صادق زیباکلام در روزنامه اعتماد نوشت: سخنان حسن روحاني در جمع دانشگاهيان دانشگاه تهران كه به مناسبت آغاز سال تحصيلي جديد ايراد شد، حاوي مطالب جديد و دربرگيرنده بيانات چندان شجاعانه و مقتدرانه‌يي نبود. اگر از اين نقطه ضعف مطالب وي بگذريم سخنان وي حاوي دو نقطه قوت اصلي است؛ نخست اينكه در اين همايش مطالب كليشه‌يي در مورد وضعيت فرهنگ مطرح نشد.
اظهارنظرهايي در اين چارچوب كه ما مورد هجوم فرهنگ بيگانه هستيم، به مقوله فرهنگ اهميت داده نمي‌شود، مردم ناراضي هستند و مسائلي از اين قبيل از مطالبي بود كه مي‌توان ادعا داشت كه رييس‌جمهوري گرد كليشه‌هايي از اين دست نگشت. وي مواضع اين روزهاي اصولگرايان را درباره علم و دانشگاه و مطالبي كه از زبان آنان در اين خصوص گفته مي‌شود تكرار نكرد. اما نكته دوم سخنان وي عدم تاكيد بر بومي‌سازي علمي است كه با وجود ابراز نگراني بسياري سخني از آن به ميان نياورد.
وي از بيان آنچه در سخنراني اصولگرايان بلافاصله به اين پرداخته مي‌شود كه علم و دانش را بومي‌سازي كنيم كه البته تلاش‌هايي نيز در اين مسير صورت گرفته است خودداري كرد و از آنچه مدنظر شوراي عالي انقلاب فرهنگي است سخني نگفت. اما با گذشتن از اين نقاط قوت از وي انتظار داشتيم در خصوص آزادي انديشه و ضرورت آن جدي‌تر و صبورانه‌تر صحبت مي‌كرد. وي نگفت دانشجويان نبايد ستاره‌دار شوند، آزادي انجمن‌ها و تشكل‌هاي دانشجويي از مسائلي بود كه مطرح كرد اما به نوع ديگري. بايد مي‌گفت در دولت من اجازه نمي‌دهم دانشجويان ستاره‌دار شوند. بايد مي‌گفت در دولت من اساتيد نبايد براي گفتن نظر خود مواخذه شوند، بازنشسته شوند، ممنوع‌التدريس شوند. اينها از رييس‌جمهور انتظار مي‌رفت.
بيان اينكه حرف مغرضانه و منتقدانه زده نشود مشكلي را حل نمي‌كند. آقاي روحاني كليشه‌هايي از اين دست را نبايد بيان مي‌كرد. اينكه انتقاد سازنده چيست كليشه‌هايي است كه از آن معمولا بهره‌برداري سياسي مي‌شود. او بايد قرص و محكم مي‌گفت اجازه انتقاد را به دانشگاهيان بدهيد وگرنه دانشگاه به قبرستاني تبديل خواهد شد. هر‌چند انتظاراتم بيش از آن چيزي بود كه انجام شد اما همين كه كليشه‌هاي رايج تكرار نشد جاي بسي اميدواري است.
