فرارو- داعش در حال ایجاد ارتشی از سربازان کوچک است و احتمالا غرب نسل های آتی را درگیر مبارزه با آنها خواهد کرد.
کودکان در صف نخست تماشای مراسم گردن زنی و دار زنی در رقه که مقر داعش در سوریه محسوب می شود، می ایستند. از آنها برای دریافت خبر برای نیروهای زخمی داعش استفاده می شود. به آنها پول داده می شود تا خبرچین داعش باشند و مردمی که علیه این گروه سخن می گویند یا به آن وفادار نیستند را لو بدهند. به آنها آموزش داده می شود تا بمبگذار انتحاری شوند. آنها شاید شش سال هم سن نداشته باشند اما در حال تبدیل شدن به سربازان آینده داعش که مدعی خلافت بر تمام مسلمانان جهان است، هستند.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از فارن پالسی، داعش سیستمی سازمان یافته و جامع را برای به خدمت گرفتن کودکان راه اندازی کرده، باورهای افراطی خود را به آنها تلقین می کند و بعد مهارت های اولیه جنگ را به آنها آموزش می دهد. این شبه نظامیان برای یک جنگ طولانی علیه غرب آموزش می بینند و این امید وجود دارد که جنگجویانی که امروز آموزش می بینند برای سال ها در خدمت جنگ باشند.
درحالیکه هیچ رقم دقیقی در مورد تعداد این کودکان وجود ندارد، روایت های پناهندگان و مدارکی که از سوی سازمان ملل، گروه های حقوق بشری و خبرنگاران جمع آوری شده، نشان می دهد تلقین و آموزش نظامی کودکان بسیار گسترده است.
سربازان کوچک پدیده ای جدید برای جنگ نیستند. ده ها ارتش و نیروی نظامی آفریقایی از پسران جوان به عنوان نیرو استفاده می کنند و تحقیقات نشان می دهد یکی از دلایل عمده آن این است که کودکان فاقد قدرت تشخیص کامل هستند و می توان آنها را به راحتی ترغیب به انجام اقدامات خشونت آمیز و بی رحمانه کرد.
نیروهای جوان داعش می توانند تهدید جدی و طولانی مدتی را ایجاد کنند چراکه از مدارس عادی دور نگه داشته می شوند و باورهای ثابت داعش به خوردشان داده می شود.
ژنرال مک مستر که وظیفه برآورد تهدیدات آتی و برنامه ریزی برای آینده ارتشرا دارد می گوید: «داعش نه تنها به عمد مردم قلمروی تحت کنترل خود را از تحصیل منع می کند، بلکه آنها شستشوی مغزی می دهد. آنها سوءاستفاده از کودکان را در مقیاس صنعتی انجام می دهند. آنها جمعیت جوان این منطقه را وحشی صفت و به طور سیستماتیک فاقد صفات انسانی می کنند. و این مسئله داعش را به یک مشکل چندنسلی تبدیل می کند.»
ایوان سیمونوویک، دستیار دبیرکل سازمان ملل در امور حقوق بشر که اخیرا از عراق بازگشته بود گفت: «در عراق برنامه سربازگیری داعش به شکل خطرناک و گسترده ای موفقیت آمیز است.»
وی که در سفر خود با عراقی های بغداد، دهوک و اربیل گفتگو کرده بود می گوید: «آنچه برایم شگفت آور بود مادرانی بودند که می گفتند پسرانشان داوطلب می شوند و آنها نمی توانند مانع شوند و نمی دانند باید چکار کنند.»
این پسران و آنهایی که ربوده شده اند، در خطوط مقدم عراق و سوریه توسط داعش به اردوگاه های آموزش نظامی و مذهبی گوناگونی اعزام می شوند. در این اردوگاه ها همه چیز به آنها آموزش داده می شود، از تفسیر داعش از قانون شریعت تا چگونگی استفاده از اسلحه. سوریه دیپلی، وب سایتی که جنگ داخلی سوریه را پوشش می دهد، در ماه سپتامبر گزارش داد حتی به آنها آموزش داده می شود که چطور دیگران را گردن بزنند و عروسک هایی را به آنها می دهند تا تمرین کنند.
بر اساس گزارش شلی ویتمان، مدیر اجرایی «سازمان طرح کودکان سرباز رومئو دالر»، این کودکان به میدان نبرد هم اعزام می شوند و از آنها به عنوان سپرانسانی در خط مقدم و تامین کننده خون انتقالی به سربازان داعش استفاده می شود.
شاهدان عینی از شهرهای عراقی موصل و تل‌عفر به محققان سازمان ملل گفتند که کودکانی را به چشم دیده اند که با سلاح هایی که توان حمل شان را نداشته اند، در حالیکه یونیفورم داعش به تن داشته اند، مشغول گشت خیابانی و دستگیری افراد محلی بوده اند. این کودکان آنقدر به گردن زدن افراد جلوی چشمشان عادت کرده اند که دیگر از دیدن چنین صحنه هایی شوکه نمی شوند. داعش کودکی و قلب آنها را نابود کرده است.
میستی بوسول که به عنوان وکیل منطقه ای خاورمیانه برای نجات کودکان در اردن مستقر شده می گوید: «اغراق آمیز نیست اگر بگویم ممکن است یک نسل از کودکان را به دلیل ضربات روحی و روانی از دست بدهیم.»
وی در ادامه افزود: «من با کودکانی ملاقات کرده ام که به دلیل دیدن اتفاقات وحشتناک، ماه ها است که حرف نمی زنند. والبته آنها جزو کودکان خوش شانسی بوده اند که توانسته اند به سلامت از مرز عبور کنند.»
بوسول معتقد است با مداخله به موقع و درست می توان این کودکان را کمک کرد و زندگی عادی تری را برایشان فراهم کرد، «اما تاثیرات دراز مدت اتفاقات فعلی بر کودکانی که هنوز در قلمروی داعش هستند و هر روز شاهد رویدادی جدید می شوند، قابل توجه خواهد بود.»
وی می گوید اکثر پناهندگان همیشه می خواهند پس از شکل گیری صلح و ثبات به خانه خود بازگردند. اما وی در گفتگو با پناهندگانی از شنگال شگفت زده شد چراکه با توجه به تمام خاطرات بدی که برایشان به جای مانده، آنها تمایلی به بازگشت ندارند.
