مطلب ارسالی توسط آقای امیر محمدی، کارشناس ارشد برنامه ریزی گردشگری:
توچال منطقهای خوش آب و هوا در ارتفاعات شمال تهران که از پیش از انقلاب و با راه اندازی بزرگترین تله کابین کشور به طول 7/5 کیلومتر، جایگاهی ویژهای در بین کوهنوردان، اسکی بازان و افراد علاقهمند به گذران اوقات فراغت در طبیعت، یافته است. بخشی از این مجموعه مسیری است که از پارکینگ ورودی مجموعه (انتهای خیابان ولنجک) تاایستگاهی که به طول تقریبی 1/5 کیلومتر وجود دارد و به جاده سلامت معروف است.
جادهای که پرترددترین بخش مجموعه است و افراد زیادی جهت ورزش و پیادهروی در محیطی کوهستانی و هوایی دلپذیر از آن استفاده میکنند. مسیری که علاوه بر صبح هنگام که کوهنوردان و علاقه مندان به پیاده روی از آن استفاده میکنند در شب هنگام و خصوصاً شبهای تعطیل، تا پاسی از شب مقصد جمع کثیری از خانوادهها جهتگذران اوقات فراغت میباشد. مکانی که در کنار شلوغی و سروصدای کلانشهر تهران مفرّی دست یافتنی است. اما همیشه این موضوع مطرح بوده است که چرا بیلبوردهای بزرگ و فراوان تبلیغاتی موجود در مسیر همانند لکهای سیاه بر تصویر پاک و زیبای کوهستان خودنمایی میکنند؟!
هرچند اخیراً (دی ماه) چهره اینجاده به طبیعت ذاتی خود نزدیکتر و آرامش و زیبایی آن افزون گشته اما گویا این آرامش همانند آرامش قبل از طوفان است. مدتی است که با حذف تابلوهای تبلیغاتی و از ریشه برچیده شدن آنها روبرو بودیم و این امید را دردل زنده کرده بود که این امر به سبب بهبود زیبایی بصری کوهستان و تغییری در جلوه شهر گونه آن به سمت طبیعت گونه شدن صورت گرفته است.
محیطی که آرامش صوتی آن توسط خودروهایی که مدام در حال آمد و شد هستند و آرامش بصری آن توسط بیلبوردهای بزرگ تبلیغاتی مدام شکسته میشود. بیلبوردهایی که تمام شهر را به اشغال خود در آوردهاند و طرفه آن در محیط آرام کوهستان نیز ما را رها نمیکنند!
حال گویا برچیده شدن بیلبورهاحکایت از آن دارد که بیلبوردهایی به طبع بزرگتر و با اشغال فضای بصری بیشتر مراجعه کنندگان و رقیبان جدیتر و سرسختتر کوهستان و طبیعت در راهند. بیلبوردهایی که بهار تابستان و یا پاییز و زمستان را با رنگ و لعاب تصاویر خود میآورند و سهمی برای درختان و کوهستان باقی نگذاشتهاند و شب هنگام، با تاریکی هوا و روشن شدن پروژکتورهای بیلبوردها فضای زیبای شب کوهستان است که به حاشیه رانده میشود و آنچه از چند دهمتر دورتر خودنمایی میکند، تصاویرنقش بسته بر روی بیلبوردها است و نه ستارگان درخشان و شب آرامش بخش کوهستان!
آسمان آن خط بر آن عارض نه بهر آن نوشت
تا من و تو رنجه دل گردیم و آن بت شرمگین
لیک چون دید آسمان کز حسن او چون آفتاب
رامش و آرامش و آرایشست اندر زمین
حال این سوال اساسی مطرح است که کارکرد اصلی این جاده که به جاده سلامت معروف است، چیست؟ مگر نه این است که مکانی برای دست یابی به آرامش و استفاده از محیط کوهستان است؟
آیا آرامش بصری و روانی جزئی از سلامت افراد جامعه به حساب نمیآید؟
آیا این تابلوهای تبلیغاتی زیبایی بصری کوهستان را تحت تاثیر خود قرار نمیدهد؟ و آیا این تابلوها ناخودآگاه خوراک فکری به مراجعه کنندگان خسته و در جستجوی آرامش منتقل نمیکند؟
و اما و اگرهای فراوانی که بهتر بود پیش از هر تصمیم و اقدامی، مسئولین ذیصلاح به فلسفه وجودی و رسالتی که مجموعه توچال به عهده دارد توجه کنند. رسالتی که نه به جهت مدیریت یک شرکت با اهداف اقتصادی، بلکه رسالت بزرگی که به سبب مدیریت منابع طبیعی تحت مالکیت آنها، بر دوششان نهاده شده است.
امیدوارم پیگیری شود.