bato-adv
کد خبر: ۱۲۴۷۵۲
واشنگتن پست گزارش داد

خطرات اجرای اصلاحات در کره شمالی

گزارش هایی از فعالیت های غیرمعمول در کره شمالی منتشر می شود. اوایل ماه جولای به کشاورزان اعلام شد که به زودی دولت دیگر تمام محصول برداشتی آنها را نخواهد گرفت و آنها ملزم هستند که تنها 70 درصد آن را به دولت داده و باقی را برای خود نگه دارند. ماه گذشته نیز زمانیکه کنترل چند شرکت از ارتش به غیرنظامیان منتقل شد، نقش اقتصادی ارتش تا حدودی کمرنگ تر شد.
تاریخ انتشار: ۱۳:۱۸ - ۱۵ شهريور ۱۳۹۱

فرارو- گزارش هایی از فعالیت های غیرمعمول در کره شمالی منتشر می شود. اوایل ماه جولای به کشاورزان اعلام شد که به زودی دولت دیگر تمام محصول برداشتی آنها را نخواهد گرفت و آنها ملزم هستند که تنها 70 درصد آن را به دولت داده و باقی را برای خود نگه دارند. ماه گذشته نیز زمانیکه کنترل چند شرکت از ارتش به غیرنظامیان منتقل شد، نقش اقتصادی ارتش تا حدودی کمرنگ تر شد.

 به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از واشنگتن پست، ضمن اینکه وارث جوان دیکتاتوری کره شمالی در کنسرت موسیقی پاپ آمریکایی شرکت کرد- اقدامی که تا پیش از آن غیرقابل باور بود، چراکه فرهنگ توده غرب در این کشور برای چند دهه به طور رسمی به عنوان تجسمی از زوال و فساد خوانده می شد.

 تمام این اقدامات بیانگر تغییر شدید سیاست های کیم جونگ ایل، دیکتاتور قدیمی کره شمالی که در ماه دسامبر درگذشت، است. چنین فعالیت هایی نشان می دهد وارث جوان کیم، کیم جونگ اون امیدوار است بتواند کشور بینوای خود را به یک «دیکتاتوری توسعه یافته» و تقریباً شبیه به وضعیت این روزهای چین که اقتصاد بازار آن در کنار یک سیستم سیاسی استبدادی حیات دارد، تبدیل کند.

 چنین تغییراتی باید مورد استقبال قرار گیرند، چراکه این رژیم علیرغم کمبودهای بی شماری که دارد، باز هم بر دیکتاتوری که کره شمالی برای چندین دهه آن را تحمل کرده ارجحیت دارد. متاسفانه کیم جونگ اون شانس زیادی برای موفقیت ندارد.

 اصلاح طلبان کره شمالی با خطرات دوگانه ای روبرو هستند. اول اینکه ممکن است تمام تلاش ها برای ایجاد تغییرات، به شدت از سوی محافظه کاران متوقف شود. دوم اینکه اصلاح طلبان به زودی مشکلات برآوردن انتظارات عمومی و سرکشی ها را درخواهند یافت.

 کیم جونگ ایل نسبت به تقلید از فعالیت های چین بسیار محتاط بود. وی -به دلایل درستی- وحشت داشت که اصلاحات منجر به بی ثباتی شود. چالش اصلی وجود یک کره جنوبی ثروتمند است که مردمش به زبان مردم کره شمالی صحبت می کنند و به طوری رسمی به عنوان بخشی از یک کشور شناخته می شوند. بر اساس آمار سازمان ملل، تفاوت درآمد سرانه دو کره  دستکم 15 به یک است و این بالاترین شکاف جهانی میان دو کشور است که دارای مرز خاکی مشترک هستند.

مقامات کره شمالی برای منزوی نگه داشتن مردم این کشور از جهان خارج تلاش های بسیاری کرده اند؛ دسترسی به اینترنت بدون هیچ شرطی برای همه ممنوع است به جز مقامات بسیار عالی رتبه و حتی داشتن یک رادیوی قابل تنظیم نیز جرم محسوب می شود. طی سال های اخیر بر تعداد مردم کره شمالی که گمان می کنند کره جنوبی دولتمند است، افزوده شده اما اقلیت معدودی از آنها دریافته اند که جنوبی ها تا چه اندازه ثروتمندتر هستند.

 اگر کره شمالی تلاش دارد اصلاحاتی را در جهت نزدیک کردن رویه خود به سبک چین اجرایی کند، لازم است که محدودیت های اجتماعی کاهش بیابند. این امر باعث ایجاد فرصت های بسیاری برای مردم کره شمالی در جهت دستیابی به اطلاعات سانسور نشده می شود و آنها می توانند به زودی دامنه رفاه مردم در جنوب را درک کنند. کاهش ترس از دولت که از نتایج اجتناب ناپذیر آزادسازی است، باعث می شود مردم کره شمالی بیشتر مایل به اشاعه تردیدها در میان خود باشند.

رهبران کره شمالی نسبت به رهبران چین با پویایی متفاوتی روبرو هستند. مردم چین به خوبی از رفاهی که در جهان توسعه یافته مدرن وجود دارند، آگاه هستند. برای آنها موفقیت مثلاً آمریکا، ژاپن یا آلمان به معنای موفقیت یک کشور خارجی است؛ آنها نمی توانند موفقیت دیگر کشورها را مدرکی دال بر بی کفایتی حزب کمونیست بدانند. و واضح است که چین نمی تواند با آمریکا یا ژاپن متحد شود.

 اما اگر مردم کره شمالی میزان موفقیت کره جنوبی را درک کنند، سختی ها و محرومیت هایی که به دلیل بی کفایتی های این رژیم متحمل شدند را به چشم می بینند؛ سختی هایی که پدر و پدربزرگ حاکم فعلی کشور مسئول اصلی آنها هستند. ضمن اینکه مردم کره شمالی گمان می کنند که تمام مشکلات شان در پی اتحاد با جنوب ثروتمند، یک شبه از بین خواهد رفت.

 این دستور العملی است برای نارضایتی عمومی یا حتی انقلاب؛ چیزی شبیه به اتفاقات اخیر در تونس یا اتفاقات سال 1989 در رومانی و آلمان غربی.

 افسوس، کره شمالی در تلاطم اصلاحات فوراً به ثبات بیشتر نمی رسد بلکه نسبت به دوره دولت متحجر کیم جونگ ایل بی ثبات تر خواهد شد. ممکن است که این رژیم به توازنی از ترس، مشوق های اقتصادی و اطلاعاتی که امکان تحت کنترل داشتن توده مردم را فراهم می کند، دست یابد.

 احتمالاً انفجار کره شمالی از داخل از یک روند صلح آمیز فاصله زیادی داشته باشد: اگر انقلابی در راه باشد، یک نخبه از کره شمالی -با فرض اینکه در ازای پیوستن به کره جنوبی پیروز، از هر آنچه دارد خواهد گذشت- برای پیروزی خواهد جنگید. این امر به معنای هرج و مرج و بی نظمی در دولتی که هسته ای فرض می شود، خواهد بود. چنین بحرانی همچنین این پتانسیل را دارد که روابط آمریکا و چین را وارد مرحله پیچیده ای کند، چراکه چین در مواجهه با چنین آشوبی در مرزهای خود آرام نخواهد نشست.

 خوب است که در نهایت تغییرات وارد کره شمالی می شوند اما هیچ کس نباید بپذیرد که مفهوم ساده اصلاحات می تواند راه حلی تدریجی و بدون زحمت را برای مشکلات کره شمالی به دنبال داشته باشد.
مجله خواندنی ها
مجله فرارو