افراد پولدار و تحصیلکرده، کمتر پس از سکته مغزی می‌میرند

فرارو- در یک مطالعه جدید که در کنفرانس سازمان اروپایی سکته مغزی ارائه شد، نشان داده شد که داشتن درآمد بالا احتمال مرگ پس از سکته مغزی را تا یک سوم کاهش می‌دهد. این مطالعه که داده‌های ۶۹۰۱ بیمار مبتلا به سکته مغزی در گوتنبرگ، سوئد را بین نوامبر ۲۰۱۴ و دسامبر ۲۰۱۹ تحلیل کرد، نشان داد که افراد با درآمد بالا ۳۲% احتمال مرگ کمتری پس از سکته مغزی دارند. همچنین، افرادی که سطح تحصیلات بالاتری دارند، ۲۶% کمتر در معرض مرگ ناشی از سکته مغزی هستند.

به گزارش فرارو به نقل از ال‌پاس؛ کاترینا سونرهاگن، سرپرست گروه تحقیقاتی پزشکی توانبخشی در دانشگاه گوتنبرگ و نویسنده اصلی این مطالعه، توضیح می‌دهد که نتایج به دست آمده نشان‌دهنده واقعیتی آشکار است: وضعیت اجتماعی-اقتصادی فرد می‌تواند در زمینه سکته مغزی، مسأله مرگ و زندگی باشد.

سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به بخشی از مغز مسدود یا کاهش یابد و باعث محرومیت بافت مغزی از اکسیژن شود. بر اساس یک مطالعه اخیر منتشر شده در مجله لنست نورولوژی، میزان بروز این نوع سکته‌های مغزی در ۳۰ سال گذشته دو برابر شده است و انتظار می‌رود که همچنان رشد کند.

سونرهاگن توضیح می‌دهد که ثروتمندتر بودن افراد باعث می‌شود که آن‌ها بیشتر به پزشک خانواده خود مراجعه کنند. همچنین، درآمد بالاتر و تحصیلات بیشتر معمولاً به معنای عادات غذایی بهتر، فعالیت جسمی بیشتر، اعتیاد کمتر و سیگار کشیدن کمتر است. این عوامل، همراه با سن، مهم‌ترین عوامل خطر برای ابتلا به سکته مغزی هستند.

این مطالعه همچنین نشان داد که تأثیر عوامل اجتماعی-اقتصادی بر سلامتی می‌تواند انباشتی باشد. بر اساس تعریف سازمان جهانی بهداشت، این عوامل اجتماعی-اقتصادی، شرایطی هستند که افراد در آن زاده می‌شوند، رشد می‌کنند، کار می‌کنند، زندگی می‌کنند و پیر می‌شوند. در این مطالعه، بیمارانی که یک عامل اجتماعی-اقتصادی نامناسب داشتند، ۱۸% احتمال مرگ بیشتری نسبت به بیمارانی که هیچ عامل اجتماعی-اقتصادی نامناسبی نداشتند، داشتند.

هنگامی که تفاوت‌های جنسیتی و تأثیر احتمالی عوامل اجتماعی-اقتصادی بررسی شد، مشخص گردید که نسبت زنان با افزایش تعداد عوامل اجتماعی-اقتصادی نامناسب بیشتر می‌شود. سونرهاگن این را یکی از جالب‌ترین یافته‌ها می‌داند که نشان‌دهنده نابرابری اجتماعی و خطر بیشتر برای سلامتی است.

این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که داشتن استراتژی‌های خاص بسیار مهم است. به عنوان مثال، سیاستگذاران باید قوانین و رویکرد‌هایی را متناسب با شرایط و نیاز‌های جوامع مختلف تدوین کنند. همچنین، پزشکان باید در نظر داشته باشند که بیمارانی را که عوامل اجتماعی-اقتصادی نامناسب دارند، شناسایی کنند تا از مرگ پس از سکته مغزی پیشگیری کنند.

بر اساس گفته‌های سونرهاگن، تنها عامل خطر سکته مغزی که نمی‌توان آن را کنترل کرد، سن است. با وجود تأثیر شرایط اجتماعی و عوامل خارجی، باید شروع به پیشگیری از این بیماری کرد. بهترین سکته مغزی، سکته‌ای است که اتفاق نیفتد.