صادق زیباکلام در روزنامه شرق نوشت:
اصرار ايران مبني بر دعوت از «محمد مرسي» رييسجمهور جديد اسلامگراي مصر ضمن اينكه قابل فهم است اما در عين حال نيز بايد با احتياط با آن برخورد شود. البته قاهره تا به اينجا به صورت رسمي و علني واكنش گرم و پرشوري نسبت به دعوت ايران نشان نداده است.
اولا ممكن است محمد مرسي به ايران نيايد و قاهره يكي از شخصيتهاي دولت جديد را به ايران بفرستد. ثانيا آمدن ايشان به ايران خيلي چيزي را اثبات نخواهد كرد. رسانهها و شخصيتهاي ايران خيلي توجه به گرايشهاي سياسي و جهتگيريهاي اخوانالمسلمين ندارند. جهتگيريها و تفكرات اسلامگرايان در مصر بيش از آنكه به جهتگيريهاي اصولگرایان در ايران نزديك باشد، بيشتر به تفكرات و نگاه ملي، مذهبيها و اصلاحطلبان نزديك است.
البته طبيعي است كه اسراييليها و آمريكاييها ترجيح بدهند «حسني مبارك» در قاهره بر سر كار باشد يا محمد مرسي. اخوانيها رسما اعلام كردهاند كه به تمامي تعهدات دولتهاي گذشته مصر وفادار هستند.
اين در عمل به معناي آن است كه دولت جديد مصر بنا ندارد تعهدات و توافقات قبلي را يكجانبه ملغي كند. اين شامل «كمپ ديويد» هم ميشود. اخوانيها تاكنون نگفتهاند كه كمپ ديويد را قبول ندارند. بلكه همه انتقاد و اعتراضشان به كمپ ديويد آن است كه بخشها و بندهايي كه در آن توافقنامه مربوط به ايجاد يك كشور فلسطيني ميشده از سوي اسراييل به آنها عمل نشده است.
درخصوص صدور گاز به اسراييل هم اخوانيها نگفتهاند كه در صورت به قدرت رسيدن، جلوي صادرات آن به اسراييل را خواهند گرفت بلكه گفتهاند كه قرارداد فروش در زمان حسني مبارك، خيلي به نفع مصر نبوده و آنان خواهان افزايش درآمد مصر هستند و بالاخره اخوانيها رسما اعلام داشتهاند كه در دولتي كه تشكيل خواهند داد از ساير جريانات سياسي از جمله ليبرالها، سكولارها و حتي قبطيهاي مسيحي هم دعوت به همكاري خواهند كرد.
اخوانیها همچنین اعلام كردهاند كه اجراي سريع قوانين شريعت در مصر هنوز در دستور كار نيست و «حجاب» را اجباري نخواهند كرد. شايد بهتر باشد كه مسوولان ما به جاي اصرار در ايجاد روابط گسترده با اخوانيها قدري تامل به خرج دهند و عجله نكنند. بهتر است مسوولان ما اين بار طوري در مقابل اسلامگرايان مصري موضع بگيرند كه در صورت برخي مواضع احتمالي خلاف انتظار مرسي، در موضع پاسخگويي به افكار عمومي قرار نگيرند.