و اديب و همين دوستي پايه‌هاي تاسيس جامعه باربد را گذاشت. او سالهاي متمادي، از ناراحتي ريوي و تنگي نفس رنج مي‌برد و سرانجام نيز پس از 81 سال زندگي در شش فروردين 1361 دار فاني را وداع گفت.