فرارو- بیش از نیم قرن پیش در چنین روزهایی الجزایر پس از هشت سال جنگ میان ارتش آزادی بخش این کشور و فرانسه توانست در سوم ژوئیه ۱۹۶۲ مصادف با 12 تیر 1341 به سلطه 132 ساله فرانسه خاتمه داده و استقلال خود را به دست بیاورد.
به گزارش سرویس عکس و تاریخ فرارو، نبرد الجزایر که از سال 1954 در این کشور میان استقلال طلبان و نیروهای استعمارگر فرانسه آغاز شد در سال 1962 و پس از رای مثبت مردم این کشور به استقلال پایان یافت و چندی بعد این کشور به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
نخستین جرقه های جدی استقلال الجزایر از فرانسه پس از پایان جنگ جهانی دوم و در سال 1950 زده شد. در این سال عده ای از جوانان الجزایری تحصیلكرده فرانسه به توصیه فرحت عباس یك سازمان سری برای آزادی الجزایر تشکیل و فعالیت های نظامی و سیاسی برای رسیدن به آزادی الجزایر را آغاز کردند.
آنها چهارسال بعد "جبهه آزادی بخش ملی" و سازمانی نظامی با عنوان "ارتش آزادی بخش الجزایر" به فرماندهی "هواری بومدین" تشکیل دادند و پایگاه هایی در مراكش، تونس و الجزایر ایجاد کردند. چندی بعد و زمانی که جمال عبدالناصر به ریاست جمهوری مصر رسید، قاهره تبدیل به پایتخت حكومت موقت الجزایر به ریاست فرحت عباس شد.
در سال 1958 ارتش آزادی بخش الجزایر به رهبری سرهنگ هواری بومدین، ضربات سختی را بر پیكر ارتش فرانسه وارد ساخت به طوری كه فرانسویان مقیم الجزایر، گروه گروه كشور را ترك می كردند.
در ژانویه 1960 ژنرال دوگل، رئیس جمهور فرانسه طی نطقی در الجزایر خواستار برقراری صلحی شجاعانه شد و ضمن سفری كه به الجزایر كرد با اغلب سران قبایل ملاقات و نسبت به اعطای استقلال به الجزایر اظهار تمایل كرد.
ژنرال دوگل اعلام كرد كه به شرط تشكیل یك كنفرانس صلح میان سران جبهه آزادی بخش ملی و دولت فرانسه در شهر «اویان» و انجام یك رفراندوم حاضر به قبول استقلال الجزایر است.
در 18 مارس 1962 پس از آنكه فرحت عباس موافقت خود را در شهر قاهره به اعضای جبهه آزادی بخش ملی در مورد مذاكرات اویان ابلاغ كرد این كنفرانس به ریاست كریم بلقاسم تشكیل شد و فرانسه قبول كرد كه به الجزایر استقلال دهد و زندانیان الجزایری را آزاد كند.
در اول ژوئیه 1962 طی یك رفراندوم، 90 درصد از مردم الجزایر خواهان جدایی از فرانسه و استقلال كشور خویش شدند و مقرر شد كه سوم ژوئیه 1962رسما به این كشور استقلال داده شود. به مناسبت سالگرد استقلال الجزایر در سه گزارش تصویری وقایع جنگ و استقلال الجزایر از سال 1957 تا 1962 را مرور می کنیم؛ ریموند دو پاردون، مارس ریبود، جورج راجر و کرین تاکونیس عکاسان این مجموعه هستند.
سفر ژنرال دوگل به الجزایر برای آرام کردن فضای علیه فرانسه. 1958
سخنرانی ژنرال دوگل در جمع الجزایری ها. 1958
سفر ژنرال دوگل به الجزایر. 1958
خیابان های الجزایر در سال های انقلاب. سال 1959
خیابان های الجزایر در سال های انقلاب. سال 1959
خیابان های الجزایر در سال های انقلاب. سال 1959
تفتیش بدنی افراد مشکوک به عضویت در جبهه آزادی بخش در سال های انقلاب. سال 1959
تفتیش بدنی افراد مشکوک به عضویت در جبهه آزادی بخش در خیابان های الجزایر. سال 1959
سربازان ارتش فرانسه در حال گشت زنی در خیابان. 1959
تظاهرات زنان انقلابی در خیابان ها . سال 1960
تظاهرات مخالفان صلح با فرانسه در خیابان ها. سال 1960
سفر مجدد ژنرال دوگل به فرانسه برای آرام کردن جو انقلابی. سال 1960
سربازان فرانسوی در خیابان ها مشغول گشت زنی. 1960
جوانان الجزایری اخبار مربوط به انفجار در "بوفاریک" را در روزنامه می خوانند. 1960
استقرار دسته سربازان فرانسوی در خیابان های الجزایر برای کنترل اوضاع. 1960
استقرار سربازان فرانسوی در خیابان ها برای کنترل اوضاع. سال 1960
گشت زنی سربازان فرانسوی در خیابان برای کنترل اوضاع. سال 1960
حملات ارتش آزادی بخش الجزایر به سربازان فرانسوی. سال 1960
استقرار سربازان و تانک های فرانسوی در خیابان برای مقابله با حملات سربازان ارتش آزادی بخش الجزایر. سال 1960
خیابان های الجزایر در روزهای اوج انقلاب. سال 1960
گشت زنی سربازان فرانسوی در خیابان ها. سال 1960
سنگر گرفتن سربازان فرانسوی پشت مانعی که در مقابل معترضان صلح با فرانسه در خیابان ایجاد کرده اند. سال 1960
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعهبارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهتهای قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
طرز تهیه کباب لاهماجون، خوشمزهترین کباب ترکی
سالاد فیله مرغ سوخاری با سس رنچ، جذابترین سالادی که تابهحال خوردهاید
