تفال به حافظ چهارشنبه ۲ خرداد ۱۴۰۳؛ روز وصل دوستداران یاد باد..

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

کامم از تلخی غم، چون زهر گشت
بانگ نوش شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مدام
زنده رود باغ کاران یاد باد

راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد

شرح لغت: دوستداران:محبوبان و محبان/ هزاران: هزار بار/ زنده رود: زاینده رود.

تفسیر عرفانی:‌

۱- آنقدر به او وابسته شده‌ای که آرام و قرار نداری. او سخت تو را به خود مجذوب کرده به اندازه‌ای که حاضری تمام هستی خود را دراختیارش بگذاری.

۲- سعی کن از چیز‌هایی که در اختیار داری، بهره‌مند شوی، زیرا دنیا ارزش این همه جوش و خروش و ناراحتی را ندارد.

۳- هدف خوبی داری. پیگیری آن به سود شماست، به شرط آنکه درایت و کیاست را از دست ندهی.

تعبیر غزل:

برای رسیدن به مراد دل حاضری بزرگترین فداکاری‌ها و سخت‌ترین کار‌ها را انجام دهی، ولی بدان آنچه برای یار انجام می‌دهی تنها رفع نیاز خود توست و او از ابراز عشق تو بی نیاز است، پس منتظر جبران از سوی او نباش. 

به نصیحت بزرگان توجه داشته باش و به جای آنکه خود را با حل معمای زندگی آزار دهی از زندگیت لذت ببر که راز حکمت را جز خدا کسی نمی‌داند.